Məsələ lətifəlik olduğu üçün girişdə bir lətifə danışım, çıxışa Allah Kərimdi. Deyir bir urus arvadını dəfn eləyib evə qayıdır. Oturur otaqda, fikrə gedir, ah çəkib deyir: "ya sovsem odin", yəni tamam tənhayam. Soyuducunu açır, 100 qram süzüb vurur və daha da kövrəlir: "ya sovsem odin". Daha bir 100: "sovsem odin"... Araq qurtarır, urus tam dəmləşir, "sovsem odin"i təkrarlayır və birdən vəziyyətini dərk edib sevinə-sevinə, özünə əl çala-çala oynayır: "Sovsem odin, sovsem odin"...
   
   Oxuduğum bir xəbər əvvəlcə məni şoka saldı. Sonra bir də oxudum, dilxor oldum, üçüncü dəfə oxuyanda şaqqanaq çəkib güldüm.