Qəşəm Nəcəfzadə: Rafiq İsmayılovun anlamadığı uşaq şeirlərim!
Rafiq İsmayılovun anlamadığı uşaq şeirlərim!(Çünki o, həm Azərbaycan dilini bilmir, həm də şeiri duymur) Deyir onun şeirlərini bəyənmədim. Xahiş edirəm oxuyun, onun dərsliyə saldığı şeirlər yaxşıdı, yoxsa mənim sizə təqdim etdiyim şeirlər! Oxucular soruşdu, xahiş etdi, ona görə paylaşıram. Biri də sual verdi ki, dərslikdəki şeirləri bəyənmirsən, bəs sənin şeirlərin hanı?
ŞABALID
Üşümüşdü şabalıd
Geymişdi çuxasını.
Qoydum sobanın üstə
Tez açdı yaxasını
BARMAQLAR
Barmaqlarım ovcuma
Baş qoydular yatdılar.
Səhər ozumdən qabaq
Yerlərindən qalxdılar.
QUZU
Qumral qoyunum tez - tez
Quzusnu yaladı.
Neyləsin ki, quzusu
Yenə ala - buladı.
QUŞLAR YIXILAR
Ağac olmasa görən
Quşlar hara yığılar?
Əmi, kəsmə ağacı
Axı quşlar yıxılar.
NƏĞMƏ
-Ay qızım, oxu bir də
O nəğməni nə olar?
- Ay ata, olmaz axı,
Birdən nəğməm yorular.
ÇƏMƏNLİK
Batdı torpağa,
Yağış dimdiyi.
Çəkib çıxartdı,
Bu çəmənliyi.
KÖKƏ
Sevinc kuklaya,
Verib kökəni,
Getdi gətirsin,
Toyuğa dəni.
Qayıdıb gördü,
Yox olub kökə.
Saldı kuklanı,
Yaman pis kökə.
İTMİŞ NƏĞMƏ
Sevinc unutdu birdən,
Nəğmənin sözlərini .
Nəğməni tapmaq üçün ,
O yumdu gözlərini.
Heç düşmədi yadına
Ha çalışdı, çalışdı.
Nəğməni ürəyindən,
Kimsə oğurlamışdı.
QAZLAR
Sevincə deyiblər ki,
Yeri qaytar qazları.
O da gedib çağırıb,
Evcik quran qızları.
KUKLASI BÖYÜSÜN
Sevinc kuklasına,
Paltar tikibdi qəşəng.
Di gəl kuklasına,
Gendi tikdiyi köynək.
Qalıbdı yana - yana,
Heç bilməyir neyləsin.
Bir əlac qalıb ona,
Kuklası böyüsün.
KƏLƏM
Soydu qabığını,
Sevinc kələmin.
Dedi ki, görən,
Harasındadı
Kələm kələmin?
Çağırdı hələ,
Dostu Kərəmi
Kərəm də soydu
Yenə kələmi.
Tapmadılar heç
Axırda Sevinc
Gedib dedi ki
Tez ol gəl, əmi
Tapaq kələmi.
QOZ
Qoz ağacına
Tural qoz atdı.
Qoz yoldaşını
Tez götürüb qayıtdı.
KƏKLİKOTU
Kəkliklə mən
Yığdıq dağdan,
Kəklik otu.
Gəzdik dağı
Endik diki
Bir də gördüm
Itiribdi
Kəklik otu
Çox dolandıq
Çox fırlandıq
Mən oturdum
Dedim sən də
Kəklik, otur.
Baxıb gördük
Daşın dibi
Kəklikotu.
FINDIQ
Tural qırdı fındığı
Fındıq boşdu, lap boşdu.
Bu yoxluqdan qorxdu o
Hələ rəngi də qaçdı.
Tulladı qabıqları
Bucaqdakı ləyənə.
Ürəyində söydü o
Fındığını yeyənə.
GÖZÜMÜ YUMA BİLMƏRƏM
-Otağı süpür, qızım
-Süpürmüşəm, anacan!
-Mənə su gətir, qızım
-Gətirmişəm, anacan!
-Paltarları yumusan ?
-Indi yudum, anacan!
-Çörəyini yemisən ?
-Yedim, doydum anacan!
-Di gözünü yum görüm ,
Sənə bir şey göstərim .
-Gözümü yumsam, ana
Sənsiz qalaram axı .
Istəmirəm bircə an ,
Mən sənsiz yaşamağı.
Kəramət üçün öyüd
Uşaqlara toxunma,
Yaxşı yeri yolunu.
Küçədə təpik atma,
Yanına sal qolunu.
Keçirsən əyri - üyrü,
Düz çəkilən yolları.
Hələ sığal bilirsən,
Sənə dəyən qolları.
Öz - özünü öyürsən,
Bir şey girmir başına.
Bu gün mənə dəyərsən,
Sabah yekə maşına.
QUŞLAR DA...
Yazılıb ağaca
Turalın adı.
Quşlar da orda
Yuva qurmadı.
DƏVƏ
Tural həmişə,
Minir dəvəyə.
Çapır dəvəni,
Üzü küləyə.
Heç kəs inanmır,
Bu möcüzəyə.
Sən demə Tural
Dərsdən gələndə,
Açır gəbəni .
Sonra da minir,
Şəkil dəvəni.
QAŞQA AT
Getdi qış, əridi qar,
Yamacların yalında .
Bir ovuc qar qalıbdı,
Atımızın alınında.
SU
Tural bir təpik,
Vurdu vedrəyə.
Su da inciyib,
Qaçdı dərəyə.
SEVİNCİN “KÖKƏ” PAYI
Arı vurub Sevincin
Sağ gözünün altına.
Üz - gözünü gizlədir ,
O, utana - utana.
Çağırırlar Sevinci
Uşaqlar düzdə, yolda.
Kökə yeyən Sevincin,
Kökəlibdi sağ gözü,
Olubdu kökə boyda.
TURAL VƏ DƏNİZ
-Dəniz, dəniz, ay dəniz
İndi yaman acmısan.
Uzadıb əllərini
Sahilini qucmusan.
Yemək üçün indi sən
Yamanca ağlayırsan.
Içindəki balığı,
Nə vaxta saxlayırsan?
Yoxsa sənə gülərlər,
Ye balıqdan doyunca.
Çaylar su gətirərlər
İndi sənə ovcunda.
-Bu sözümü, ay Tural,
Sırğa elə qulağa.
Dəniz acından ölər,
Amma dəyməz balığa.
ÇOBAN SƏFƏR
Səfərə bax, səfərə
Gedib çıxıb çəpərə.
Demə çəpər çürükmüş
Dəyib üz üstə yerə.
Sınıbdı qabırğası
Əyri - üyrü çəpərin.
Pozulub halı, kefi
Qara gözlü Səfərin.
Demə çəpərin üstə
Boranılar varıymış.
Demə çəpərin üstü
Dolu yuvalarymış.
Elə bil ki bu yerdən
Quşlar küsüb haçandı.
Boranılar quzudu
Səfər indi çobandı.
TOP
Tural, topu
Tullanıb tut.
Əlimizdə
Top qızarıb,
Allanıb top.
Görmürsənmi,
Əyri gedir
Yolun azıb,
Aldanıb top.
Tural, tez ol
Tullanıb tut.
ƏGƏR
Balaca Tural,
Ağladı bir gün
Tez olun mənə,
Şokalad verin.
Əgər siz mənə
Top almasanız,
Dənizə çaya
Aparmasanız,
Dəvəyə, ata
Mindirməsəniz,
İşdən gələndə,
Şəkil kitablar
Gətirməsəniz,
Bir gün gözümü,
Yumacağam mən,
Qalacaqsınız
Qaranlıqda siz.
ÇİÇƏKLİ XALÇA
Xalça çiçək - çiçəkdi,
Hər ilməsi göyçəkdi.
Sevinc bir çiçəyindən,
Tutdu çəkdi, ha çəkdi
Nə çiçək qopdu yerdən,
Nə də çiçək əl çəkdi.
XANLAR
Gilənardan o qədər
Yedi doymadı Xanlar.
Lap axırda özü də
Çönüb oldu gilənar.
Anası öpdü, öpdü
Göyçəkləşən Xanları.
Sıxıldı dodağına
Gilənar tək xalları.
Ağacın budaqları
Saralıbdı, solubdu.
Xanların yanaqları
Gilənarla dolubdu.
Ana
-Ana, dəniz çəkmişəm,
Sular axsa da dolmaz.
-Yox qızım, yanılmısan,
Dəniz dalğasız olmaz.
Dəniz çoşar, ha daşar,
Şahə qalxar dalğası.
Hər xırda gölməçədən,
Dəniz olmaz qadası.
-Yatan zaman çəkmişəm,
Mən dənizi, aya ana!
Oyansa bu dənizim,
Dönəcəkdir tufana.
Qarabağ
Qəribə qızdı Aysu
Bayraq tutub əlində,
Dönə - dönə söyləyir,
Bayraq bitib əlimdə.
Əlində qara torpaq
Torpağın üstə bayraq.
Deyir ay ata, bax, bax...
Torpaq bitib əlimdə...
Biz qələbə çalmışıq,
Qarabağı almışıq,
Gör nə gözəl yaraşır
Bax, Qarabağ əlimdə.
Lövhə
Yıxılmışdı torpağa,
“Şuşa” yazılan lövhə.
Aysu hey soruşurdu,
Atasından hər dəfə:
-Nə çətin işmiş belə,
Qaldırmaq bir lövhəni.
Mən özüm qaldıraram,
Apar ora sən məni.
Ata hey kövrələrdi,
Aysunun bu sözündən.
Başın yana əyərdi,
Yaş düşərdü gözündən.
Aysu sevindi bir gün,
Sığışmadı otağa.
Televizorda gördü ki,
“Şuşa” qalxıb ayağa.
Deyəsən
Yağış yağır, isladır,
Gülü, daşı, torpağı.
Qızım yerin üstünə,
Sərir güllü yaylığı.
Deyir yer islanmasın,
Tez- tez həyətə düşür.
Dünyanı qorumağı,
Deyəsən başa düşür.
Əsgərin ürəyi
Kəramətin əmisi,
Gəlibdi əsgərlikdən.
Papaq, ulduz və nə nişan,
Gətiribdi nə desən.
Kəramət əmisindən,
Alıb geydi paltarı.
Pencək böyük, neyləsin,
Yerə dəyən qolları.
Hələ şalvar bir yana,
Papağı da yekədi.
Bu paltarlar içində,
Kəramət bir tikədi.
Ağlama, oğlum, belə,
Qoy ömrün yaşa dolsun.
Təki əsgərin bala,
Böyük ürəyi olsun.
Dava – dava oyunu
Dava- dava oynayırdı
Turalla Azad.
Azad faşistdi,
Tural partizan.
Ikisi də xöbəxt azad.
Qaçırdılar hey aşağı,
Yuxarı,
Birdən faşist Azad,
Vurdu bizim Turalı.
Tural əyildi Mehdi kimi,
Kinoda gördüyü kimi.
Azad qışqırdı: yıxıl, tez ol.
Birdən Tural
Tez əl atdı cibinə
Çıxartdı “qumbara”nı,
Bir qırmızı almanı,
Tulladı, al.
Alma dəydi Azada,
Ayağı qalxdı göyə,
Başı bulandı toza.
Eşələndi, toz elədi,
Kinoda da belədi.
Qurtardı dava,
Başlandı əsl dava.
Oturub Azad,
Bir qırmızı almanı,
Şirin –şirin yeyirdi.
Yazıq Tural elə hey
“Ver almamı” deyirdi.
Əlifbam
Həriflərin yuvası,
Əlifbam, ay əlifbam.
Şirin ana laylası,
Əlifbam, ay əlifbam.
Anamın səsi səndə,
Körpə nəfəsim səndə.
Arzum, həvəsim səndə,
Alifbam, ay əlifbam.
Sən mənim ilk kitabım,
Vətənim, yurdum, adım.
Vərəqlərin qanadım,
Əlifbam, ay əlifbam.
Təzə kövrək çiçəyəm,
Səndən su içəcəyəm.
Sənə and içəcəyəm,
Əlifbam, ay əlifbam.
Ana ürəklidi...
Sınsa kuklası,
Ağlayarlar hey,
Körpə vaxtından
Özləri bəbə,
Saxlayarlar hey,
Ana ürəklidi
Qız uşaqları.
Yemək verərlər,
Laylay deyərlər.
Böyük qardaşa,
Çay dəmləyərlər.
Ana ürəklidi
Qız uşaqları.
Ev süpürərlər,
Paltar tikərlər.
Evin içində
Evcik tikərlər.
Ana ürəklidi
Qız uşaqları.
Paylaş