Gülnar Ümid: TALEYİMDƏN HARA QAÇIM?
Ömrün illəri
Ömrümü toxudu günlər,
Rənglərdən rənglərə keçib,
Nə yaman ötdü tez illər
İlmədən ilməyə keçib.
Yuxusuna haram qatdım,
Anam laylay çaldı yatdım,
Addım-addım ayaq atdım,
Bələkdən iməyə keçib.
Nə ömürdü yaşayıram,
Duz yükünü daşıyıram,
Yaraları qaşıyıram,
Sümükdən iliyə kecib.
Neylirəm qızıl teşdi mən,
İçinə qan qusarsan sən,
Cismin sanar cənnətdəsən,
Ruhun cəhənnəmə keçib.
Kasıbın ürəyi dolu,
Boş qalıbdır sağı,solu
Varlıların ürək yolu
Kasıbdan yeməyə keçib.
Vicdanıma sus, sus dedin,
Günahları qus,qus dedin,
Yalanlara kabus dedin,
Doğrular tələyə keçib.
Göstərib yolun sonunu,
Geyinib haqqın donunu,
Gülnar fələyin yolunu,
Döndərib qibləyə keçib.
TALEYİMDƏN HARA QAÇIM?
Taleyimdən hara qaçım,
Addım-addım aramasın
Mən düşərkən xoşbəxtliyin cığırına
Güdüb məni şikarı tək ovlamasın.
Taleyimdən hara qaçım?
Qaranlıqda bir ağacın
Altında gizlədim onu,
Yox… onda da ay işığı,
Işığıyla tapar onu
Taleyimdən hara qaçım?
Mən qaçdıqca bütün ruhum dilə gəlib
Günahkarsan deyə-deyə,
Vicdanımın yaxasından
Yapışaraq gülə gülə,
Gecikmisən deyir mənə.
Taleyimdən hara qaçım?
Bir yarpağın altında
Gizlənməyi bacaran həşərat tək
Olmağı da bacarmadım.
O gizlətdi taleyini ölənədək
Mən diriykən bacarmadım.
Taleyimdən hara qaçım?
Bəlkə yumub ovucumda
Bir oyunun daşı kimi
Gizlədim onu,
Yox, onda da bir imdada çatmaq üçün,
Ovucumu açıb itirəcəm yenə onu.
Taleyimdən hara qaçım?
Bəlkə bir az zəhər qatım
Bu taleyin şərbətinə,
Göz yumaraq düşünmədən
O dünyanın əzabını,
Qonaq edim bu dünyanın şəhvətinə.
Taleyimdən hara qaçım?
Doğruları gəzə-gəzə,
Düşdüm yalanın toruna
Vicdanımı əzə-əzə,
Oyuncaq oldum oyuna.
Taleyimdən hara qaçım?
Bəlkə burdan qaçacaqsan
Gizlənməyə, oğrun-oğrun yaşamağa
Gizli yer də tapacaqsan.
Amma taleyinin günahıyla
O dünyada əbədiyyən
Bir sən, bir o
Cavabınla qalacaqsan.