Durub gedəsən birbaş Yevlaxa,

Oradan Bərdəyə.

Bərdə avtovağzalında qulağına

Taksi sürücülərinin qarışıq səsi gələ:

- Ağdama bir nəfər, Ağdama...

- Xocalı, Xocalı.. Gedən var Xocalıya?

- Ağcabədiyə yer qalmadı ha...

- Tərtərə on manat adama...

- ...

Bu səs-küydən yox,

Həyəcandan hava gələ başına.

Heç kimə və heç nəyə baxmadan

Qaçıb əyləşəsən

Ağdama gedən maşına.

Ahın köksünü deşə,

Ürəyin çıxa yerindən.

Yol haqqını qabaqcadan verəsən

Tələsdiyindən...

Yol boyu heç yana baxmayasan -

Nə dağ-daş,

Nə də bir ağac görəsən...

İçin özündən qabaq yetişə

Ağdamdakı "Cay evi”nin qarşısına.

Çat-çat ola dodaqların

Yadına çay düşməyə,

Unudasan yeməyi də.

Unudasan

Sürücüyə "sağ ol" deməyi də.

Düşüb yüyürəsən

Bir az aralıdakı boş taksiyə tərəf...

Gözün dola...

Dodağın əsə...

Boğa səni qəhər...

Özünü toparlayıb birtəhər

Salam-kalamsız

Titrək səslə soruşasan:

- Şu...şa...ya apararsız?..