25 Yanvar 2023 14:21
796
ƏDƏBİYYAT

Şəlalə Camal: Kəlbəcər 

Başımı götürüm kaş elə gedəm,
Ürəyim olubdu bil, didəm - didəm.
Ha özümə  istəyirəm yer edəm,
Yerim yoxdu Kəlbəcərdən savayı.

Ahu - fəğan, fəryad içindəyəm mən,
Doğmam ölüb, bil yad içindəyəm mən.
Ay dinsizlər, imdad içindəyəm mən,
Dirim yoxdu Kəlbəcərdən savayı.

İstəyirəm arada bir sevinəm,
Ay insafsız, ailən oldum, evinəm.
Qəlbi ağlar - ağlar qaldım, gözü nəm,
Ərim yoxdu Kəlbəcərdən savayı.

Gəlib görsən bir sümüyəm, bir ətəm,
Elə bil ki, mən nökərəm sən hatəm.
Qorxaqlardı, yaltaqlardı əhatəm,
Nərim yoxdu Kəlbəcərdən savayı.

Murovun havasın çəkirəm hərdən,
Gözümdə canlanır o yerlər birdən.
Bu günədək qalmadım bir xeyirdən,
Şərim yoxdu Kəlbəcərdən savayı. 

İndiyədək bu dünyada pərim yox,
İşləmədim, alnımda bir tərim yox.
Nə haldayam? Bəzəyim yox, bərim yox,
Zərim yoxdu Kəlbəcərdən savayı.

Ha gözlədim hey illəri və ayı,
Sazıma köklənib dedim avayı.
Mən illərdir dərd yemişəm havayı,
Fərim yoxdu Kəlbəcərdən savayı.