uzaqlardan lap çox uzaqlardan

çəkilən şəklimizi gördünmü?

nə sən düşmüsən o şəklə, nə də mən,

bir toz zərrəsidi dünya,

uzaqlardan lap çox uzaqlardan görünən...

o toz zərrəsinin içində gəzişirdik, sevişirdik,

dalaşırdıq, ayrılırdıq, barışırdıq...

bir günlük daha böyük olurduq toz zərrəsindən...

60 milyon il əvvəl

insanlar daha az ömür yaşayırdı ə

bu toz zərrəsinin içində

20 yaşında ölürdülər,

30 yaşında ölürdülər,

səninlə 20 yaşında tanış olduq,

21-də ayrıldıq,

ikimiz də yaşıd idik,

yəni bizim ömrümüz də

ilk insanlar kimi uzun olmadı.

uzaqlardan çəkilən toz zərrəsi

bizi daha da kiçiltdi.

oysa çox böyük gəzirdik balaca dünyanın,

balaca şəhərində

getməyə başqa bir dünyamız da yox.

bu balaca dünya

bizim böyüklüyümüzə tab gətirmir

hər dəfə daha da

kiçilir bizim böyüklüyümüzdən

sənə demişdim,

böyük sevgi yaşanmaz balaca dünyada.

bütün insanları bir ev kimi

bədənimdə gəzdirə bilmərəm

səni sevmək bu qədər insanı sevməkdir

özün bax dünya bir nöqtədir,

bizim son cümləmizə qoyulan nöqtə.

(Qardaşım Ayxan Ayvaz üçün)

seviləcək bir tərəfim yoxdu mənim

balaca bədənim daşıyır nəhəng ağrıları

uşağa oxşayıram bir az

bir az yorğunam

bir az da qoca

gülüşlərim var amma...

kibrit boyda gülüşlər

parçalanmış üzümdə yanıb-sönərlər

mənə yaxın durma

sənə də bulaşar yanğınım

toxunma, qanayar əllərin

bir az uşağa bənzəyirəm mən

bir az yorğunam

bir az da qoca

gülüşlərim var amma...

həyatım uzaqlara gediş biletidi

mənə getmək üçün gəlir insanlar

gözlərimdən əvvəl əllərim ağlayar

tutmaq olmaz mənim əllərimdən

balıq kimi sürüşüb düşərsən

bir az uşağa oxşayıram düzü

bir az yorğunam

bir az qoca

gülüşlərim var amma...

məni sevmək çətindi biləsən

elə bil şüşə dağılmış evə

ayağıyalın girirsən

elə bil ölümlə çarpışan adamı

bir anlıq güldürürsən

çətindi məni sevmək

yaraşığım da yoxdu biləsən

bir az uşağa bənzəyirəm düzü

bir az utancağam,

bir az həssas

gülüşlərim var amma...

qorxma məndən,

yığ cəsarətini

uşaqları sevməlisən mütləq

bir də bütün insanları

hamını sevməlisən, hamını

nifrətlə sağollaşıb

dünya boyda sevgi gətirməlisən həyatıma

çətindi məni sevmək

bir az dəliyəm

bir az nadinc

bir az kədərli

gülüşlərim var amma....

Albert Kamyü üçün

uzun saçlarından

özümü asmağı seçdim

oysa dərinlərdə batmamaq üçün

kifayət edərdi uzun saçların

cəsarətim çatmadı

ölümün üstünə getməyə

həyatla ölüm arasında

bir siqaret yandırdım

düşünüdüm çox sonraları

səni düşündüm

məni düşündüm

uzun saçlarını düşündüm

sonra saçların

intihar ipinə oxşadı

sonra gülümsəyirdi saçların

sonra günəş batdı aramızda

sonra yox olduq

amma

ölmədik,

həyatla ölümün arasında

qaçışan uşaqların

arxasınca yüyürdük

yoxa çıxdıq dalanlarda, tinlərdə

divarlara uzun saçlarının

qoxusu yapışmışdı

sən yoxdun, saçların vardı

bir də dolanbac, əyr-üyrü yollar...