Dəprəmin yazdığı bu qanlı şeirə...

Ekranın önündə dondurub məni

Sözün bitən yeri, tükənən yeri.

Bir acı, amansız don vurub məni

Tanrım, necə çəkək bu dərdi-səri?!

Uçqun altındadır şəhərlər, köylər,

Sarıb Türkiyəmi kütləvi ölüm...

Yerin harayına kar olub göylər,

Yerdən də, göydən də üzülür əlim.

Gör necə qalanıb daş üstündə daş,

Adamlar altında can verir indi.

Mən də daş altdayam bu saat, qardaş,

Yaram neçə yerdən qan verir indi.

Beton topasına dönüb hər bina,

Əkiblər* durmadan “Möcüzə” gəzir.

Can qıyır kiminsə yaşam haqqına,

Hamı xilas üçün durub müntəzir.

Əsrin faciəsi, türkün matəmi

Kömək gəlməlidir, bu bir qaydadır.

Can-başla bölüşür dünya bu qəmi,

Qitələr, ölkələr, hay-haraydadır.

Başına nə gəldi gör birdən-birə,

Sınağa çəkilir tabı millətin.

Təbiət yazdığı bu qanlı şeirə

Tanrı rəy verərmi?! – Çətin, çox çətin...

“Türkiyə tək ürək” ağlar nidası

“Türkəm” deyənləri bir sapa düzür.

Məlhəmdi dözümün, səbrin sədası

Birgə qarşılanır bu ağır hüzr.

Bu sabah gözünü açmadı xeyrə,

Türkiyəm, çəkdiyin sonsuz qəm mənim.

Dəprəmin yazdığı bu qanlı şeirə

“Başın sağ olsun!”du əlavəm mənim.

08.02.2023

*Əkiblər - xilasedicilər

                      MƏN NECƏ DÖYÜŞÜM

Altmışillik yubileyim ərəfəsində çox hörmətli bir şair dostum “Musa sən yaxşı şairsən, ancaq səndən acığım gəlir, öz haqqın uğrunda döyüşmürsən”- dedi. O vaxtdan düz on iki il keçir, o sözlər ürəyimdə ovxarlana-ovxarlana axır ki, şeirə çevrildi.

Öz haqqın uğrunda döyüş deyirsən,

Deyirsən pasladır qılıncı qını.

Deyirsən şairin haqqından kəsən

Hardasa tapdayır Vətən haqqını.

Mən haqqın quluyam qələm tutandan,

Canımda qələmə qul sədaqəti.

Əhdinə bağlıyam ürəkdən, candan,

Heç nə bu ilqarı pozammaz qəti!

Sənət dünyasında nə alqı-satqı?!

Şeirimiz öyünən gündə deyil ki...

Mən kimlə döyüşüm, şairin haqqı

Şəhid haqqından da öndə deyil ki?!

Şeirə köçə bilmir çox dərdi-sərim,

Silahdan yarımır sözümün səfi.

Mən necə döyüşüm, od sətirlərim

Nişan almayırsa əsil hədəfi?!

Haqqım – qazandığım halal duz-çörək,

Xəyal dərinliyi, səs ənginliyi.

Yeddiqat göylərə bağlısa ürək

Yer necə dərk etsin bu zənginliyi?!

Şair,  bu iradın, tənən haqdımı?

Özümçün heç zaman döyüşmərəm mən.

Haqqın tərəfində durmaq haqqımı

Ölsəm də heç nəyə dəyişmərəm mən!

Adım gələn yerdə çatır “və sair”

Duyumlu ürəklər daşsa, dəmirsə...

Canım, xeyri yoxdur, nə “yaxşı şair”

Mənsəbli ixtiyar bunu demirsə?!

Kükrəyib haqq mənəm deyən Nəsimi

O haqqın uğrunda soyulmadımı?!

Ekrandan, efirdən qovun səsimi,

Qəzetdən, jurnaldan pozun adımı.

Özəl misralarım çıxsın aşkara,

Qınında çürüyən qılınc olmasın.

Onlar da mənimtək çəkilib dara,

Döyüş meydanında girinc olmasın.

Sözlər var sinəmə sancılan oxdu,

Çox sirlər gizlində, çox dərdlər yasaq...

Haqdan danışmağa haqqımız yoxdu,

Vətəni haqqına qovuşdurmasaq!

08.04.2022

           ÜRƏYİM

Ömrüm ötüb keçdi harayla, küylə,

An kimi ötüşdü ilim, ürəyim.

Sonuncu sirrini aç mənə söylə,

Qoy mətləb üstünə gəlim, ürəyim.

Bir gün ötüb keçər kədər də, qəm də,

İndi dağ bildiyin dərd də, sitəm də.

Yetim bir quzuya dönmə sinəmdə

Kükrəyib çağlayan dəlim – ürəyim.

Sən qaçaq olubsan qeybət düşəndə,

Dəyərlər enəndə, qiymət düşəndə.

Həqiqi sənətdən söhbət düşəndə,

Səninlə uzundu dilim, ürəyim.

Demədin mən hara, bu sevgi hara?

Özün öz içində çəkildin dara.

Neçə dözə bildin sərt baxışlara

Ay kövrək ürəyim, həlim ürəyim?!

Sənsən bu dünyada olub-qalanım,

Acı həqiqətim, şirin yalanım.

Tanrımla aramda körpü salanım,

Sərvətim-qızılım, ləlim ürəyim.

Yanğım burum-burum tüstündə qalıb,

Acı xatirələr qəsdində qalıb.

İndi təkcə sənin üstündə qalıb

Hər şeydən üzülən əlim, ürəyim.

Ömrə yan almamış bir qan, bir qada,

İlk öncə mən səni atmışam oda.

Təkrar olunmayıb heç vaxt dünyada

Mən sənə etdiyim zülüm, ürəyim!

Ürəyə xəyanət...bu elə qəm ki,

Sevgisiz illərin gözləri nəm ki...

Mən sənə elə bir dağ çəkmişəm ki,

Min illər soyumaz  külüm, ürəyim.

Uçurar ruhumu bir səda, bir səs,

Sənə darlıq edər dünya – bu qəfəs.

Musanın ömrünə qəfil, təngnəfəs,

Səninlə gələcək ölüm, ürəyim.

25.03.2022

       Gözəlliyə baxanda

Gözəlliyə baxanda yorğun gözüm dincəlir,

Ürəyimə güc, qüvvət, dizimə təpər gəlir.

Qalxır ərşi-əlaya, ruhum göyə yüksəlir,

Bu vurğunluq tanrıya can atmağımdı mənim.

Mənzilə çatdırmadı yollarımın kəcliyi,

Vədəsiz yola saldım rahatlığı, dincliyi,

Bu gün anmaq sevgidən yanıq qalan gəncliyi,

Ürəyimi yer-yerdən qanatmağımdı mənim.

İndi peşman, pəjmürdə öz qəlbini dinləmək,

Bu sozalan yaddaşı təzələmək, çinləmək.

Odu sönən illəri təzədən yelpikləmək,

Uyumuş duyğuları oyatmağımdı mənim.

Gözümün vərdişidi bulaqtək duru axmaq,

Qəlbi içdən közləmək, ruhu yandırıb yaxmaq.

Yaşımın bu çağında gözəl qız sənə baxmaq,

Yanar lalə üstünə qar atmağımdı mənim.

Sürəklərdə teylənib ovdan aralı qalan,

Ocağı öləziyən, gülü saralı qalan.

Nə yarada bilər ki, yardan yaralı qalan,

Bu andığım ağrılar yaratmağımdı mənim.

03.02.2022

                              Dostlar, vaxtımız azdı

Dostum Nizami Hüseynova

Bütün günü biz hardayıq? –

Ya evdəyik, ya işdə.

Ömür quştək uçub gedir

bu gəlişdə, gedişdə.

Az adama qismət olur

Bu pərgarlıq, səriştə.

Yaşamağa vaxt ayıraq,

Dostlar, vaxtımız azdı.

Heç fərqinə varmamışıq

vaxtı necə sovmuşuq,

Arzuları, ümidləri xam at kimi

qovmuşuq.

Dadlı xəyalplovlardan

birdəfəlik doymuşuq

Yaşamağa vaxt ayıraq,

Dostlar, vaxtımız azdı.

Həqiqətin kölgəsi var

Əslində heç əsli yox,

Məhəbbətin dörd fəsli var

ayrıca bir fəsli yox.

Təmənnasız doğmalığın

bu dünyada misli yox,

Yaşamağa vaxt ayıraq,

Dostlar, vaxtımız azdı.

Qoy doğmalar cərgələnsin

bir səmitə, bir yana

Xoş ünsiyyət xoşbəxtlikdi

onu içdən duyana.

Bir ərkim var

yerin-göyün təməlini qoyana

Yaşamağa vaxt ayıraq,

dostlar, vaxtımız azdı.

Gecə yatıb dincəlirik,

düşünürük sabah var,

Bilmirik ki, o sabahda

Günah, yoxsa savab var.

Çox cavabsız suallara

şairdə bir cavab var:

Yaşamağa vaxt ayıraq,

dostlar, vaxtımız azdı!

16.06.2020

                                      AY VƏTƏN

Bu boyda şəhid yükünə

Dözürsə qəddin, ay Vətən.

Mütləq bir gün bütövləşər

Sərhədin, səddin, ay Vətən!

Kəsilməyib səsi, ünü,

Tarix olan qırx dörd günün...

                             Yağılara öz gücünü

Yaxşı göstərdin, ay Vətən.

Qabağında ağır yasın,

Şah vüqarın qoy sınmasın.

Sən tapda ki... tapdanmasın

Cığırın, rəddin, ay Vətən.

Başdan-başa düşmən şərdi,

Şəri boğmaq bir hünərdi.

Alovlara sinə gərdi,

İgidin, mərdin, ay Vətən.

Yaxındadır Turan turu,

Yenilməzdir türkün zoru.

Dəhliz edər Zəngəzuru

Bu qalib həddin, ay Vətən!

14.09.2022

              SEVGİ

Nədən korluq çəkir, bu dünya nədən?!

Onun dərdi sevgi, ələmi sevgi.

Səndən bir pay umur hər gəlib gedən,

Biz sənsiz heç nəyik, eləmi, sevgi?!

İstər əlli yaşa, istər yüz yaşa,

Sonda insan dönür torpağa, daşa.

Dünya tamaşadır, əsil tamaşa,

Onun möcüzəli aləmi sevgi.

Bir devdi, şüşədə çırpınır canı,

Axır neçə yerdən, görünmür qanı.

Buğdaydı cənnətdən qovdu Həvvanı,

Göydən yerə çırpdı Adəmi sevgi.

Gözümə milləri qara, ağ çəkir,

Solmuş bostanıma  yaşıl tağ çəkir.

Yaşın bu çağında mənə dağ çəkir,

Təzədən yandırır dədəmi sevgi.

Bir ovdu, ovlayır özü ovçunu,

Məni nə yaşadır?! – onun ovsunu.

Bitib tükənməyir illər uzunu

Qeybdən doldurur badəmi sevgi.

Aralığa düşən bu Çin səddimi?!

Bu yolda bilmədim mən heç həddimi.

Qocalıq əysə də çinar qəddimi,

Yonur, qəddələyir qələmi sevgi.

Musa görüşünə durub müntəzir,

Qəlbində daşlaşan həsrəti əzir.

Gözünün üstündə hələ də gəzir

O qızın mübarək qədəmi sevgi!

            VAXTIDIR

Yanılmayıb qismətimi göndərən,

Geciksə də o yolları köndələn....

Gözlərinin gözəllikdən köz dərən

Ürəyinin çıraqlanan vaxtıdır.

Harda qaldı “qaçdı-qovdu” bicliyin?

Zövqü yoxdu rahatlığın, dincliyin.

Bir quş kimi əldən uçan gəncliyin

Ağrı ilə soraqlanan vaxtıdır.

Qabağını ha kəssən də sən şərin,

Ürəyində şırım açdı çox dərin.

Xəyal-xəyal ötüb keçən illərin

Kitab-kitab varaqlanan vaxtıdır.

Sevgin idi səni uca saxlayan,

O sevgiyə olmadı gün ağlayan...

Nə könlünün çaylar kimi çağlayan

Nə telinin daraqlanan vaxtıdır.

İnnən belə günlərini say, Musa,

Sirlərini şeirə çevir, yay, Musa.

İndi sənnən gözəllər yox, ay Musa,

Mələklərin maraqlanan vaxtıdır.

ƏLİM ÜZÜMDƏ  QALDI

Bitdi bir sual-sorğu

Töhmətləndi düz, doğru.

Təmizə çıxdı oğru

Əlim üzümdə qaldı.

Söz açdım bir kalandan

Bir misli yox talandan.

Danışdığı yalandan

Əlim üzümdə qaldı.

O tiranın səhvindən

O ölkənin məhvindən.

Cəlladların əhvindən

Əlim üzümdə qaldı.

Dünyamız qat-qarışıq

Bətnində sönür işıq.

Biz niyə yaranmışıq

Əlim üzümdə qaldı.

Dünyadan cavab aldım,

Əlli il də qocaldım.

Çaşdım, dondum, sustaldım

Əlim üzümdə qaldı.

Çarpışan şeiri gördüm

Yoxdu bir xeyri, gördüm.

“Nə gördüm əyri gördüm”*

Əlim üzümdə qaldı.

*Bu misra M.P.Vaqifin “Görmədim” müxəmməsindəndir.

Tanışlıq

Bir-birinə yabançı, yad

İki əsrin adamıyam.

Həlli müşkül, cavabı yox,

Çətin kəsrin adamıyam.

Arzularım kök altında,

Ömrüm boyu əsir qaldı.

Ha topladım, vurdum, çıxdım,

Böldüm, yenə kəsr qaldı.

XX-dən XXI-ə

İlan kimi sürünmüşəm.

Yaşamaqdan söhbət getmir

Mən sadəcə görünmüşəm.

Ay Musa

İmzan üçün çox basqı var, çox hədə,

Görünmürsən o güzgüdə, lövhədə.

Boğulsan da sən o lilli lehmədə,

Keçmə namərd körpüsündən, ay Musa.

Üz tutduğun səmt tutqundu, yol qara,

Tuş olmusan bir ac şahin-şonqara.

Belə getsə dönəcəksən yonqara,

Ehtiyacın törpüsündən, ay Musa.

Dəryan daşır, varmı elə duyanın

O dəryadan sənə damcı qıyanın.

Bu yaşda da baş açmadın dünyanın

Gizlinindən, örtüsündən Ay Musa.

Atam, anam gedəli

Atam, anam gedəli

İtiribdir yaşamı.

O evdə yaşamırıq,

Heç o ev də yaşamır...

Sağikən haqlayıbdır

Bu dəlil-sübut onu.

Bir tabuta döndərir

Gecələr qatı zülmət,

Gündüzlər sükut onu!

Sahibini itirib,

Sinəsi dağlı qalıb.

Pəncərəsi pərdəli,

Qapısı bağlı qalıb.

Hörümçəklər tor salıb

Küncündə, divarında.

Aylar, illər əriyir

Dərdində, qübarında.

Həyətini ot basıb,

Yox çəpəri, çalğısı.

Yetim evlər görəndə

Şair gərək ağlasın,

Vətən gərək ağrısın!

Atam-anam gedəli

İtiribdir yaşamı.

O evdə yaşamırıq, 

Heç o ev də yaşamır!

                                        Dördlüklər

Yuxu tək yaşadım bu məhəbbəti

Vüsal həsrətiylə axır qocaldım.

Sevgindən umduğum zövqü, ləzzəti,

Adına yazdığım şeirdən aldım.

***

Bir ömür çay kimi coşdum, çağladım,

Düşdüm sorağına qədirbilənin.

Dilim “yar” deməkdən yara bağladı,

Yerdə tayı yoxmuş göydən gələnin!

                    ***

Dərdi yuvasında təkləmək olar,
Tanrıdan xoş günlər bəkləmək olar.
İnsanlar ac nəfsə qul olmasalar,
Dünyanı sevgiyə kökləmək olar!

               ***

Ağrıyla, həsrətlə anır keçmişi,
Xəyalı pəjmürdə,ürəyi darda...
Bir vaxt kabinetdə pul sayan kişi,
İndi addımını sayır bulvarda.

          Qələm

Şeirsiz günüm gün deyil,

Sovrulmuş samandı, qələm.

Yaşamağım mümkün deyil,

Rəhm elə, amandı, qələm.

İlham kəssin amanımı,

Salsın məni çək-çevirə.

Üzümü çevir astara,

Görüm yenə mən sevirəm.

Üz tutduğum o Leylilər

Yenə məni Məcnun sansın.

Gözlərimdə bir gözəlin

Əksi yenə xumarlansın.

Sevgi deyib göylərə bax,

Qəlp sözün üstündən adla.

Könüllərə süzülüb ax,

Üzü gülər bir ovqatla!

Gözlərini deş bu qəmin,

Daha ötkəm çıxsın səsin.

Səni mənim əllərimdən

Ölüm də ala bilmədin!

Gəl sirrini mənə aç

                                           Ölərəm sənin də sirrin açılar...

                                                                             M. İsmayıl

Ölüm, lap yaxındasan,

Qulağımın dibində.

Səni qaytarmaq üçün

Heç nə yoxdu cibimdə.

Doğulandan mənimlə

Yol gəlirsən yanaşı.

Bir ömür gözləmişəm

Səninlə son savaşı.

Dərmanlar löyun-löyun,

Xəstəliklər qatbaqat.

Harayıma özün yet,

İmdadıma özün çat.

Qoy bu maraqsız ömrün

Sonuna tez çıxım mən.

Səni ilk sevgim kimi

Ürəyimə sıxım mən.

Tanrıya can borcum var,

Gəl al, canım dincəlsin.

Paxıl, xain “dost”ların

Gözünə yuxu gəlsin.

Sən qorxulu bir sirsən,

Sehirli bir müəmma.

Sirrinə yetmək üçün

Can itkisi var amma.

Saysız arzularıma

Qələm çəkdi ehtiyac.

Son arzum sənsən, ölüm

Gəl sirrini mənə aç!

13 oktyabr 2009

                                      Xocalı

Qisasın alınmadı,

        ağrı-acın bitmədi,

Ünüm sənə çatmadı,

 Əlim sənə yetmədi.

Qəlbimizdə ilbəil

kömürləşən Xocalı.

Ömrü güdaza gedən,

ömürləşən Xocalı.

Mənim şəhid şəhərim,

Sonsuz dərdim, qəhərim.

Səndən söhbət açmağa,

Varmı tabım, təhərim?!

Qayım-qədim bir xalqın

ürəyinin yarası,

Lənətlə damğalanmış

tarixin üz qarası,

Bir əsrin göynəyini,

o bir əsrə yetirən,

Dünyanın töhmətini

indiyədək götürən.

Nəfəsi buz bağlayan,

qanı donan Xocalı.

Yaralı heykəlini

özü yonan Xocalı.

Gecənin günortası

ahu kimi teylənən,

Bəyaz qarın üstündə

qızıl qanı sellənən

Saysız cəsədlərindən

cələ quran şəhərim,

İçin-için ağlayan

ay hıçqıran səhərim.

Çingiz Mustafayevin

göynəkli hönkürtüsü,

İçimizin yanğısı,

başımızın tüstüsü.

Xocalı sinə dağım,

qaysaq tutmaz yaramdı,

Qisasını almasaq

ömür bizə haramdı!!!

 Fevral, 2019

Olsun

Dünyanın qeylü-qalına,

Tərsinə ötən valına.

Gülüm, bu xəstə halına,

Sağlam ruhum fəda olsun.

Səni içdən öyənin var,

Sinəsinə döyənin var.

“Qadan alım” deyənin var,

Çətin ki bir qada olsun.

Dərd yaddısa xilqətinə,

Zaval yoxdu sən mətinə.

Həkimlərin şəfqətinə

Tanrıdan xoş səda olsun!

Vallah tanrım qıymaz hələ,

Belə vaxtsız əcəl gələ.

Saf ürəkli sən gözələ,

Qoy bu inam əta olsun...

Ağrılar itər anında,

Şəfa duyarsan canında.

Yoxdusa Musa yanında,

İstəmir bir xəta olsun!

                                                  Bu adam

Məcnun səhrasında, Sənan dağında

Çox tufanlar dəf eləyib bu adam.

Həyatının ən önəmli çağında

Yalnış yapıb, səhv eləyib bu adam.

Alışdıqca günahının qorunda,

Çabalayıb vicdanının torunda.

Bu minvalla çətin yatar gorunda

Sağ canını məhv eləyib bu adam.

Yelpikləyib kömürünü, közünü,

Közərəndə deyə bilib sözünü.

Gah düşməntək dara çəkib özünü,

Gah dost kimi əhv eləyib bu adam.

İllər ötdü, ömür keçdi yuxuda,

Canındadır bu yuxunun xofu da.

Qəlbindəki əsintidə, qorxuda,

Cəsarəti dəfn eləyib bu adam.

Ürəyindən baş qaldırar bu sancı,

O, sən olmaz, ay şüarçı, azançı.

Bu dünyadan dərd-qəm olub qazancı,

Göz yaşından nəf eləyib bu adam.

         Yazmalıyam

İlham – ay bəxtimin tacı,

Çox düşünmə acı-acı.

Bu yaramaz ehtiyacı,

Sıxıb küncə yazmalıyam.

Mənimdir o batan gəmi,

Qurumaz gözümün nəmi.

Göynədib dünya – aləmi,

Kövrək, incə yazmalıyam.

Tufan güclü, dərya sayıq,

Bir avarsız qayıqdayıq.

Bir az sağlam, bir az ayıq,

Düşününcə yazmalıyam.

Nə sonsuzmuş bu qayğılar,

Yox olsa, dünya dağılar.

Qəlbimdəki bu duyğular,

Tükənincə yazmalıyam.

Var olmasın bu varlıqlar,

Boğdu bizi qaranlıqlar.

Gözümüzdən toranlıqlar

Sökülüncə yazmalıyam.

Qoruyuram hələ canı,

Gözləyirəm o tufanı.

Torpağımda düşmən qanı

Tökülüncə yazmalıyam.

Boş ötüşdü qərinələr,

Nələr çəkdik, allah, nələr...

Yer üzündən şər qüvvələr

Çəkilincə yazmalıyam.

          OLDU

Gənc idi qəlbində qırıldı bir sim

Bir ömür izlədi onu bu tilsim.

O ülvi istəyi, ilahi eşqi

Dilində göynəyən bir ağı oldu.

Gör nələr eylədi sadəlik ona,

Ovda yön vermədi o əlik ona.

Təşnəsi olduğu gözəllik ona

Açıqdan-aşığa gözdağı oldu.

Bir dəfə səhv edib günaha vardı,

Düzəlmir o səhvi, yol gəlir ardı...

Ürək eləmədi açıb ağarda

Çəkdiyi ağrılar çox ağır oldu.

Şair çağrılsa da hər yerdə adı,

Neçə sorğusuna cavab almadı.

Onu bu yollarda saya salmadı

Tale ögey çıxdı, bəxt yağı oldu.

Kükrəyib sel kimi daşan anında

Gizli bir əsinti duydu canında.

Üsyanlar boğuldu həyəcanında

Ruhu bədəninin dustağı oldu.

Onu zaman-zaman sıxsa da həyat,

Heç zaman yazmadı ürəksiz, boyat.

Musa poeziyanın kövrək, narahat

Sadədil, mehriban uşağı oldu.

      Şairi

Ay adamlar, bir dinləyin,

Yetmişə yetən şairi.

Kaman kimi inildəyib

Qumru tək ötən şairi.

Dərbənd desin, Göyçə desin,

Göynəyini göycə desin.

Sözü doğru, gerçək desin,

Yurd oğlu, Vətən şairi.

Gün əyilir, yetir qürub,

Şükür ayaq üstə durub.

Könüllərdə yuva qurub,

Gözlərdən itən şairi.

Tükənməz ağrı-acıyla,

Və bütövlük amacıyla.

Öz köküylə, köməciylə

Torpaqda bitən şairi.

Səsi qalan, şuru qalan,

Üzündə gün nuru qalan.

Ömrü boyu duru qalan

Haqqa saf yetən şairi.

Yetər ki, döydüm gözümü,

İçimdə boğdum sözümü.

Bir az da öyüm özümü,

Ötüm bir çətən şairi...

              ARITLA

Tanrım, bizə divan tutur bu divar

Uçur onu, yolu gendən arıtla.

Tufanına, küləyinə əsas var,

Qılçıqları hazır dəndən arıtla!

Gözdolusu baxa bilsək günlərə,

Gözlərimiz yerdən-göydən gül dərər.

Qarışmasın çiçəklərə, güllərə

Tikanları bu çəməndən arıtla.

Lay buludlar uzaqlarda sürünsün,

Dərələrin dərdi-qəmi kürünsün.

Zirvələrin şah görkəmi görünsün

Bu dağları duman, çəndən arıtla.

Zora düşür qəfil sınır sapımız,

Bircə-bircə kilidlənir qapımız.

Tükənirik, ilə yoxdur tabımız,

Doğan aynan, çıxan günnən arıtla.

Toz-torpaqdan özün seçsən gövhəri,

Aşkarlanar hər bir şeyin cövhəri.

Qarışıqdı, seçəmmirik biz şəri,

Doğma dostu yad düşməndən arıtla.

Yalanlara yalmanırsa sözümüz,

Sırtıq-sırtıq üz görürsə üzümüz,

Özümüzdə məhv oluruq özümüz,

Onu ondan, məni məndən arıtla.

Musa sonda hər müşkülün çəmi var,

İtkilərin toplanacaq cəmi var.

Bu dəryada qərq olacaq gəmi var,

Bunu düşün sən dərindən, arıtla!