Zakir Fəxri: Qara torpaq, muğayat ol Kamildən
Qara torpaq, muğayat ol Kamildən
Yükünü çəkə bilmədim
Arzusunda bünövrəsini qoyduğu
Evini tikə bilmədim.
Dumanı köçdən ayrılıb
Ocağı başında yanammadım
İşıq olub gözlərinə qonammadım
Qara torpaq, muğayat ol Kamildən.
Qulaq asmadım
xeyirxah dualarındakı yalvarışlara
Damar-damar qəmə dönüb
Çökdüm alnındakı qırışlara
Xəbər tutammadım şəhid düşəndə
Saxlaya bilmədim gözlərim üstə
Qara torpaq, muğayat ol Kamildən.
Ölüm bəlli, olum yox
Yeri soyuq düşməsin
Bürünməyə şalım yox
İsti közümü yetir
Külümdən duyuq düşməsin
Qara torpaq, muğayat ol Kamildən.
Qəbirinə gedən izlər
Barı itməsin
İllərin altında qalıb
Qoy məzarı itməsin
Qara torpaq, muğayat ol Kamildən.
Qara torpaq, muğayat ol
Kamil deyə-deyə Kamilə qovuşan anamdan.