1 May - uşaqlıq xatirələrimin ən böyük sözçüsü, monitoru, zaman maşını, xatirə dəftəri... Hər dəfə Sumqayıtın mərkəzi küçələrindən keçəndə zaman gözümün önündə ikiləşir... Müasir qərbsayağı şəhərin son model aracından paralel zolaqda Sovet şəhərinin "Moskviç"ləri, "Volqa"ları şütüyür. Əllərində qırmızı bayraq, şar, xrizantema gülləri tutmuş məktəblilər dəstələnib. Yol kənarlarında düzülmüş valideynlər qucaqlarında körpə uşaqları ilə bayramdan çox, uşaqlarının növbə ilə çıxışından həyəcanlanırlar. Atamın cavan, idmançı vaxtları idi. Saatlarla məni başı üstündə qaldıraradı ki, nümayişi daha yaxşı görə bilim. Nə sirdisə, həmişə 1 mayda yağış yağardı. Onsuz da tərdən islaq zəhmətkeşi (əzabkeşi!) bir az da yaz yağışı isladardı. Eh! İslanmışın yağışdan nə qorxusu! Atam cibindəki pulu son qəpiyinə qədər xərclərdi. Bəs necə? Həmin gün onun və özü kimi neçə-neçə zəhmətkeşin günü idi, dövran onlara da bayram eləməyə gün ayırmışdı. O, şəhəri qurub, abadlaşdıranlardan biriydi axı!.. Haqqı vardı həmin gün fəhlə kimi yox, bəy kimi əylənməyə...
Xatirələr iradəmdən güclü çıxır. Hər dəfə 1 mayda Sumqayıta qaçıb nümayişinə, sevincinə həsrət qalmış zəhmətkeşlər şəhərində zamanı 30 il geriyə döndərmək istəyirəm. Park sürahisinə qoyduğum, sona qədər yeyə bilmədiyim dondurmanın izlərini, indi heydən düşmüş qoca pəhləvanın, onun balaca qızının ləpirlərini axtarmaq istəyirəm... Gününüz mübarək Sumqayıtın, Azərbaycanın, dünyanın zəhmətkeşləri!