Arzu Əsəd: Söyüş yağır məmləkətə
Söyüş yağır məmləkətə,
Söyüş tutub yeri-göyü.
Yoluxubdur bir lənətə –
Azərbaycan söyüş söyür!
Söyüş yağır məmləkətə,
Kül püskürür qoca vulkan.
Söyüş söyür alim-gədə,
Söyüş çıxır hər ağızdan.
Səpilir kəndə, şəhərə
Narın söyüş yağa-yağa,
Hamı çıxır küçələrə
Bu söyüşdə islanmağa.
Hər kəs söyür bir-birinə –
Böyük-kiçik, arvad-uşaq,
Belə getsə bu ölkədə
Söyülməyən qalmayacaq.
Söyüş-salam göndəririk
Uzaqdan bir-birimizə.
Söyüş-salavat veririk
Ölümüzə-dirimizə.
Mənəviyyat dəlik-deşik;
Söyüşürük həzz içində.
Sado-mazoxistləşmişik –
Millət ekstaz içində!
Hər şey çevrilir söyüşə
Elə canlı, elə asan,
İndi sən durasan necə
Freydə inanmayasan?
Azadlığa könül verdik,
Başımıza hər iş gəlir.
Mədəniyyət gözləyirdik,
Avropadan söyüş gəlir.
Bu da bir dava yoluymuş,
Sənin davanı görsünlər.
Mübarizə üsuluymuş,
Üsuluna tüpürsünlər.
Söyüş haqqın yolu olmaz,
Yezid hara, sünnət hara?
Söyüşlə haqq qazanılmaz,
Şeytan hara cənnət hara?
Nifrət söyüşə çevrilsə,
Məzlumun ahına dönməz.
Yolun özü haqq deyilsə,
Axırında haqq görünməz.
Bir il, üç il – bu yazıq xalq
Söyüşə da öyrəşəcək.
Sözün içi boşalacaq,
Söz də dəyərdən düşəcək.
Söyüş çıxan dil-dodaqlar
Dua üçün yaranıbdır.
Bəndədən utanmayanlar,
Bəlkə Allahdan ayıbdır?!
Azərbaycan ocaq olub,
Müqəddəsdir içi-dışı.
Şəhid qanıyla yuyulub
Bu torpağın hər qarışı.
Ürəkləri, beyinləri
Söyüşlərlə kirlətməyin.
Pırıl-pırıl nəsilləri
Bu pisliyə oyrətməyin.
Söyüşləmi quracağıq
O işıqlı sabahları?
Söyüşləmi alacağıq
Zəbt olunmuş torpaqları?
Ey Lut əhli – ey lüt əhli,
Ey vətənin övladları!
Zamanmı boş, sizmi dəli?
Sevindirməyin yadları!
Belə getsə uca Allah
Bu xalqdan üz döndərəcək.
Başımıza daş yağacaq –
Bu söyüşlər yedəyində
Qırğın, qada, qan gələcək.
Baxıb tarimar Vətənə
Söyən dillər dincələcək.
Dinclik göyə çəkiləcək,
Xeyir-bərəkət itəcək.
Tarix kökündən siləcək,
Yerimizdə ot bitəcək!