Filologiya elmləri doktoru professor İmamverdi Əbilovun xatirəsinə....

Neftçalada bir ocaq var,

Söz ocağı.

Ümidlərin işardığı,

Gözün eşqdən yaşrdığı,

Bu ocağı söz ərləri

Belə bilir-öz ocağı!

Mavi Xəzər dalğaları

Beşik bağı.

Müqəddəslik nəsibidir

Bu ocağın.

Neftçalada bir ocaq var,

Sözdən yanır.

Alovunun hər dilində,

Ruh islanır.

Alovunun hər telində,

Söz-söz sevgi sığallanır.

Haqqa bağlı, haqq ocaqlı

Bu ocaqda alovlanan

Nəğmələr var qalxıb göyə.

Neftçalada bir ocaq var,

Söz ocağı

Sığıb bapbalaca öyə.

Bu ocağın divarında

Məmməd Araz nəfəsi var.

Bu ocağın tavanından

Rəsul Rza “Rənglər”inin

Sehri axar.

Bu ocaqda Bəxtiyarın

“Gülüstan”ı, “İstiqlal”ı

Qabilinsə “Nəsimi” si,

Şerimizin üsyan səsi,

Xəlilimin əl izi var.

Bu ocaqda Elçin, Anar

Neçə müqəddəs səs ilə

Söz bulağında görüşüb.

Bu ocaqda kimlər kimin

Ruh halına əsir düşüb.

Söz tilsimə, tilsim qəlbdə

Sarı simə bəndə düşüb.

Bu ocaqda boy atıbdı,

Turan eşqi,Turan yolu.

Ədəbiyyat-əbədiyyət

Haqa gedən iman yolu.

Bu ocağın alovunda

Qalxıb haqqa söz-söz sevgi.

Bu ocağın istisində,

Hey işarır köz-köz sevgi.

Bu ocaqda min illərin

Sözü yatır.

Bu ocaqda bir atəşin

Sönməyəcək közü yatır.

Bu ocaqda neçə ruha,

Sevgi adı ilham verdi.

Bu ocaqda sözə eşqdən

Don geydirdi İmamverdi.

Onun “Rəhmət duası”ndan

Rəhmət axır yer üzünə.

“Şəhidlərin meharabı”ndan

Şahid olduq,

Sözün də şəhidliyinə.

“Omrün anları”nı yazdı,

Anda əbədiyyət yaşatdı.

“Əsrlər, nəsillər,əməllər”

Hər vərəq bir kainatdı.

Neftçalada bi ocaq var,

Söz ocağı!

Bir fitrətdən qüdrət alır.

Ölüb yaşamaq nə demək,

Bu ocaq onu yaşadır.

Bir zəkanın işığıdı

Bu ocağı diri tutan.

Neftçalada bir ocaq var,

O ocaqla hey isinir,

Neftçalada olan insan.

O ocağın işığında

Yol gəlir söz əsrlərdi.

Sözün iman sifətini

Yaradıbdı İmamverdi.

İmanıyla, zəkasıyla

Yanır hələ bu gur ocaq.

Nə qədər ki söz yaşayır,

Azərbaycan eşqi ilə

Bu ocaq da gur yanacaq.

 NEFTÇALA!