***

Daha ayağa qalxmaq

ayağın işi deyil,

Tək adamlıq uçurumdu

dünyanın hər tərəfi...

Bilirəm...

elə bilirsən addım atmaq

yeriməkdi, əzizim.

Axı sənə necə deyim

Addım atmaq

ayağın vərdişidi...

Günəşin bircə dəfə

alnından öpmədiyi

quzeylərə and olsun,

Quzey tənhalığıdı

tənha insanın ömrü...

İndi səndən söz soruşum,

Sən cavabla, əzizim.

De görüm

iki əlin bir ovuc qədərdimi,

...Bir ömür ölürsə insan,

Səncə bu qədərdimi...

Bir dəfə oxşamadığı saçını

dağıtdımı o sərsəri küləklər.

Onda əlini unutma...

Bir ovucluq əlini

üzünə sıx, əzizim,

Cahana bax...

cahana bax, əzizim.

BİR QANDALLIQ AĞRI YERİ

Hesabsız atdıgımız addımlardı

ömür gündəliyimiz.

Bir yaşam hənirtisi gizlənir

çəkdiyimiz ahlarda.

Bir məsum körpə gözü ilə baxmaq

gərəkmiş dünyaya...

Bəlkə də xəfifcə məsumluq gizlənir

ən böyük günahlarda.

Həqiqətin bir addımlığında isinir

insanlar nədənsə -

həqiqət hec kimə lazım olmur

sonunda.

Xoşbəxtlik,

bütün ağrılarını içinə çəkərək

öpüşmək qədərində verilib hər kəsə.

Diqqətlə baxsan,

bir qandallıq ağrı yeri görünür

hər kəsin qolunda.

***

Bəndəlik-

əzab qorxusu,

Ölüm-

həyat qoxusu...

Əzablar

kimsəni ovutmadı,

Tanrım.

Ölüm-

həyat qədər dadlı,

Həyat-

ölüm qədər baxımlı...

Verdiyin vədlər

özünü dogrultmadı,

Tanrım.

Hər şey

atəş sədaların da baş verdi

İllərlə qurduğun kainatın

bir az düzəni,

bir az da

sükutu pozuldu.

Açılan hər atəşdə

vurduğun naxışlardan

bir ilmə qopdu...

Sənin bəxşişin olan o məsum

təbəssümlər

bir körpənin

cadarlanmış dodağında itkin düşdü...

Sənə təsəlli verdilər

Başın sağ olsun,

Tanrım!

Onda səni dərd götürdü,

Onda səni qəhər boğdu.

Səni aciz görməyənlər,

Səni bir az aciz gördü...

...və onda

sükuta qərq oldun,

...və bir az

səssiz oldun,

Tanrım.

gözlərdə gilələnən

o şor suyu

ləl qiymətinə satdılar sənə.

Onda müflüs oldun,

müflis oldun,

Tanrım!

XATİRƏLƏR NECƏ DƏ

TEZ YANIRMIŞ...

Yanmış xatirələr sığortalanmırmış

sən demə...

Təklif edirəm;

ən qiymətli xatirəsini itirən şəxsə

ən çox təzminat verilsin!

Onaltı mərtəbəli binada

ən dəyərli xatirəsini itirən ana,

onu xəstəxana odalarında axtarır...

Bir ana övladının yanmış şəklinə

ağrıyır,

bir ana yanmış övladına!...

***

Sevə bilmək qorxusu

elə sevə bilməməkdi...

Su bildiyin o yollar

su deyil, işartıdı.

Sağ əli qaşının üstünə qoyub,

O uzaq yollara baxmaq həvəsi

Yox ee, yox!

O sən deyən həvəs deyil,

O gözündən gələn yaş da

yaş deyil, yaşartıdı...

Və bir az da öz yarana duz səpməyin

ağrısıdı əslində.

Müqəddəs bildiyin nə varsa

hardasa qırılıb qalmış...

Həm də müqəddəs olmayan

Bir az da kirə bələnmiş

bir arzunun, bir diləyin

sarğısıdı əslində.

Sadiq qala bilmədiyin

ölüm kağızın əlində.

Lakin ölə bilmədiyin,

İçindən hey gəlir deyən

Amma gələ bilmədiyin

O sevdalar, o sevgilər

dünyanın ən möhtəşəm

qorxusudu əslində...