Gərək ki, Viktor Hüqonun sözüdü. Bəlkə də Hüqonun bu sözü cavan ölənlərin valideynlərinə təsəlli vermək üçündü. Amma həyatda gördüklərim Hüqonun necə sərrast dediyini və həqiqətən də Allahlar (Allah) tərəfindən sevilənlərin cavan öldüyünün şahidi olmuşam. Görünür, İsa bulağının suyu qədər təmiz, Kəlbəcər dağları kimi vüqarlı, aydan arı, sudan duru olan cavanların cəhənnəmə çevrilmiş bu dünyada yaşamasını, qalıb murdarlanmasını, alçaq adamların qarşısında saflıqlarını, duruluqlarını itirmələrini istəmədiyindən götürüb aparır öz dərgahına.
Siz fikir vermisinizmi qəzetlərdə, televiziyalarda, yolboyu düzülmüş şəkillərdəki şəhidlərə. Elə bil hər biri min cavanın içindən seçilib: yaraşıqlı, gözəl, şirin təbəssümlə, hamı bir-birinə oxşayır. Elə bil hamısını bir ata əkib, bir ana doğub. Bu həqiqətdə də belədir – hamısını bir ata əkib, bir ana doğub. Onların atası da, anası da, əkən də, doğan da canlarından artıq sevdikləri VƏTƏN torpağıdı. Analar körpələrinə bir-iki il layla çalarlar, amma Vətən torpağı bu igidləri bağrına basıb min il, milyon il layla çalır.
Peyğəmbər əleyhissəlam deyir ki, ya Əli, Cənnət anayın ayaqları altındadı. İndi bu igidlər də analarının ayaqları altında olan Cənnətdədirlər.
Heç fikir vermisinizmi, bütün şəhid anaları, şəhid ataları da hamısı bir-birinə bənzəyir. Onları bir-birinə bənzədən çəkdikləri dərddi, ağrıdı. Adamları ağrılar da, dərdlər də təkcə birləşdirmir, yavaş-yavaş bir-birlərinə oxşadır. Buna da səbəb eyni dərd, ağrıları çəkmələridir.
Muğam müsabiqəsinə baxırsınızmı? Şəhid valideynləri oturub muğama qulaq asır. Birini göstərmək kifayətdir ki, hamısını görə biləsən. Onları ora niyə çağırırlar, bilmirəm. Onsuz da öz dərdləri özlərinə bəsdi, təzədən «Segah»a, «Zabul segahı»na, «Mirzə Hüseyn segahı»na qulaq asdırıb onları ağlatmaq nəyə lazımdı?
Mən özüm «Segah»a, «Zabul segaha», «Mirzə Hüseyn segahı»na qulaq asanda ağlayıram.
Dünən, yəni cümə axşamı muğam müsabiqəsində «Segah»a qulaq asanda özümdən asılı olmayaraq, gözlərim yaşla dolmuşdu. Oğlum soruşdu ki, nə olub? Dedim ki, yorulmuşam, gözlərimdən su axır. O da uşaq deyil, hər şeyi anladı.
Rəmişin gözəl bir sözü var. O, «Segah»ı bəlkə on-iyirmi dəfə çalsa da hamısı bir-birindən fərqlənirdi. Bir dəfə bunun səbəbini Rəmişdən soruşdum. O savadsız Rəmiş bilirsiniz nə dedi? Dedi ki, Aqil, mən bir dəfə çalanda gözümün qabağına oğlunu itirmiş ana gəlir. İkinci dəfə çalanda həyat yoldaşını itirmiş gəlir. Üçüncü dəfə çalanda atasız uşaqların göz yaşları gəlir. Dördüncü dəfə çalanda sevgilisini itirmiş hansısa bir xanım gəlir. Beşinci dəfə çalanda Arazın o tayındakı bacı-qardaşlarımız gəlir. Mən nəyi görürəm, onu çalıram.
İndi bütün şəhid analarını, atalarını eyni dərd, eyni ağrı birləşdirdiyinə görə onlar hamısı bir-birinə oxşayır.
Bütün şəhid valideynlərinin bir sözü var: «Təki Vətən sağ olsun». Təbii ki, Vətənin sağ olmağına səbəb onların övladlarıdır.
Onların övladlarının sağ olması da dövlətdən, hökumətdən və bizdən asılıdır. Mən bir dəfə yazmışam: «Ana, bağışla, mən şəhid olmadım».
Şəhidlər Allahın dərgahındadı, qazilər isə bizim yanımızdadı. Şəhidlərdən Allah muğayat olur, bəs, biz qazilərdən muğayat oluruqmu?!
Sual budur, bu!
Trollar dərhal yazacaqlar ki, oluruq. Bəli, dövlət onları qoruyur, amma məni bir məsələ maraqlandırır. O qazi niyə gedib Əmək və Əhalinin Sosial Müdafiəsi Nazirliyinin qapısını qırmalıdı, niyə polis onu qucaqlayıb öpməlidi və niyə onun istəyi ondan sonra həll olunmalıdı?
Bu suala cavab verən tapılacaqmı?
Bu yerdə soruşa bilərsiz ki, Allah Cüneyt Arkını sevmirdi ki, ona 85 il ömür verdi? Allah müəyyən adamlara uzun ömrü ona görə verir ki, onların üstünə müəyyən missiyalar qoyur, get bunu həll elə. Həll edirlər, həll edə bilmirlər, bu ayrı məsələdi. Cüneyt Arkının da üstünə missiya qoyulmuşdu ki, sən türkçülüyü təbliğ elə. O da bunu edə bildi.
Yəni cüneytarkınlar və başqaları müəyyən missiyaya görə çox yaşayırlar. Məsələn, Allah Anara, Qəzənfər Paşayevə, Elçinə, Vaqif Bayatlı Odərə, Ramiz Rövşənə, Zakir Fəxriyə ona görə uzun ömür verib ki, hələ onlar öz missiyalarını axıra qədər çatdırmayıblar və sair və ilaxır. Deyə bilərsiniz ki, Allah pis əməl sahiblərinə də bəzən uzun ömür verir. Onu da ona görə verir ki, bizlər onlara baxaq, pis əməllərdən uzaq olaq.
Amma neyləyək ki, ola bilmirik. Biz yaxşı əməl sahiblərinin arxasınca getməkdənsə çox zaman pis əməl sahiblərinin arxasınca gedirik. Ona görə də dünya kəllə-mayallaqdı.
Məhz ona görə də Allahlar tərəfindən sevilənlər cavan ölürlər.