Müharibə vaxtı elə anlar oldu ki, ordan necə sağ çıxmağımı oturub yarım saat düşünmüşəm, çöküb qalmışam desək, daha doğru olar. Belə anların biri idi. Qulağım uğuldayır, özümü həqiqətən çox pis hiss edirdim, evə getməyi qərarı aldım, həyətə girəndə gördüm mama təndirə çörək yapıb. O stressdən sonra bu mənzərə ilə qarşılaşanda, məni dəli gülmək tutmuşdu. Yeri gəlmişkən, qəsəbəmiz cəbhəyə uzaq deyildi. İstər sağda, istər solda, ön və arxadakı yaşayış məntəqləri vurulurdu...