Televizorda Zeynəb Xanlarovanın Amerika konsertindən verliş verirdilər...Sovetlər İttifaqının tüğyan edən vaxtıdır..KKB od püskürür...Zeynəb Xanım zalda mahnı oxuyanda bir kişi yaxınlaşdı Zeynəb Xanıma dedi mən Qarabağlıyam...Adım da Şükürdü...İllərdir burda yaşayıram..Və Zeynəb Xanımla mahnı oxudu...İnanın Allaha Abbas Babagildən bir qışqırıq səsi gəldi...dünyanın o biri ucuna catacaq qədər...millət yüyürdü Abbas Babagilə...İllərin itkini Şükür tapılmışdı.Və Zeynəb Xanım o səhnəni qəsdən verdirmişdi ki Şükürün sağ olduğunu Ailəsi bilsin...Anam da Mədəniyyət Nazirliyində işləyirdi o vaxt...Anam kömək etdi Ailə Zeynəb Xanımla görüşdü...Məlumatları ailəyə verdi...Kömək edəcıyini də dedi...İllər sonra min zülmlə Şükür Bakıya gəldi...Abbas Baba cox yaşlanmışdı...Şükürü Ağdama gəlməyə qoymadı KKB...Bakıda yaşayan bütün Ağdamlılar Şükürün qaldığı İnturist mehmanxanasına axın etdilər...Abbas Babanı oğlu ilə görüşməyə Bakıya gətirdilər...Anam hələ də o səhnədən danışır...Abbas Babanın oğlunu duz kimi yalamağından...Cavan oğlunu yaşlı görmək təəcübündən...Minayla Şəhlanın qardaşlarına bayatılar deməyindən...sevincnən kədərin bir yerdə yaşanmağlnan.

Zeynəb Xanımın cox köməyi olmuşdu Şükürün Bakıya gətirilməsində.Deyirdilər ki Zeynəb xanım Heydər Əliyevdən bu ailə ücün xahiş etmişdi...Şükürü Atası və bacıları görsün.

Sonra Şükür qayltdı Amerikaya...Abbas Baba rəhmətə getdi....Gənc yola saldığı oğlunu yaşlı amma cox yaraşıqlı olduğunu gördü və öldü...Bütün Ağdam Abbas Babanı son mənzilə yola saldı...İnanın dəfni bəlkə də Ağdamda ən cox adam olan dəfn mərasimi idi...Gözümün qabağındadır.

Sonra Abbas Babanın məzarı da əsir düşdü.

O iki bacı da qacqın həyatı yaşadılar.

Zeynəb Xanlarovanın o yaxşılığı yadımdan cıxmır.