Əbülfət MƏDƏTOĞLU: KÖHNƏ BAKIYA AĞI...
Sökdülər -
məncə bu söz
hürkək oldu...
çünki, sökmədilər,
vurub, uçurub
tökdülər!
Özü də,
bir günün içində yox! -
zaman -zaman
bina-bina,
ev-ev...
otaq-otaq,
daş-daş-
açıq-aşkar...
Həm sürətli,
həm də
yavaş-yavaş...
Söküldükcə
göz yaşları axdı -
gilə -gilə,
için -için
hıçqırtı ilə -
bina-bina,
ev-ev,
otaq-otaq,
daş-daş...
Sızıldadı
təzə,
köhnə
və nimdaş
ruhlar...
Selləndi -
küçə boyu,
yol uzunu
qanayan,
ağlayan
xatirələr,..
Və yığa bilmədi
ayaqlar altından
özünü -
ruhlar,
nə də xatirələr-
Köhnə Bakıda...