üZƏRLiK

ƏBÜLFƏT MƏDƏTOĞLU
39002 | 2007-10-02 05:25
Bu dünyada hər kəsin bir görmə bucağı, bir yanaşma dəsti-xətti var. Yəni hər kəs öz arşınını daha dəqiq sayır və ona güvənir. Ona görə də dünyanın arşını yaman uzundur. Buna baxmayaraq, bu dünyada həm də bir duymaq, qiymət vermək, lap yumşaq ifadə etsəm, yağın-şorun fərqini araşdırmaq qabiliyyətləri də mövcuddur. Təbii ki, bütün bunlar insana şamil olan xüsusiyyətdir. O insana ki, ilk öncə öz missiyasını dərk edə bilsin...
   
   Mən də yaşıma görə dünyanı pis tanımıram. Az-çox gəzib görmüşəm. Sovet dönəmində Biləcəridən o yana keçmək, Xudatdan o tərəfdə kimlərləsə üzbəüz oturub söz-söhbət etmək, bala-bala Sovet sənayesinin emal etdiyi məhsullardan dadmaq imkanım olub. Düşünməyin ki, o günlər üçün burnumun ucu göynəyir. Xeyr, bu sadəcə bir xatırlatmadır. Bu xatırlatmanın içində mənim üçün önəmli olan bir də o illərdə kitaba, mətbuata olan sevgidir. Bax, elə üzü o illərdən bəri oxuduğum yazıların, əsərlərin hər birində mütləq bir diqqəti çəkən, yaddaşa köçürülməsi zəruri olan, qorunması labüd sayılan məqamlar olub, fikirlər olub, sözlər olub. Bu bir danılmaz həqiqətdir, etiraf etmək də lazımdı. Zənnimcə, həqiqətin etirafı heç kəsi sındırmayıb, əksinə...
   
   İndi elə bir məqamda, elə bir durumdayam ki, nəyə baxıramsa təzə görünür. Nəyi vərəqləyirəmsə dərin görünür. Ancaq həmin o təzə də,həmin o dərin də çox ani bir maraq, təəccüb doğura bilir və bu anilik tutaq ki, məni təsirləndirsə də düşündürə bilmir və qalıram mat-məəttəl. Doğrudur, dəfələrlə dostlarımla, həmfikirlərimlə mübahisələrim olur. Elə bu gün də bu yazıdan öncə də fikirlərimiz haçalandı.

TƏQVİM / ARXİV