Əbülfət MƏDƏTOĞLU: YUXUSUZLUĞUN ŞEİRİ
Mən səhəri göy üzündə açmışam
Ulduzları saya, saya baxışla...
Hörüyünə bir bənövşə taxmışam -
Yuxudaydın... oyatmadım.. bağışla...
Özüm sanki, üzülmüş bir yarpağam
Duman qoymur sənə tərəf yar, baxam...
Nə əlim var, nə əlində yar , yaxam -
Seçəcəksən məni hansı naxışla?..
Məhəbbətdi ruhum - özəl mənbəyim
Təbiidi yana-yana sönməyim...
Qadağandı ürəyinə dönməyim -
Dönəcəyəm kipriyinə yağışla...