Redaksiyamıza cavan, necə deyərlər, sütül və hələ abır-həyası üzündə olan bir oğlan gəlmişdi. Onu Seyran Səxavət göndərmişdi. Elə utana-utana da dedi ki, məni Seyran müəllim göndərib. Və şerlərini mənə təqdim etdi. Oxudum, işıqlı sözlər, bal kimi fikirlər və bir də ürəyə yatımlı məqamlar bu şerlərin misaraları arasından aydınca duyulurdu. Və mən də Seyran Səxavətin bəyənib, "Ədalət"in oxucuları üçün dərc edilməsini məsləhət bildiyi bu şerləri Sizin ixtiyarınıza verirəm, əziz oxucular. BDU-nun filalogiya fakültəsinin III kursunda oxuyan, doğulduğu Füzuli rayonunun Yuxarı Yağlıvənd kəndini ancaq təsəvvür edən Elşad böyük şerə gedən yolun əvvəlində Sizin xeir-duanızı gözləyir. Mən də öz tərəfimdən Uğur olsun!- deyirəm.
Mən həsəd aparıram,
göydə ayın ömrünə.
O yazıq, zavallı ay,
ömrünü başdan-başa,
zülmətdə keçirsə də,
İnsanların ömrünə
İşıq saçır,
nur saçır.
Başı üstə parlayıb,
yol göstərir,
yol açır.
Qaranlıqda qorxudan
rəngi ağappaq olur.
Aydınlıq bir gecədə,
Köhnə görüş yerində
Sevgilisin həsrətlə
gözləyən bir aşiqin,
dərdinə ortaq olur.
YARATMAQ İSTƏMİRƏM
Əlim gəlmir mənim
meyvə dərməyə.
Bilirsinizmi niyə?
Çünki,
mən ayrılıqdan-
bulutdakı yağışın
qüvvətli bir küləkdən,
qorxduğu tək qorxuram.
Çünki,
mən ayrılıqdan-
balaca bir uşağın
o qorxulu "xoxan"dan
qorxduğu tək qorxuram.
Baxdıqca qəlbim yanır,
bir ömürdə min kərə.
Ayrılığın odunda,
qovrulub bişənlərə.
Bax elə buna görə,
sevincli ürəkləri
"ayrılıq neşdəri"ylə,
qanatmaq istəmirəm.
Ana budaqla,
bala meyvə arasında,
əbədilik bir hicran,
yaratmaq istəmirəm.
BU HİCRANIN GÜNAHKARI SƏN OLDUN
Baxma gözlərimə günahsız kimi,
Bu hicranın günahkarı sən oldun.
Mən daim eşqimə sadiq qalmışam,
Danan əhdi, etibarı sən oldun.
Məndən ayrı xürrəm gəzib dolaşdın,
Salmadın bir kərə yadına məni.
Pərvanə tək dolanırdım başına,
Şam kimi yandırdın oduna məni.
Eşqin ilə xəndan olan könlümü,
Elə susdurdun ki, dinməz bir daha.
Qonmuşdu qəlbinə qaranquş kimi,
Uçurdun, geriyə dönməz bir daha.
İndi yazıq-yazıq baxıb üzümə,
Könlümü almağın nə faydası var?
İndi o günlərin həsrətin çəkib,
Peşiman olmağın nə faydası var?
İndi ağlamağın əbəsdir, əbəs!!!
Tanrı da eşitməz bu ahlarını.
Bil ki, sel tək axan göz yaşların da,
Yuya bilməz daha günahlarını.
VƏFASIZ
Bir vaxt məni atıb gedən vəfasız,
Mən daha yanmıram oduna sənin.
Söylə görüm axı niyə gəlmisən?
İndimi düşmüşəm yadına sənin?
İndi-indi öləziyən, səngiyən,
Hislərimi oyatmağa gəlmisən?
Ürəyimdə təzə qaysaq bağlayan,
Yaraları qopartmağa gəlmisən?
Söndürdün ürəkdə sevgi odunu,
Bir daha eşqinlə alışan deyil.
Elə küsdürmüsən kövrək qəlbimi,
Nə qədər yalvarsan, barışan deyil.
Mən səni bir zaman huri sanırdım,
Mənimçün əvvəlki mələk deyilsən.
Gecikmisən bu gəlişin əbəsdir
Get, daha sən mənə gərək deyilsən.
Çıx get, ürəyimdə yer yoxdur sənə
Çıx get yalvarıram, bir daha gəlmə.
Get, məndən uzaqda gəz dolangınan
Səni and verirəm Allaha, gəlmə.
YAMAN DARIXMIŞAM
Gündüzlər fikrinlə dolaşıram mən.
Gecələr həsrətdən alışıram mən.
Hey, səni görməyə çalışıram mən,
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Bir bax göz yaşlarım selə dönübdür
Həsrətdən ürəyim külə dönübdür.
Sənsiz hər dəqiqəm ilə dönübdür
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Ürəyim gör nələr çəkibdir mənim
Qəlbimə bir kədər çökübdür mənim.
Sənsizlik qəddimi bükübdür mənim
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Sənsiz taleyimə gəlməyir bahar,
Daima şaxtadır, daim yağır, qar.
Sənsiz yaşamağın nə mənası var?
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
YOZA BİLMƏZSƏN
Ərimişəm gilə-gilə, yazmışam.
Kəlməyə yazmışam, dilə yazmışam.
Adını qəlbimə elə yazmışam,
Nə qədər çalışsan, poza bilməzsən.
Məndən başqasının məhəbbətiylə,
Özgənin verdiyi səadət ilə.
Özgə ürəyinin hərarətiylə,
Qızına bilməzsən, qıza bilməzsən.
Qorun ayrılıqdan, qorun həsrətdən
Tənə eyləməsin səni hər yetən.
Bir sevgi yolunun yolçususan sən,
Bu eşqin yolunu, aza bilməzsən.
Sən mənim eşqimi sanma oyuncaq
Əgər rəhm etməsən, qəlbim yanacaq.
Mən səni sevirəm, mən səni ancaq,
Bunu başqa yerə yoza bilməzsən.
Bu eşqin yolunu aza bilməzsən.
CIRCIRAMA
Cırcırama cırıldamır,
onun kövrək səsində
min nalə var,
min ah var.
Qaragəlmiş bir tale,
açılmamış sabah var.
O incə,
titrək səsiylə
kədər dolu nəğməsiylə
duyan,
kövrək ürəkləri
parçalayır,
dəlir,
didir cırcırama.
Qismətinə düşən
ömür payının
qısalığına görə,
fəryad edir cırcırama...
BORC
İki cür borc var dünyada
birinci - adi borcdur.
Hansısa bir insandan
ehtiyac ucbatından
bu borcu alan insan
hey çalışır, vuruşur
onu öz sahibinə
tezcə qaytarmaq üçün.
Hey çalışır,
bu borcdan canın qurtarmaq üçün7
Bir az gec qaytaranda
özün borc sahibinin
yanında xəcil sanır.
Bir az gec qaytaranda
o insanın üzünə
baxmğa da utanır.
Birinci - adi borcsa
ikinci - can borcudur
hər insan yaranandan
böyük Yaradanına
öz canını borcludur.
Ancaq, insan can borcun
heç qaytarmaq istəmir
nə qədər mümkündürsə
nə qədər bacarırsa
yubandırır, ləngidir.
Sonda səbri tükənir
məcbur olan Yaradan
bir vaxt özü verdiyi
borcunu tələb edir
zorla alır insandan.
İnsan oğlu
adi bir insana olan borcunu
geri qaytarmaq üçün
dəridən qabıqdan çıxırsa əgər
özünü odlara yaxırsa əgər
bəs böyük Tanrısına
olan öz can borcunu
niyə ləngidir görən
Borclar arasındakı
bu təzad nədir görən
Bu cavabsız suallar
buraxmır rahat məni
düşündürür nə vaxtdır
borclar arsındakı
qəribə təzad məni.
Mən həsəd aparıram,
göydə ayın ömrünə.
O yazıq, zavallı ay,
ömrünü başdan-başa,
zülmətdə keçirsə də,
İnsanların ömrünə
İşıq saçır,
nur saçır.
Başı üstə parlayıb,
yol göstərir,
yol açır.
Qaranlıqda qorxudan
rəngi ağappaq olur.
Aydınlıq bir gecədə,
Köhnə görüş yerində
Sevgilisin həsrətlə
gözləyən bir aşiqin,
dərdinə ortaq olur.
YARATMAQ İSTƏMİRƏM
Əlim gəlmir mənim
meyvə dərməyə.
Bilirsinizmi niyə?
Çünki,
mən ayrılıqdan-
bulutdakı yağışın
qüvvətli bir küləkdən,
qorxduğu tək qorxuram.
Çünki,
mən ayrılıqdan-
balaca bir uşağın
o qorxulu "xoxan"dan
qorxduğu tək qorxuram.
Baxdıqca qəlbim yanır,
bir ömürdə min kərə.
Ayrılığın odunda,
qovrulub bişənlərə.
Bax elə buna görə,
sevincli ürəkləri
"ayrılıq neşdəri"ylə,
qanatmaq istəmirəm.
Ana budaqla,
bala meyvə arasında,
əbədilik bir hicran,
yaratmaq istəmirəm.
BU HİCRANIN GÜNAHKARI SƏN OLDUN
Baxma gözlərimə günahsız kimi,
Bu hicranın günahkarı sən oldun.
Mən daim eşqimə sadiq qalmışam,
Danan əhdi, etibarı sən oldun.
Məndən ayrı xürrəm gəzib dolaşdın,
Salmadın bir kərə yadına məni.
Pərvanə tək dolanırdım başına,
Şam kimi yandırdın oduna məni.
Eşqin ilə xəndan olan könlümü,
Elə susdurdun ki, dinməz bir daha.
Qonmuşdu qəlbinə qaranquş kimi,
Uçurdun, geriyə dönməz bir daha.
İndi yazıq-yazıq baxıb üzümə,
Könlümü almağın nə faydası var?
İndi o günlərin həsrətin çəkib,
Peşiman olmağın nə faydası var?
İndi ağlamağın əbəsdir, əbəs!!!
Tanrı da eşitməz bu ahlarını.
Bil ki, sel tək axan göz yaşların da,
Yuya bilməz daha günahlarını.
VƏFASIZ
Bir vaxt məni atıb gedən vəfasız,
Mən daha yanmıram oduna sənin.
Söylə görüm axı niyə gəlmisən?
İndimi düşmüşəm yadına sənin?
İndi-indi öləziyən, səngiyən,
Hislərimi oyatmağa gəlmisən?
Ürəyimdə təzə qaysaq bağlayan,
Yaraları qopartmağa gəlmisən?
Söndürdün ürəkdə sevgi odunu,
Bir daha eşqinlə alışan deyil.
Elə küsdürmüsən kövrək qəlbimi,
Nə qədər yalvarsan, barışan deyil.
Mən səni bir zaman huri sanırdım,
Mənimçün əvvəlki mələk deyilsən.
Gecikmisən bu gəlişin əbəsdir
Get, daha sən mənə gərək deyilsən.
Çıx get, ürəyimdə yer yoxdur sənə
Çıx get yalvarıram, bir daha gəlmə.
Get, məndən uzaqda gəz dolangınan
Səni and verirəm Allaha, gəlmə.
YAMAN DARIXMIŞAM
Gündüzlər fikrinlə dolaşıram mən.
Gecələr həsrətdən alışıram mən.
Hey, səni görməyə çalışıram mən,
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Bir bax göz yaşlarım selə dönübdür
Həsrətdən ürəyim külə dönübdür.
Sənsiz hər dəqiqəm ilə dönübdür
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Ürəyim gör nələr çəkibdir mənim
Qəlbimə bir kədər çökübdür mənim.
Sənsizlik qəddimi bükübdür mənim
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Sənsiz taleyimə gəlməyir bahar,
Daima şaxtadır, daim yağır, qar.
Sənsiz yaşamağın nə mənası var?
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
Yaman darıxmışam səninçün, gülüm!
YOZA BİLMƏZSƏN
Ərimişəm gilə-gilə, yazmışam.
Kəlməyə yazmışam, dilə yazmışam.
Adını qəlbimə elə yazmışam,
Nə qədər çalışsan, poza bilməzsən.
Məndən başqasının məhəbbətiylə,
Özgənin verdiyi səadət ilə.
Özgə ürəyinin hərarətiylə,
Qızına bilməzsən, qıza bilməzsən.
Qorun ayrılıqdan, qorun həsrətdən
Tənə eyləməsin səni hər yetən.
Bir sevgi yolunun yolçususan sən,
Bu eşqin yolunu, aza bilməzsən.
Sən mənim eşqimi sanma oyuncaq
Əgər rəhm etməsən, qəlbim yanacaq.
Mən səni sevirəm, mən səni ancaq,
Bunu başqa yerə yoza bilməzsən.
Bu eşqin yolunu aza bilməzsən.
CIRCIRAMA
Cırcırama cırıldamır,
onun kövrək səsində
min nalə var,
min ah var.
Qaragəlmiş bir tale,
açılmamış sabah var.
O incə,
titrək səsiylə
kədər dolu nəğməsiylə
duyan,
kövrək ürəkləri
parçalayır,
dəlir,
didir cırcırama.
Qismətinə düşən
ömür payının
qısalığına görə,
fəryad edir cırcırama...
BORC
İki cür borc var dünyada
birinci - adi borcdur.
Hansısa bir insandan
ehtiyac ucbatından
bu borcu alan insan
hey çalışır, vuruşur
onu öz sahibinə
tezcə qaytarmaq üçün.
Hey çalışır,
bu borcdan canın qurtarmaq üçün7
Bir az gec qaytaranda
özün borc sahibinin
yanında xəcil sanır.
Bir az gec qaytaranda
o insanın üzünə
baxmğa da utanır.
Birinci - adi borcsa
ikinci - can borcudur
hər insan yaranandan
böyük Yaradanına
öz canını borcludur.
Ancaq, insan can borcun
heç qaytarmaq istəmir
nə qədər mümkündürsə
nə qədər bacarırsa
yubandırır, ləngidir.
Sonda səbri tükənir
məcbur olan Yaradan
bir vaxt özü verdiyi
borcunu tələb edir
zorla alır insandan.
İnsan oğlu
adi bir insana olan borcunu
geri qaytarmaq üçün
dəridən qabıqdan çıxırsa əgər
özünü odlara yaxırsa əgər
bəs böyük Tanrısına
olan öz can borcunu
niyə ləngidir görən
Borclar arasındakı
bu təzad nədir görən
Bu cavabsız suallar
buraxmır rahat məni
düşündürür nə vaxtdır
borclar arsındakı
qəribə təzad məni.