Adilə Səfərova: Mən dəniz timsalıyam...
Ruhum rahatdı daha
Sətirlərim kövrəlib,
ruhum yorğun düşübdü.
Sən qurduğunyuvanın,
özülü sökülübdü.
Yanındayam deyirdin,
biziayırmaz zaman,
Sayrışan ulduzlar da,
mavi səma da, ay da
Şahidimizdi inan!
nə oldu birdən-birə,
Ay vəfasız, de ki nə?!
Qəlbimdə damla-damla,
Qəlbimdə zərrə-zərrə,
qurub toparladığım,
Arzumu, xəyalımı,
niyəyellərə verdin,
Axı nə idi səbəb?
Bir yalan işlədərək,
Kərpic-kərpic hördüyün,
inamla qoruduğun,
Başına pərvanədək,
dolandığın, döndüyün,
O binanı uçurdun...
Sanma ki, yalvarıram,
Sənsiz qala bilmirəm,
səni əllərim ilə,
Əbədilik uzağa,
lap uzağa buraxıb,
Arxanca göz yaşımdan
doyunca su səpmişəm.
İçim rahatdı daha,
olsan da, olmasan da.
....Külək əsir bayırda
Xəzəl göyə sovrulur.
Xatirən olan yeri,
İndi kədər, qəm tutur.
Əllərin əllərimdən aralı qalıb,
sirr saxlayan ürəyim
tənhalığa söykənib
içimdə qərib-qərib
təlatümlər başlayıb
Boz havaya, buluda
sən olmayan ümidə
nübar olan sevgiyə
indi vida oxuyur
payız...
həsrət qoxuyur...
Mən dəniz timsalıyam...
... İşvəsiylə, qəmzəsiylə,
Sevdalı olduğu
göy üzünə boylanar,
maviliyə boyanar,
paklığına Ay düşər,
ulduz ələnər,
nur çilənər...
ləpə-ləpə süslənər,
dalğa-dalğa cilvələnər...
... öz içində axışıyla,
qırçın-qırçın naxışıyla,
süzgün-süzgün baxışıyla...
sığal çəkib
sahillərin bəzər dəniz..
Mavi gözlü, mavi üzlü,
Bir gözələ bənzər dəniz
Fəqət...
Ləpədöyən sərhəddindən
O tərəfə baxa bilməz,
Yaşıl-yaşıl ormanlara, çəmənlərə
axa bilməz...
çırpınar...
çalxanar...
öz içində kükrər, coşar...
fırtınalar, təlatümlər yaşar...
bilər həddin,
yıxa bilməz səddin,
aşmaz sərhəddin...
yorğun düşər
şahə qalxan dalğaları
bitər qayalıqlarla qovğaları
barışıb taleyilə susar,
kükrüyər dəniz.
qoça bilməz iqbalından,
susqun-susqun öz içində yeriyər
dəniz...
... Məcərasına məhkum
mavi suların sirrindən,
ovsunundan yaxşı halıyam,
mən də dəniz timsalıyam...
sinəm atda yosun rəngli
ümidlər var.
Ürəyimdə balıq-balıq
arzu coşar, istək yaşar...
Diləklər var dalğalanar, ləpələnər
kükrər, daşar...
fırtınalı, qasırğalı
gümanlar var
çırpılırlar könlümün nəm divarına,
çıxammazlar gerçəkliyin civarına...
...mən dəniz timsalı...
Dənzi sevdalıyam
Mavi gözlü suların dərdindən
Yaxşı halıyam...
Unutmaq nə çətinmiş
Yaz çiçəyin olanı,
Payıza döndərmisən.
Gül taxdığın saçına,
Qırov, çən göndərmisən.
Ayazıyıb qəlb evi,
Könlü viranə qalıb.
Ağ alnına həsrətin,
Təzə cığırlar salıb.
Xəyalları didərgin,
Xatirən pərən-pərən.
Bir kərpic düşür hər gün,
Ay könlündə taxt hörən.
Nə qüruru yenilir,
Nə də sınmır inadı.
Yad edib doğmaların,
Sənsən ən doğma yadı.
Sevgisi dərdə dönən,
Bu qadın nə mətinmiş.
İtirmək necə asan,
Unutmaq nə çətinmiş...
Payız
Qızılı dona bürüyər,
Çöl-çəməni bəzər payız.
Ağacları üryan edər,
Yaşılını üzər payız.
Bir hikmət var ədasında,
Qəmzəsində, qadasında.
Yanıqlı ney sədasında,
Havalanıb süzər payız.
Rüzgarlar qatar başını,
Kövrələr çatar qaşını.
Gildir-gildir göz yaşını,
Kirpiyinə düzər payız.
Edər bəxtlə qeylü-qalı,
Pərişan olar əhvalı.
Bəzəkli, teli xınalı,
Bir gəlinə bənzər payız.
Çiçəklənən Naxçıvanım
Qayaları qızıl rəngi,
Şiş uclu nizədir sanki.
Hər qarışı gül çələngi-
Vəsfinə qaynayır qanım.
Çiçəklənən Naxçıvanım.
Qapıcığı başı qarlı,
Gəmiqaya düz ilqarlı.
Əlincəsi şah vüqarlı,
Haçadağı şöhrət-şanım
Çiçəklənən Naxçıvanım.
Haqqın bükülməz qolusan,
Gəncləşsən də çox ulusan
Möhtəşəmlik simvolusan
Qüdrətini necə danım
Çiçəklənən Naxçıvanım.
Abadlaşıb kənd-şəhərin,
Dan üzüsən sən səhərin
Beşiyisən sən bəşərin
Torpağına Nuhçıxanım,
Çiçəklənən Naxçıvanım.
Ucalırsan məğrur, mətin,
Gün-gündən artır şöhrətin.
Timsalısan sən cənnətin
Doğma yurdum, ruhum, canım,
Çiçəklənən Naxçıvanım.
Tükənməz od-ocağından,
Qoca Şərqin qucağında,
Qüdrətlisən bu çağında,
Səddlər aşır şöhrət, şanın,
Çiçəklənən Naxçıvanım.
***********
Külək əsir bayırda,
xəzəl göyə sovrulur,
xatirən olan yeri,
indi kədər, qəm tutur.
əllərin əllərimdən aralı
qalıb,
sirr saxlayan ürəyim,
tənhalığa söykənib,
içimdə qərib-qərib,
təlatümlər başlayıb.
Boz havaya, buluda,
sən olmayan ümidə,
nübar olan sevgiyə,
indi vida oxuyur.
Payız...
həsrət qoxuyur
Adilə Səfərova