Siz heç də deməyin ki, SENZURA yoxdur bizim günlərdə. Təbii ki, Sovetlər dövründəki QLAVLİT-SENZURA deyə bildiyimiz bir qurum indi yoxdur, amma qəzet sahibləri, onların Baş redaktorları, redaktorları var və onlar qismən də olsa bu işə nəzarət edirlər.Və elə düşünməyin ki, məsələn mən yaşında bir yazar qəzetə nə göndərirəmsə, elə o saat səhifəyə qoyurlar.Yox, əziz dostlar, heç də belə deyil. Həftəlik yazılar yazdığım üç qəzetdə - BU YAXINLARADƏK YAZDIĞIM ?525-Cİ QƏZET?, BİR ZAMANLAR YAZIDIĞIM ?XALQ CƏBHƏSİ?, (BU QƏZETƏ YAZMAĞA MƏNİ ŞAİR QULU AĞSƏS DƏVƏT ELƏMİŞDİ,SAĞ OLSUN,QONARAR DA VERİRDİ) və bir neçə ay öncə işə başladığım ?Mədəniyyət? qəzetində elə yazılarım olub ki,onları heç buraxmayıblar və elə yazılarım da olub ki,onlardan müxtəlif yerlər kəsilib atılıb.Razılaşmışam vəya mənə deyilmədən olub bu.Burada onların da müəyyən haqqı var düşünmək olar və bir gün bu barədə çox hörmətli Rəşad Məcidə dedim ki, icazə ver həmin kəsikləri çap edək.Razılaşdı. Yazı səhifəyə hazırlananda fikrini dəyişdi və təklif etdi":: SƏN BU KƏSİKLƏRİ ?ƏDALƏT? QƏZETİNDƏ ÇAP ELƏ.Təklifin hardan qaynaqlanıdığı da bəlli. İndi müxtəlif zamanlarda həmin qəzetlərdən kəsilən parçaları Sizə təqdim edirəm.(Bu işdə mənə yardımçı olan bilgisayara təşəkkürümü bildirirəm).
PƏNCƏRƏDƏN DAŞ GƏLİR
Sevmli Yusif Rzayev (tanımayanlar üçün not":: ?525-ci qəzet?in baş redaktor müavini) o gün şappadan mənə deyir":: bax,sən özünü onlar üçün öldürürsən,amma onlar səni heç saya salmır.
Onlar kimdir? Onlar deyəndə o, indiki məqamda şair Aqşini nəzərdə tuturdu. Aqşin "ALMA" qəzetində bir yazı yazmış və orda onlara daha yaxın yazar və şairlərin adını çəkmiş və Yusif müəllimin dediyinə görə hətta Dayandur Sevginin də adı varmış, amma mənim adım yoxmuş.
Nə deyim vallah, Yusif bəlkə də haqlı! Amma, bizi yaradan haqqı, mənim bu gənc yaradıcılara sayğım belə başa düşülərsə, daha onları sevməyəcəyəm.
(əvvəli ötən həfətə)
Siz heç də deməyin ki, SENZURA yoxdur bizim günlərdə.Təbii ki, Sovetlər dövründəki QLAVLİT-SENZURA deyə bildiyimiz bir qurum indi yoxdur, amma qəzet sahibləri, onların Baş redaktorları, redaktorları var və onlar qismən də olsa bu işə nəzarət edirlər.Və elə düşünməyin ki, məsələn mən yaşında bir yazar qəzetə nə göndərirəmsə, elə o saat səhifəyə qoyurlar.Yox, əziz dostlar, heç də belə deyil. Həftəlik yazılar yazdığım üç qəzetdə - BU YAXINLARADƏK YAZDIĞIM ?525-Cİ QƏZET?, BİR ZMANALAR YAZIDIĞIM ?XALQ CƏBHƏSİ?, (BU QƏZETƏ YAZMAĞA MƏNİ ŞAİR QULU AĞSƏS DƏVƏT ELƏMİŞDİ,SAĞ OLSUN,QONARAR DA VERİRDİ) və bir neçə ay öncə işə başladığım ?Mədəniyyət? qəzetində elə yazılarım olub ki, onları heç buraxmayıblar və elə yazılarım da olub ki,onlardan müxtəlif yerlər kəsilib atılıb. Razılaşmışam və ya mənə deyilmədən olub bu. Burada onların da müəyyən haqqı var, düşünmək olar və bir gün bu barədə çox hörmətli Rəşad Məcidə dedim ki, icazə ver həmin kəsikləri çap edək. Razılaşdı. Yazı səhifəyə hazırlananda fikrini dəyişdi və təklif etdi":: SƏN BU KƏSİKLƏRİ ƏDALƏT QƏZETİNDƏ ÇAP ELƏ. Təklifin hardan qaynaqlanıdığı da bəlli. İndi müxtəlif zamanlarda həmin qəzetlərdən kəsilən parçaları Sizə təqdim edirəm.(Bu işdə mənə yardımçı olan bilgisayara təşəkkürümü bildirirəm).
***
...Türkiyədəki 12 sentyabr hadisələri Ruhi Suyu bilə-bilə məhv etdi, məhv etdi demək belə azdır, yox etdi!
Rəsmi olaraq var olmayan bir qanun həyata keçirildi! Bir sənətkardan öz sənətiylə məşğul olmağı qadağan etməyin nə olduğunu izah etməyə bir lüzum varmı, bundan da qorxunc bir şey düşünmək mümkünmü... Cavan olsan ?bugünlər necə olsa da keçəcək. İrəlidə zaman var? - deyə bilirik bəzən. Amma bir qanun çıxarmışlar, bir insana sənətini qadağan eləyirlər və onu açıqca ölümə məhkum eləyirlər demək!..
Xərçəng olduğunu bildikdən sonra pasport almaq üçün müraciət eləmədiyimiz yer qalmadı, amma ?qorxulu? imiş, dedilər və vermədilər! Başbakan Özaldan xahiş eləyənlər belə oldu.Özal ":: ?Biraz səbr etməsi lazım? - demiş. Amma özü, həmən günlərdə sadə bir əməliyyat üçün Amerikaya gedə bilirdi...
Bir il sonra, Ruhi Suya pasport verdilər. O zaman artıq gec idig çox gec idi... İş işdən keçmişdi!..
Ağıl almaz bir şey":: əslində Ruhi Suyun azadlığı məşhur qəzetçi Uğur Mumcunun ölümüylə başladı!.. ?ANKARANIN DAŞINA BAX? türküsü meydanlarda oxundu. Başsağlığı, taziyə dəftərində belə yazılar meydana çıxdı":: ?Uğur, sənin qətlin Ruhi Suyun azadlığının başlanğıcı oldu, nə acı? - deyə yazmışdılarg Sivas qətliamının ardından da Ruhinin bütün valları, Pir Sultanlar küçələrdə oxunmağa başlandı!..
Ru Su haqqında yazıdan
?Xalq cəbhəsi? qəzeti
***
...və mən şerə ona görə nifrət edirəm ki, ən ciddi şairlərimiz də toyda (hələ yasda dəb deyil, məncə kifayət qədər dərdli şairlərimiz və şeirlərimiz var ki, bir gün inşallah yasda şeir oxumağı da dəb salarlar) şeir oxuyanda içimin sızıltısına dözə bilmirəm və sadəcə şeir yazdığıma da peşiman kimi durub oranı tərk eləməyə gücüm çatmayanda, qulaqlarımı qapayıb baxmağı üstün tuturam və dediyim kimi, təkcə mən deyiləm şeiri bu qədər rəncidə bilən.
Və mən uzun illər qabaq Ağamalı Sadiq haqqında yazdığım və Türkiyədə ?Orta Doğu? qəzetində çap etdirdiyim bir yazımdan bu fikirləri eynən Adil Şirinə də ünvalaya bilərəm":: ? 10-15 yıl önce Ağamalı Sadıq Efendinin şiirleri ile temasta olmuştum. Baba yurdumda, Baküden uzaklarda, güneşin yaktığı bir köyde, sim-sıcak bir günde okudum şiirlerini. Okudum ve bu genç adamın bu kadar karamsar olduğu ve ölümle bu kadar aşina konuştuğu beni şaşırttı ve hayret bürüdü beni.
Sovyetlerde, o sıradan Azerbaycan"da insan karamsar olamazdı. Edebiyatın şartı bu idi. Akın bunu istiyordu.
Bu şair neden böyle karamsar idi ve bu şiirleri nasıl yayınlatmıştı? Bu merak beni sardı. Neydi bu şairi yakan? Neden o ölümle böyle uğraşır gibi uğraşıyordu? Genç bir insanın ölümle bu kadar temasta olması ve ölümü kendine bir can sırdaşı seçmesi nedenmiş, Yarebbim?..
Ben de karamsarım. Hep suçluyorlar beni. Ama benim yaşımda belki de bu doğal bir şey. İlk kitabı yenice işık yüzü gören bu gencin şiirleri neden böyle karamsar idi bilemem ki...
Ben o zaman, o uzak köyde bu şairin şiirlerine sığınıp yaşadım birkaç gün. Ve acık sölüyorum ki, bir az da kıskandım bu şairi?.
Və Adil Şirin adlı bu şairin kitabını oxuduqdan sonra mən eyni hissləri keçirdim, yəni mən bu şairləri qiyaslamaq, müqayisə etmək fikrindən uzağam,
Amma Adil Şirin başlı başına özü bir şairdir. (bu cümlə belə dəyişdirilib":: amma məncə Adil Şirin elə içərisini yazan, özü olan bir şairdir.
?525ci qəzet?dən 30 Aprel 2005.
Adil Şirin haqqında yazıdan
ORALARDA KİMLƏR VAR
PKK VƏ YAŞAR KEMAL
Bir müddət əvvəl "barış" adı altında, sözdə aydınlar, Türkiyənin birlik və bərabərliyindən rahatsız olan köşə yazarları, illərcə dövlətə qarşı mücadələ edən quruluşların bəzi məsul şəxsləri PKK-nın siyasi tribunası olan DEP, DEHAP-ı yönədənlər, canını ədalətdən və Türk cəmiyyətindən qurtarmaq istəyən nə qədər PKK-lı varsa özlərinə ustad bildikləri, özünü həmişəlik Nobel mükafatına layiq bilən YAŞAR KEMALın başçılığı ilə bir toplantı düzənlədilər.
PKK və bölücülük universitet müəllimləri Doğu Ergil, Fuat Keyman,İbrahim Kabaoğlu, Büşra Ergun, Aydın Çubukçu və doktor Gencay Gürsoy tərəfindən alqışlanırkən, yazar Ece Temel (Kürdistan), Türkiyəyə qarşı elədiyinin altından "quru" çıxan iş adamı Osman Kavalanın maddi dəstəyi ilə PKK-nın siyasiləşmə hədəflərinə bir addım daha yaxınlaşması üçün "məlum" medya da öz işlərini gördülər.
Toplantının ən maraq doğuran tərəfi isə Yaşar Kemalın tarixə altın hərfələrlə yazılacaq yumurtlamalarıydı(!!!!!!!).
Sanki heç kimsə bilmirmiş kimi, dünyavi yazarımız,1071-ci il Malazgirtdən bəri Kürt və Türklərin dost olduqlarından danışdı.
Ülkücü gəncliyin daha çox 1970-ci illərdə istifadə etdiyi milli çizgi və müstəqilliyi ifadə edən "Türkün Türkdən başqa dostu yoxdur" fikrinə dayanaraq, Kürt -Türk dostluğunu bir də yada saldı. Ustadımız bu şüardakı, dost olmayanlar sırasına kürdlərin girmədiyini heç şübhəsiz hamıdan yaxşı bilir. Ancaq, həm Türk Milliyyətçilərini təhqir edərək, həm də salondakılara özünün nə qədər" milli birlikçi" olduğunu göstərmək üçün az tərləmədi. Yəni, çirkli suyla abdest alırmış kimi. Milliyyətçiliyin savaş anlamına gəldiyini də "bivec" sözlərlə ifadə edən ulu yazar, hər halda bu sözləri ilə Türk Milliyyətçiliyini də qəsd etməmiş deyildi. PKK və salonda toplaşan PKK siyasətçilərinin təmsil etdiyi (sözdə) Kürt Milliyyətçiliyi isə "barış "ın təmsilçisi olmalı, -dedi.
Salonda olan PKK-nın təmsilçiləri Osman Baydəmir, Ahmet Türk, Eşbər Yağmurdərəli, Akın Birdal, Abdurrahman Kurt, onlarca PKK və Barzani tərəfdarları ovucları yanana qədər ustadlarını alqışladılar.
Ustad Nobeli Orhan Pamukyana (müəllifin bu soyadı bu cür yazdığına toxunmuruq) qapdırdıqdan sonra bilmir ki, neyləsin və yanlış yollara baş vurur deyəsən. Yalnız PKK dəyirmanına" barış" adı altında su daşımaqla" NOBEL"verməzlər adama. Türkə "qatil" deyə küfredəcəksən. Ermənilərə yaltaqlaqmağa başlayacaqsan. Beləcə Anadolu mədəniyyətinin içindən çıxıb roman yazmaqla olmaz... Başqa yazarlardan cümlə-cümlə köçürəcəksən, ABŞ-da olan bir unversitetdən məzun olacaqsan. Türk ordusunun,PKK gerillasına(!) silah daşıyaraq təslim olmasını daha yüksək səslə dilləndirəcəksən.
* * *
Yaşar Kemaldan söz düşmüşkən keçmişdən bir hadisəni xatırlayaq"::
1979-cu il. Yaşar Kemal,məmləkəti Ağrıya gəlir. Bir başa əmisigilə - Mehmet Yaşarın yanına gedir. Çünkü, Mehmet Yaşar, aşirətlərinin soy kökünü müqəddəs bir xəzinə kimi mühafizə edib saxlayan bir şəxsdir.
Ustadı-azamımız, çox böyük bir iddia ilə sayğısızca, "aşirətlərini Oğuz Hana dayandıran" bir soykökdən gəlib-gəlmədiyini bilmək istər. Əmisi onun bu sənədi alıb məhv etmək istədiyini başa düşər və verməz. Ustad başını aşağı salıb geri qayıdar. Və özünün bir Kürt deyil, Türk olduğunu söyləyən bəlgəni yox edə bilməz.
Mehmet Yaşar hələ sağdırmı və bu səcərənamənin aqibəti necə olmuşdur bilmirik.
Naim ÖZDAMARdan uyğulama
PƏNCƏRƏDƏN DAŞ GƏLİR
Sevmli Yusif Rzayev (tanımayanlar üçün not":: ?525-ci qəzet?in baş redaktor müavini) o gün şappadan mənə deyir":: bax,sən özünü onlar üçün öldürürsən,amma onlar səni heç saya salmır.
Onlar kimdir? Onlar deyəndə o, indiki məqamda şair Aqşini nəzərdə tuturdu. Aqşin "ALMA" qəzetində bir yazı yazmış və orda onlara daha yaxın yazar və şairlərin adını çəkmiş və Yusif müəllimin dediyinə görə hətta Dayandur Sevginin də adı varmış, amma mənim adım yoxmuş.
Nə deyim vallah, Yusif bəlkə də haqlı! Amma, bizi yaradan haqqı, mənim bu gənc yaradıcılara sayğım belə başa düşülərsə, daha onları sevməyəcəyəm.
(əvvəli ötən həfətə)
Siz heç də deməyin ki, SENZURA yoxdur bizim günlərdə.Təbii ki, Sovetlər dövründəki QLAVLİT-SENZURA deyə bildiyimiz bir qurum indi yoxdur, amma qəzet sahibləri, onların Baş redaktorları, redaktorları var və onlar qismən də olsa bu işə nəzarət edirlər.Və elə düşünməyin ki, məsələn mən yaşında bir yazar qəzetə nə göndərirəmsə, elə o saat səhifəyə qoyurlar.Yox, əziz dostlar, heç də belə deyil. Həftəlik yazılar yazdığım üç qəzetdə - BU YAXINLARADƏK YAZDIĞIM ?525-Cİ QƏZET?, BİR ZMANALAR YAZIDIĞIM ?XALQ CƏBHƏSİ?, (BU QƏZETƏ YAZMAĞA MƏNİ ŞAİR QULU AĞSƏS DƏVƏT ELƏMİŞDİ,SAĞ OLSUN,QONARAR DA VERİRDİ) və bir neçə ay öncə işə başladığım ?Mədəniyyət? qəzetində elə yazılarım olub ki, onları heç buraxmayıblar və elə yazılarım da olub ki,onlardan müxtəlif yerlər kəsilib atılıb. Razılaşmışam və ya mənə deyilmədən olub bu. Burada onların da müəyyən haqqı var, düşünmək olar və bir gün bu barədə çox hörmətli Rəşad Məcidə dedim ki, icazə ver həmin kəsikləri çap edək. Razılaşdı. Yazı səhifəyə hazırlananda fikrini dəyişdi və təklif etdi":: SƏN BU KƏSİKLƏRİ ƏDALƏT QƏZETİNDƏ ÇAP ELƏ. Təklifin hardan qaynaqlanıdığı da bəlli. İndi müxtəlif zamanlarda həmin qəzetlərdən kəsilən parçaları Sizə təqdim edirəm.(Bu işdə mənə yardımçı olan bilgisayara təşəkkürümü bildirirəm).
***
...Türkiyədəki 12 sentyabr hadisələri Ruhi Suyu bilə-bilə məhv etdi, məhv etdi demək belə azdır, yox etdi!
Rəsmi olaraq var olmayan bir qanun həyata keçirildi! Bir sənətkardan öz sənətiylə məşğul olmağı qadağan etməyin nə olduğunu izah etməyə bir lüzum varmı, bundan da qorxunc bir şey düşünmək mümkünmü... Cavan olsan ?bugünlər necə olsa da keçəcək. İrəlidə zaman var? - deyə bilirik bəzən. Amma bir qanun çıxarmışlar, bir insana sənətini qadağan eləyirlər və onu açıqca ölümə məhkum eləyirlər demək!..
Xərçəng olduğunu bildikdən sonra pasport almaq üçün müraciət eləmədiyimiz yer qalmadı, amma ?qorxulu? imiş, dedilər və vermədilər! Başbakan Özaldan xahiş eləyənlər belə oldu.Özal ":: ?Biraz səbr etməsi lazım? - demiş. Amma özü, həmən günlərdə sadə bir əməliyyat üçün Amerikaya gedə bilirdi...
Bir il sonra, Ruhi Suya pasport verdilər. O zaman artıq gec idig çox gec idi... İş işdən keçmişdi!..
Ağıl almaz bir şey":: əslində Ruhi Suyun azadlığı məşhur qəzetçi Uğur Mumcunun ölümüylə başladı!.. ?ANKARANIN DAŞINA BAX? türküsü meydanlarda oxundu. Başsağlığı, taziyə dəftərində belə yazılar meydana çıxdı":: ?Uğur, sənin qətlin Ruhi Suyun azadlığının başlanğıcı oldu, nə acı? - deyə yazmışdılarg Sivas qətliamının ardından da Ruhinin bütün valları, Pir Sultanlar küçələrdə oxunmağa başlandı!..
Ru Su haqqında yazıdan
?Xalq cəbhəsi? qəzeti
***
...və mən şerə ona görə nifrət edirəm ki, ən ciddi şairlərimiz də toyda (hələ yasda dəb deyil, məncə kifayət qədər dərdli şairlərimiz və şeirlərimiz var ki, bir gün inşallah yasda şeir oxumağı da dəb salarlar) şeir oxuyanda içimin sızıltısına dözə bilmirəm və sadəcə şeir yazdığıma da peşiman kimi durub oranı tərk eləməyə gücüm çatmayanda, qulaqlarımı qapayıb baxmağı üstün tuturam və dediyim kimi, təkcə mən deyiləm şeiri bu qədər rəncidə bilən.
Və mən uzun illər qabaq Ağamalı Sadiq haqqında yazdığım və Türkiyədə ?Orta Doğu? qəzetində çap etdirdiyim bir yazımdan bu fikirləri eynən Adil Şirinə də ünvalaya bilərəm":: ? 10-15 yıl önce Ağamalı Sadıq Efendinin şiirleri ile temasta olmuştum. Baba yurdumda, Baküden uzaklarda, güneşin yaktığı bir köyde, sim-sıcak bir günde okudum şiirlerini. Okudum ve bu genç adamın bu kadar karamsar olduğu ve ölümle bu kadar aşina konuştuğu beni şaşırttı ve hayret bürüdü beni.
Sovyetlerde, o sıradan Azerbaycan"da insan karamsar olamazdı. Edebiyatın şartı bu idi. Akın bunu istiyordu.
Bu şair neden böyle karamsar idi ve bu şiirleri nasıl yayınlatmıştı? Bu merak beni sardı. Neydi bu şairi yakan? Neden o ölümle böyle uğraşır gibi uğraşıyordu? Genç bir insanın ölümle bu kadar temasta olması ve ölümü kendine bir can sırdaşı seçmesi nedenmiş, Yarebbim?..
Ben de karamsarım. Hep suçluyorlar beni. Ama benim yaşımda belki de bu doğal bir şey. İlk kitabı yenice işık yüzü gören bu gencin şiirleri neden böyle karamsar idi bilemem ki...
Ben o zaman, o uzak köyde bu şairin şiirlerine sığınıp yaşadım birkaç gün. Ve acık sölüyorum ki, bir az da kıskandım bu şairi?.
Və Adil Şirin adlı bu şairin kitabını oxuduqdan sonra mən eyni hissləri keçirdim, yəni mən bu şairləri qiyaslamaq, müqayisə etmək fikrindən uzağam,
Amma Adil Şirin başlı başına özü bir şairdir. (bu cümlə belə dəyişdirilib":: amma məncə Adil Şirin elə içərisini yazan, özü olan bir şairdir.
?525ci qəzet?dən 30 Aprel 2005.
Adil Şirin haqqında yazıdan
ORALARDA KİMLƏR VAR
PKK VƏ YAŞAR KEMAL
Bir müddət əvvəl "barış" adı altında, sözdə aydınlar, Türkiyənin birlik və bərabərliyindən rahatsız olan köşə yazarları, illərcə dövlətə qarşı mücadələ edən quruluşların bəzi məsul şəxsləri PKK-nın siyasi tribunası olan DEP, DEHAP-ı yönədənlər, canını ədalətdən və Türk cəmiyyətindən qurtarmaq istəyən nə qədər PKK-lı varsa özlərinə ustad bildikləri, özünü həmişəlik Nobel mükafatına layiq bilən YAŞAR KEMALın başçılığı ilə bir toplantı düzənlədilər.
PKK və bölücülük universitet müəllimləri Doğu Ergil, Fuat Keyman,İbrahim Kabaoğlu, Büşra Ergun, Aydın Çubukçu və doktor Gencay Gürsoy tərəfindən alqışlanırkən, yazar Ece Temel (Kürdistan), Türkiyəyə qarşı elədiyinin altından "quru" çıxan iş adamı Osman Kavalanın maddi dəstəyi ilə PKK-nın siyasiləşmə hədəflərinə bir addım daha yaxınlaşması üçün "məlum" medya da öz işlərini gördülər.
Toplantının ən maraq doğuran tərəfi isə Yaşar Kemalın tarixə altın hərfələrlə yazılacaq yumurtlamalarıydı(!!!!!!!).
Sanki heç kimsə bilmirmiş kimi, dünyavi yazarımız,1071-ci il Malazgirtdən bəri Kürt və Türklərin dost olduqlarından danışdı.
Ülkücü gəncliyin daha çox 1970-ci illərdə istifadə etdiyi milli çizgi və müstəqilliyi ifadə edən "Türkün Türkdən başqa dostu yoxdur" fikrinə dayanaraq, Kürt -Türk dostluğunu bir də yada saldı. Ustadımız bu şüardakı, dost olmayanlar sırasına kürdlərin girmədiyini heç şübhəsiz hamıdan yaxşı bilir. Ancaq, həm Türk Milliyyətçilərini təhqir edərək, həm də salondakılara özünün nə qədər" milli birlikçi" olduğunu göstərmək üçün az tərləmədi. Yəni, çirkli suyla abdest alırmış kimi. Milliyyətçiliyin savaş anlamına gəldiyini də "bivec" sözlərlə ifadə edən ulu yazar, hər halda bu sözləri ilə Türk Milliyyətçiliyini də qəsd etməmiş deyildi. PKK və salonda toplaşan PKK siyasətçilərinin təmsil etdiyi (sözdə) Kürt Milliyyətçiliyi isə "barış "ın təmsilçisi olmalı, -dedi.
Salonda olan PKK-nın təmsilçiləri Osman Baydəmir, Ahmet Türk, Eşbər Yağmurdərəli, Akın Birdal, Abdurrahman Kurt, onlarca PKK və Barzani tərəfdarları ovucları yanana qədər ustadlarını alqışladılar.
Ustad Nobeli Orhan Pamukyana (müəllifin bu soyadı bu cür yazdığına toxunmuruq) qapdırdıqdan sonra bilmir ki, neyləsin və yanlış yollara baş vurur deyəsən. Yalnız PKK dəyirmanına" barış" adı altında su daşımaqla" NOBEL"verməzlər adama. Türkə "qatil" deyə küfredəcəksən. Ermənilərə yaltaqlaqmağa başlayacaqsan. Beləcə Anadolu mədəniyyətinin içindən çıxıb roman yazmaqla olmaz... Başqa yazarlardan cümlə-cümlə köçürəcəksən, ABŞ-da olan bir unversitetdən məzun olacaqsan. Türk ordusunun,PKK gerillasına(!) silah daşıyaraq təslim olmasını daha yüksək səslə dilləndirəcəksən.
* * *
Yaşar Kemaldan söz düşmüşkən keçmişdən bir hadisəni xatırlayaq"::
1979-cu il. Yaşar Kemal,məmləkəti Ağrıya gəlir. Bir başa əmisigilə - Mehmet Yaşarın yanına gedir. Çünkü, Mehmet Yaşar, aşirətlərinin soy kökünü müqəddəs bir xəzinə kimi mühafizə edib saxlayan bir şəxsdir.
Ustadı-azamımız, çox böyük bir iddia ilə sayğısızca, "aşirətlərini Oğuz Hana dayandıran" bir soykökdən gəlib-gəlmədiyini bilmək istər. Əmisi onun bu sənədi alıb məhv etmək istədiyini başa düşər və verməz. Ustad başını aşağı salıb geri qayıdar. Və özünün bir Kürt deyil, Türk olduğunu söyləyən bəlgəni yox edə bilməz.
Mehmet Yaşar hələ sağdırmı və bu səcərənamənin aqibəti necə olmuşdur bilmirik.
Naim ÖZDAMARdan uyğulama