Yüzü yarılayan Rəşad Məcidin Özü, Sözü və... Düzü

SevincMÜRVƏTQIZI

Arzularla,ümidlərlə qolboyun olub yola çıxanda, adətən, bomboz tərəddüdlər, tutqungümanlar rahatlıq vermir adama. Şəkk-şübhə yaxandan düşmür, ətəyini buraxmır. Nə qədər özünə güvənsən də, arzularına pərvəriş verəcək, ümidlərini qanadlandıracaq KİMSƏlərə ehtiyac duyursan. Tapdınsa, rast gəldinsə, deməli,taleyin gətirib, bəxtin yavər gedib. Ancaq təkcə taleyə minnətdar, bəxtə borcluolmaqla iş bitməz. Həmin o KİMSƏlərin də haqqını danmamaq, əməyini, dəstəyinietiraf etmək gərəkdir. Beləetiraflarhəmdəbirvəfaborcudur. Şəxsən məndənbu «borc»uistəyən, ümumiyyətlə, beləbir «borc»unolduğunuxatırladandayoxdur, ammamənkiçoxşeyiyaxşıxatırlayıram…

* * *

RəşadMəcidləilktanışlığımızYazıçılarBirliyindəolub. Şeirlərimioxuduqdansonramənə«525-ciqəzet»dəişləməyitəklifetdi. Bu, jurnalistolmaqüçündoğulduğunu düşünən birinəyaradılmışilktəmənnasızimkanidi. Vəbuimkanla,2006-cıildənüzübəri,ölkəmətbuatınınbrendlərindənsayılanvəartıq ikincieviməçevrilmiş «525-ciqəzet» vasitəsiləpeşəkarjurnalistikayayolumaçıldı. Təkmənəyox, onlarla gəncəyolaçmışRəşadMəcidinbununla bağlı tərif və təqdir dolu yazılara,bəlağətli təşəkkür cümlələrinəehtiyacıyoxdur, əlbəttə.Ammahaqq-sayının unudulmaması, dilə gətirilməsi, yazıya alınması, hərhalda, bir yubilyar kimi ona da xoş olar. Olsun...

ÖZÜ

MənRəşadMəcidinÖZÜnuSÖZÜndənəvvəltanımışam. Birdəfə «Naşir» jurnalıüçünondanmüsahibəalandaözümüsankiimtahanagəlmişkimihissetdiyimidemişdim. Rəhbərliketdiyiqəzetdəuzunillərdirçalışdığıma, günaşırıredaksiyada, toplantılardaqarşılaşdığımızabaxmayaraqindinin özündə də hərdəfəbuhissikeçirirəm. Bəlkəhəmişəsına(q)vdaolduğumuhissetdiyimdəndiki, götürdüyümhə