Qurbağalar çayınkənarında özlərini günə verib bütün günü quruldayırmışlar. Hər gün də bir qartal qəfil yenib birini götürürmüş və həzmi-rabedən keçirirmiş.

Birgün, iki gün, beş gün, on beş gün, bir ay. Qurbağalar yığışıb çıxış yoluaxtarırlar. Belə qərara gəlirlər ki,çayın kənarında tənha yaşayan müdrik anaş qurbağadan məsləhət alsınlar. Gedirlər yanına. Məsələni açırlar.

Müdrikanaş qurbağa deyir:

-Siz belə edin, qartal gələndə hamınız əl-ələtutun, sizi birlikdə qaldırmağa gücü çatmaycaq.

Səhərisi qartal gələndə qurbağalar hamısıəl-ələ tutur, qartal da şığıyıb birinigötürəndə elə hamısını qaldırır.

Qurbağalarmüdrik anaş qurbağanı səsləyirlər ki, bəsnə oldu, hamımızı aparır axı?!

Müdrikanaş qurbağa:

-Bütün günü quruldayıb çoxdan zəhləmimi tökürdüz, yatmağa da qoymurduz,indi di gedin.