Əbülfət Mədətoğlundan yeni şeir: SON ÜNVAN
Həmişə görməyə, səsini eşitməyə və ağsaqqal -şair ərkini təbii qarşılamağıa adət etdiyim - ölümünə inanmadığım xalqın şairi Oqtay Rzanın ruhuna minnətdarlıqla
Ömrümdəki adamlar -
Düşür bir - bir - yarpaq tək...
Onları qucaqlayan -
Görməmişəm torpaq tək!..
Bu doğmalıq ölçüsüz
bu doğmalıq əbədi...
Xalqdan qopub gedənin -
Son ünvanı Kəbədi!..
Təəssüfün özü də
Bu anda aciz hissdi...
Ürəyim uşaq kimi -
Küsdü, ölümdən . küsdü...
... Gedənləri düşünüb
Anladım ki , bir daha
"Olum - ölüm!" qərarı
Şamildi tək Allaha!..