BuilinmartayındaMərdəkanqəsəbəsində

yerləşənVeteranlarxəstəxanasındamüalicə

olunarkənbuesseləriqələməaldım.

Yenəsəhhətimdəproblemlərbaşqaldırıb. Yaxşıbilirəmki, üzləşdiyimhalçoxsəmtli, çox­rənglitəzyiqlərləbağlıdır. Bahalısanatoriyalardadincəlməkvəmüalicəolunmaqimkanımyoxdur. Üztutacağımyerinünvanıbəllidir: Mərdəkanqəsəbəsi, əməkveteranlarınaməxsussanatoriyatiplixəstəxana.

Martınbirinciongünlüyüarxadaqaldı. İkinciongünlüyünikincigünündəxəstəxananınqoşataylıdəmirdarvazasındanhəyətəgirdim. Dördüncüdəfəidiki, buragəlirdim. Tanışmənzərə: asfaltdöşəməlixiyabanlar, farağatkomandasındadayanmışyaşılgeyimliağaclar, maşınlardandüşübişbaşınatələsənhəkim-sanitarheyətiəhvalımıyenimühitəköklədi. Əməliyyatqeydiyyatotağındanbaşlayacaqdı. Hərdəfəolduğukimi. Yəqinbudəfədəhəmindüşündürücüsorğunueşidəcəyəm.

Qeydiyyatotağındagülərüzlü, sərvboyluFəridəxanımyenigələnləribir-birqeydiyyatdankeçirir. Mənimdənövbəmçatır. Onlardansoruş­duqlarınıməndəndəsoruşur:

– Zəhmətolmasa, telefonunuzudeyin.

Mənüstümdəgötürdüyümcibtelefonumunnömrəsinideyirəm. O, mənalışəkildəüzüməbaxıbsözümədüzəlişverir:

– Bizəevtelefonunuzlazımdır.

Düzəlişinnəyəxidmətetdiyinianlayıram. Əlacımnədir, sorğusunucavablandırıram:

– 254-35-52.

Niyəməhzevtelefonu?.. Başadüşüləndir. Hərehtimalaqarşı. Birdən… Evəxəbərverməkməcburiyyətindəqalarlar.

Mərdəkan,

12 mart 2019-cuil.

DƏRMAN… DƏYİRMAN…

Mərdəkandaəməkveteranlarınınxəstəxana­sındamüalicəolunuram. Qarşı-qarşıyadurantərəflərqulluğumdadırlar. Həkimdərmanı, Fələkisədəyirmanıilə. Həkimdərmanıiləxəstəliyinidəfetməyə, ömrümüuzatmağaçalışır. Fələkisədəyir­manıiləömrümüüyüdübqurtarmaqinadındanəlçəkmir. Görək, dərmandəyirmanınqarşısındanəqədərtabgətirəbiləcək?!..

Mərdəkan,

21 mart 2019-cuil

XƏYAL

21 mart – NovruzBayramıaxşamı. Mər­dəkanxəstəxanasındaözüməməxsuspalatadatəkoturmuşam. Bayramaxşamındaşənlənmək, deyib-gülmək, yeyib-içməküçün, icazəli-icazəsiz – xəstələrinhamısıevlərinəgedib. Danışmaqüçünbiradamtapmıram.

Yeməkxanaxidmətçilərimənimüçünkasıb­yanabayramsüfrəsibəzəyiblər. Nemətlərmənəbaxır, məndəonlara. Qəlbimibirqüssədumanıbürüyüb. Təkolanınyüküağırolur – çəkgörüm, necəçəkirsən?! Tanrınıntəamınıbelə, təkyeməkolmur. Hazıratalarsözünün (meşədəaslandatəkolmasın) qatqarınaözmöhürümüvurdum: meşədəaslan, xəstəxanadaxəstədətəkolmasın. Görəsən, bunətaledirmənyaşayıram?.. Butəkliyinqalasınıuçuranbirmöcüzəarzulayıram.

BirdənXəyalməniçaşdırır. Bərkhəyəcan­lanıram. Ürəyimşiddətlədöyünür. …Gördüyümgerçəkdir, yoxsaXəyal? Qeybdənsüfrəməmənitəklikdənqurtarannurlubirəluzanır. Heyrətiçindəpıçıldayıram: Bu, Sənsənmi, İlahi?! Yoxsaməsləhətbildiyinbaşqabirisininəli?!

Bumöcüzəlimənzərənəqədərçəkəcək? Deyəsən, reallıqqəlbiminqapısınıdöyür.

Çəkilmə, Xəyal!..

Mərdəkan,

21 mart 2019-cuil.

GÜNƏŞMƏNDƏNKÜSÜB ?..

Xəstəxanahəyatıdarıxdırıcıolur. Xüsusiləhavalarınüzüdönəndə. Mənsəhər-səhərgünəşlihavadagəzməyəöyrəncəliyəm. Ammaneçəgündürtəmizhavaalmaqdan, günəşinparlaqnurunuiç­mək­dənməhrumam. Deyəsən, günəşməndənkü­süb… Bəlkədə, arayagirənvar.

Neçəgündürdəliküləklərağaclarınsaçınıyolubzorlarəqsədəvətedirlər. Ağaclar<