"Gecəninən qaranlıq anı, gün çıxmadan az əvvəlki andır.”

Ümidəehtiyacımız var: ən qaranlıq anlarda belə onu qorumağa... Onu yaşatmağa, böyütməyə,paylaşmağa... Hər qaranlığın ardından aydınlıq gələr, hər gecənin ardından günəşdoğar.

İnsanolmaq, biraz da bu ümidi qorumaqdır. Bunu xatırlamağın bəlkə də ən gözəlyollarından biri, bizə belə güclü, əzm və ilham verən yaşam hekayələrinioxumaqdır.

Sonrasında, çox daha acı təcrübələr yaşadı: Əvvəl 25 yaşında anasınıitirdi.

Ardından 26 yaşında isə uşaq düşürdü.

27 yaşınagəldikdə isə evləndi. Artıq həyatında yeni bir dövr açılmışdı...

Lakin qısabir müddət sonra evliliyi alt-üst oldu...

Bütün bunlarabaxmayaraq ilk uşağını dünyaya gətirdi. Bir qızı olmuşdu.

28yaşında isə boşanmış və şiddətli depressiyadan əzab çəkən bir insan idi.

29yaşında yalnız bir ana olaraq sosial yardımlar sayəsində dolanırdı.

30yaşına gəldiyində isə dibə vurmuşdu; ümidsizdi və ciddi mənada intihar etməyidüşünürdü...

Bu andanetibarən, yaşadığı bütün duyğuları, sahib olduğu bütün həyat eşqini hər kəsdən gizlədiyivə inandığı tək bir iş üzərində topladı: Yazıçılıq!

Başlanğıcdasaysız nəşr evi tərəfindən rədd edildi. 31 yaşında ikən, nəhayət ilkkitabı çap edildi.

35yaşınada isə 4 kitabı işıq üzü görmüş və ilin yazıçısı seçilmişdi.

Yaxşı,sizcə bu adam kimdir?

Buna görə də hər vəziyyətdə, hər situasiyada ümidliolmalı və özümüzə güvənməliyik. İstəsək, biz də bacara bilərik, hansı şərtlər altında,hansı yaşda olursaq olaq hədəflərimizə ulaşa bilərik!