Əli Hacıdan bir şeir
külək əsir şərq tərəfdənüstümə,
göy üzünnən gələn yağış tanışım…
min illərdi yol çəkirəm özümə
anam-giley,atam-qarğış tanışım !
fikirlərigün altına sərmişəm
quruduram içindəki yaşıni.
minilməyən,yolsuzluqla yüklənən
kəhər atın buraxmışam başını…
özgünümə isindiyim ocağı,
yerə düşən sözlərimdi yandıran.
ürəyimi hər yetənə açmadım
ürəyimi öz dilimdi yandıran.
küləkəsir,yağış yağır üstümə
canım-yağış,ömrüm-külək əs yenə .
keçən günü yola verdim geyimsiz,
gələn günü bələdilər kəfənə...!
küləkəsir şərq tərəfdən üstümə,
göy üzünnən gələn yağış tanışım...