Əslində ədəbi dil normalarına görə bu söz «dəmşalaq» kimi yazılmalıdı. Amma bu sözü ən çox ağdamlılar işlətdiyinə görə, onların ləhcəsində yazdım.
«Dəmşalax» nədi? Özüm ədəbiyyatçı olmasına baxmayaraq, bu sözün ədəbi dildə və ədəbiyyatda işləndiyini bilmirəm, amma mən özüm işlədirəm.
Ağdamda dəmşalax kimə deyirdilər? Dilimizdə səfeh var, axmaq var, təlxək var, sarsaq var, düşük var, quşbeyin var, gicbəsər var.
Ağdamlılar bütün bunların toplusuna «dəmşalax» deyirlər. Deməli , kimə dəmşalax desələr həmin adam həm sarsaqdı, həm axmaqdı, həm quşbeyindi və sair və ilaxır.
Məsələn, Dostoyevskinin «İdiot» əsərinin adını «Səfeh» kimi tərcümə ediblər. Əslində əsəri oxuyanda görürsən ki, qəhrəman idiot deyil ey, dəmşalaxdı.
İndi Ermənistanın baş naziri dəmşalaxdı. Hətta dəmşalaxlar kimi rəqs edir, dəmşalaxlar kimi danışır. Müsahibə verəndə də dəmşalaxlar kimi müsahibə verir. Yalnız dəmşalaxlar bir-iki günün içində öz fikrini dörd-beş dəfə dəyişə bilər. Yalnız dəmşalaxlar özü dura-dura arvadının əlinə silah verib harasa göndərə bilər. Yalnız dəmşalaxlar onu başından eləmək istəyən insanlara (dünya liderlərinə) tez-tez zəhlələrini töküb telefon aça bilər.
Ağdamlıların bir ifadəsi də var, bunu ən çox Rəşad Məcid işlədir: «Ə, pəpişqulu».
Baxıram ki, Rəşad Məcidin nəvəsi İpək iki gündən, üç gündən bir facebookda maraqlı çıxışlar edir.
Srağagün yenə bir videosuna baxdım və güldüm. Babasının «pəpişqulu» ifadəsini öz bildiyi kimi dedi:
- Sən bizə şərt qoyurdun, Pəpişyan?!
Və bu gərginlikdə xeyli güldüm.
«Face»də Rəşad Məcidin səhifəsini açın və İpək balanın həmin çıxışına baxın və bir az ürəyiniz açılsın.
Pəpişyan özü haqqında bütün ifadələri eşidib və sonda eşidəcəyi ifadə də dəmşalaxdı!