adalet.az header logo
  • Bakı 11°C

TANIŞ OLMAQ İSTƏYİRƏM

İSA İSMAYILZADƏ
301207 | 2015-04-25 01:24
TANIŞ OLMAQ İSTƏYİRƏM

Əl uzanır: - Tanış olaq!
Əl uzanır: - Salamat qal!
Əl uzanır dosta, yada,
əl - hələlik,
əl - əlvida.
Tanış olmaq istəyirəm,
doğma olmaq istəyirəm
sahildəki qızıl qumla,
arxivdəki keçmişimlə,
bağçadakı tər çiçəklə,
sinəmdəki tər ümidlə,
tər arzumla.
Tanış olmaq istəyirəm,
doğma olmaq istəyirəm.
Cib dəftərim telefonla,
adla dolu olsa belə,
əl açıram -
təzə insan istəyirəm,
təzə ünvan istəyirəm.
Qaldırıcı, endirici kranlarla,
ağ ulduzla, ağ buludla,
qəbirləri qucaqlayan
mərmər rəngli,
torpaq rəngli lal sükutla,
tanış olmaq istəyirəm,
doğma olmaq istəyirəm.
Təyyarənin qanadının,
qatarların fit səsinin arxasınca
əllərimiz dalğalanır ağ yaylıq tək,
əllərimiz dalğalanır ayrılıq tək.
Əl açılır üzümüzə qapı kimi,
Əl açılır üzümüzdə güllə kimi.
Barmaqlarla
pillə-pillə
dırmaşırıq harasa.
Mən əllərlə tanış olmaq istəyirəm,
doğma olmaq istəyirəm -
əlcək geyən,
qabar döyən,
çəlik döyən,
kətmən döyən əllərlə.

Hərdən məndən küssə də,
bir əlin ömrünü uzatmalıyam
oxşaya-oxşaya
isidə-isidə.

Mənim əlim havadadır,
mənim əlim yollardadır.
Qarşıma kim çıxasıdır,
Qarşıma nə çıxasıdır -
Əlimi kim sıxasıdır,
əlimi nə sıxasıdır -
sıxsın görək!

***

Mənim doğulduğum il
naməlum bir əsgərin
adı, ünvanı oldu.
Mənim doğulduğum il -
səngərlər də doğuldu,
tüstülər də doğuldu.
Səngərlərdə doğuldu,
tüstülərdə doğuldu,
mənim doğulduğum il.

Mənim təvəllüdümü
torpağın sinəsinə
xəncər yarası kimi.
Yer kürəsisdən keçən
döyüş səngəri yazdı.
Uzunboğaz çəkmənin
nallı dabanı ilə
Vətən əsgəri yazdı,
Göylərin sinəsinə
topun lüləsi yazdı,
Ulduzları isidən
fişəng şöləsi yazdı.

Yazdı təvəllüdümü
balınca göz yaşları,
yollara - anaların
ümidli baxışları.
Mən təvəllüd günümü
keçirmək istəmirəm.
Badələrin səsilə
oyatmaq istəmirəm.
Xatirə beşiyində
uyuşmuş həsrətləri,
Küsəyən qardaşımın
qabda qalan payı tək
soyumuş həsrətləri
oyatmaq istəmirəm.

Doğulduğum tarixə
Hamıdan çox yanıram,
Qara həşyə geyinmiş
şəkildən utanıram.

YAĞIŞ GÖLMƏÇƏSİ

Damcılar göylərdən əlini üzdü,
Buludlar
özünə boylanmaq üçün -
bulanıq güzgütək gölməçələri
torpağa düzdü.

Yağdı, tala-tala gölməçə yağdı,
göylərin dəlisov ilhamı yağdı,
sərçələrin soyuq "hamamı" yağdı.
Yağış gölməçəsi buludla doldu,
Günəşlə,
payızla,
sükutla doldu.

Göyə yuxarıdan aşağı baxdım -
bir vaxt Avropanın salonlarından
Bodenşted bizə baxdığı kimi,
Daş atıb, göylərin evini yıxdım,
Bir dərviş Parisi yıxdığı kimi.

"Atını" göylərdə sürdü çoxusu
ayağı çırmalı uşaqların da.
Çİlik-çilik oldu gölün yuxusu
çubuq köhlənlərin dırnaqlarında.
Uşaqlar yollandı yuxu dalınca.
Onların doluxmuş izi soğuldu,
Göy göyə çəkildi,
payız - ağaca,
Gölməçə kor oldu -
elə bil, torpağın gözü soğuldu.
Arabir göylərə boylanmaq üçün,
gəlinlər kimi,
özünə daha çox inanmaq üçün
torpağa güzgü də,
köz də gərəkdir.
HƏSRƏT

Sən qanadlı xəbər kimi,
yad qapını açan gündən -
Həsrətinlə yaşayıram bir otaqda,
həsrətinlə yaşayıram bir torpaqda,
bir dünyada.
Qatarlarda, təyyarələrdə, gəmilərdə
sənəd kimi öz yanımla
gəzdirirəm həsrətini.
Ora-bura sürüməkdən
bezdirirəm həsrətini.
İstəyirəm, azdıram mən həsrətini
alqış dolu salonlarda -
bacarmıram.
İstəyirəm, azdıram mən həsrətini
dalanlarda,
döngələrdə,
izdihamlı küçələrdə -
bacarmıram.
Həsrətinə gücüm çatmır,
sənə - əlim,
İstəyirəm, həsrətini
Meşələrə, dənizlərə atıb gəlim -
Bacarmıram.
Həsrətinə gücüm çatmır, sənə - əlim
Süfrəmdəki çörək deyil, həsrətindir,
sinəmdəki ürək deyil, həsrətindir, -
hey döyünən
Ürəyimin başını mən
ovuduram bir uşaq tək.
Səndən qalan xatirələri,
olub-qopan həsrətini
ürəyimin qabağına atıram mən
oyuncaq tək,
öz başımı qatıram mən
bir uşaq tək.
Həsrətini içirəm mən,
həsrətini çəkirəm mən.
Nə yaxşı ki, həsrətin var!..
Həsrətinlə yaşayıram bir otaqda,
həsrətinlə yaşayıram bir torpaqda,
bir dünyada,
Yaşayıram,
yaşayıram,
yaşadıram həsrətini.

ADSIZ ŞEİR

Saxlayım saatımı,
söndürüm işığımı -
Heyfim gəlir saata da,
işığa da,
özümə də,
qaranlığa da.
Əl çəkin,
dodaqlarım bağlı qalsın
nənəmin qapısı kimi.
Gözlərim durulsun,
əllərim fikrə gestin.
Susum, susum
bir namərdin qəsdi kimi.
Sahildə qumları,
göydə ulduzları,
yerdə adamları,
nadanları
saymaq istəyirəm.
Canınız yanırsa mənə,
əl çəkin yaxamdan, əl çəkin:
bir mühasib çağırın,
ya da ağıllı bir maşın -
hesablasın görək
nə qədər yalan udmuşam,
nə qədər qəzəb,
neçə arzuma başsağlığı verilməyib,
nələr keçib könlümdən,
yuxumdan...
OYUNCAQSIZ UŞAQLIĞIM

Mənim oyuncağım
olmayıb heç vaxt.
Hərdən kövrələndə,
uşaqlaşanda,
yaşımdan, təmkindən...
nə bilim, nədən
beşcə addımlığa uzaqlaşanda,
özümə oyuncaq almağım gəlir.
Yapışıb əlindən körpəliyimin
"Uşaq aləmi"nə çəkmək istərəm -
Günlərin bir günündə
balaca İsaya mağazalardan
bir qucaq sevinc alam.
Ciblərinə, papağına, qoynuna
qonşudan oğurlanan
alma əvəzinə, armud yerinə
sevinc dolduram.
Bir papaq sevinc,
iki cib fərəh
bəs eylər ona.
Sonra uşaq xəyalım,
uçub gedə kəndimizə.
Plasmas sevincindən
plastilin fərəhindən,
bir də rezin şadlığından
paylaya uşaqlara.
"ZİM balası" ilişib,
tozlu yolda qalanda,
"təyyarə"nin qanadını
dəcəl əllər, sərt budaqlar qıranda -
gərək məndən inciməsin
görməmiş uşaqlığım.

Mənim oyuncağım
olmayıb heç vaxt,
Oyuncaq yollara asfalt çəkilib.
Oyuncaq arxlar da çoxdan quruyub,
Oyuncaq ağaclar çoxdan qarıyıb,
yandırılıb sobalarda
Sevinc oyuncağım
olmayıb heç vaxt.
İndisə hərdən
mənə qonaq gəlir
oyuncaq sevinc -
bir ürək,
bir otaq,
bir qucaq sevincg

ETİRAF MAHNISI

Mənim boyum - yüz altmış dörd,
mənim sinəm - əlli beş.
Ürəyim də lap balaca.

Mən böyük sevincə alışmamışam,
Mən böyük sevincdə alışmamışam,
Sevinc küləyindən, fərəh mehindən
Köksüm körük kimi genişlənəndə -
divar sinəmin çatlamasından,
qumbara ürəyimin partlamasından,
bir az qorxuram.

Ürəyimin də
sevinc tutumu
arzumdakından
min dəfə kiçik.
Daha doğrusu -
sən dəfə kiçik.
Nəyimə gərək "sevincmetr"lər?
ürəyim varsa,
"Sevincmetr"siz də yola gedərəm.

Mən böyük sevincə alışmamışam,
Mən böyük sevincdə alışmamışam.

TƏQVİM / ARXİV