MƏN ALLAHVERDİ BAĞIROV OXUYAN MƏKTƏBDƏ OXUMUŞAM
Ağdamda məktəblər nömrələri ilə tanınmırdı, direktorların adı ilə tanınırdı. Bizim məktəb də Süleyman müəllimin məktəbi adlanırdı. Mən oxuyanda artıq Süleyman müəllim Xankəndində Pedaqoji İnstitutun dekanı idi. Direktorumuz da Sabir müəllim idi. Amma yenə uşaqlardan soruşanda harda oxuyursan, deyərdilər ki, Süleyman müəllimin məktəbində. Sabir müəllim bundan inciməzdi.
Ağdamın vurub-tutan, hörmətli oğulların çoxu Süleyman müəllimin məktəbini bitirmişdi. Özü də hələ məktəbi qurtarmamış ad-san çıxarmışdılar. Bağırov qardaşları da, Allahverdi də, Əmir də, Eldar da Süleyman müəllimin məktəbində oxumuşdular.
Məndən böyüklər deyərdi ki, Allahverdi hələ 9-10-da oxuyanda tanınırdı. Sözünün qabağına söz çıxaran yox idi. Vuran əli vardı, amma ürəyi uşaq ürəyi kimi saf və təmiz idi. Dava-dalaş sevməzdi, amma haqsız bir iş görəndə onda Allahverdinin üzünü görməyəydin.
Allahverdinin həbsxanaya düşməyi də məhz haqsızlığa qarşı çıxması, həmişə köməksizin, imkansızın, zəifin yanında durmasından olmuşdu.
Ağdamın özündən deyən oğlanlarından biri bir ciyər axşamında bir əlili döyürmüş. Bu vaxt Allahverdi mağara girib əlili özündən deyən oğlanın əlindən alır. Özündən deyən oğlan bıçaqla Allahverdiyə də hücum edir. Allahverdi də onu salır şillə-şapalağın altına, bıçağını da alıb onu vurur. Nəticədə həbsxanaya düşür. Təsadüfən həbsxanada da Elçibəylə bir kalonda yatır.
Elçibəyin Ağdamda bir mifi vardı, elə indi də var. O mifi yaradan da Allahverdi olmuşdu. Həbsxanadan çıxandan sonra Elçibəyin necə bir insan olduğundan, millətçiliyindən, savadından, mərdliyindən o qədər danışardı ki! Sonra da Elçibəy özü həbsdən çıxandan sonra tez-tez Ağdama gələrdi.
Allahverdi Ağdamın təəssübünü çox çəkərdi. Bütün ağdamlıların namusunu öz namusu bilirdi. Bir dəfə rayonun milis rəisinin müavini ağzından ağdamlılar haqqında xoşagəlməz söz çıxarmışdı. Restoranının qabağında həmin rəis müavinini necə çırpmışdısa üstünə Təcili yardım çağırmışdılar.
«Qarabağ» komandası da Allahverdinin adı ilə bağlıdır. Bu barədə çox yazılıb.
Aqil Abbasın «Dolu» romanındakı Komandir Allahverdi Bağırovdu. Aqil Abbas romanda Allahverdinin bütün xarakterini, şəxsiyyətini, insanlığını çox dəqiqliklə verib. Mən elə yaza bilmərəm, ona görə tapın romanı oxuyun, Allahverdini daha yaxından tanıyın.
Xocalı faciəsindən sonra ordan gələn bütün qaçqınlara Allahverdi gündə üç dəfə restoranında yemək verərdi, təbii ki, öz hesabına.
Qarabağ müharibəsi başlayandan Allahverdi qardaşı Eldarla birlikdə Ağdamın igid oğlanlarından (Ağdamda heç igid olmayan oğlan yox idi) ibarət könüllü batalyon yaratmışdı, özü də təkcə Ağdamı qorumurdular, Dağlıq Qarabağ ərazisindəki azərbaycanlı kəndlərini də qoruyurdular.
Allahverdi Bağırov! Mən fəxr edirəm ki, mən də onun oxuduğu məktəbdə oxumuşam.
O gün Ağdamda idim. O məktəbin yanından keçdim. Bizim məktəbin. Süleyman müəllimin məktəbi yox idi, bir az daş qalağı vardı. Bu məktəblə bağlı xatirələrimi gördüyüm səhnə darmadağın elədi.
Təsəllim o oldu ki, getdim Şəhidlər Xiyabanında Allahverdi Bağırovun məzarını ziyarət elədim. Sən elə Ağdamsan.
NİCAT NOVRUZOĞLU