Əbülfət Mədətoğludan yeni şeir: SƏNSƏN, ƏBÜLFƏT...
Yaxınları, uzaqları bilinən
Dodaqları ad çəkməklə ilinən...
Kirpikləri təbəssümlə silinən -
sənsən, Əbülfət!
Gecəsinə ağrı, acı, dərd sıxan
Gündüzünə göz qırpmadan dərd yığan
Həsrətinə - dözümündə mərd çıxan -
sənsən, Əbülfət!
Səsi batan, bəxti yatan bir aşiq,
Pir olubdu sevgisinə , PİR aşiq!
Bu dünyada Məcnun kimi sirr aşiq -
sənsən, Əbülfət!
İç dünyanı çöl dünyana üyütmə
Kədərini çox da öyüb böyütmə...
Sevib haqla, yaşayan da öyüdlə -
sənsən, Əbülfət!