Məsələ nədi. Uzun müddətdir ölkədə müəyyən bir qrup şəxsmillətin inanclarını, milli-mənəvidəyərlərini, görkəmli şəxsiyyətlərini aşağılamaqdan, nüfuzdan salmaqdanötəri qollarını, daha dəqiq desək,qələmlərini çırmalayıb düşüblərmətbuatın canına. Elə bil kimlərinsə qarşısında öhdəlik götürüblər. Özü də bu şəxslər tanınmış ziyalılardı, ağıllı və çox savadlı insanlardı.
Sanki qarşılarına belə bir məqsəd qoyublar ki, bu millətinbütün qəhrəmanlarını yerlə-yeksanetsinlər və dünyaya göstərsinlər ki, bu millət şəxsiyyət yetişdirməyə qadirdeyil.
Babək haqqında, Nəsimi, Şah İsmayıl, Koroğlu, Qacar, MirzəFətəli Axundov, Qaçaq Nəbi, Məmməd Əmin Rəsulzadə, Nəriman Nərimanov, Sabir,Mirzə Cəlil, Elçibəy (tam siyahı deyil) haqqında nələr yazmırlar, nələruydurmurlar, nələri müzakirə mövzusuna çevirmirlər?!
Allah sənə rəhmət eləsin, Səməd Vurğun, yaman demisən! Ammayazmıram. Çünki həmin şəxslər millətimiz üçün az-çox gərəkli insanlardı vəmənim də onlara az-çox hörmətim var. Zaman-zamanonlara cavab verməyə çalışmışam. Başqaziyalılarımız da onlara sözlərini deyiblər və deyirlər, amma xeyri yoxdu.
Son günlər hədəfdə Mirzə Cəlildi, Sabirdi və təbii ki, "Molla Nəsrəddin"jurnalıdı.
Bu dəqiqə həvəsimyoxdu bu mənasız və zərərli müzakirəyə qoşulmağa, amma bir məsələyə toxunmayabilmərəm.
Oxudum, deyirlər ki, "Qurbanəli bəy Mirzə Cəlilin başına tapança dirəyibmiş".
Əvvəla, Mirzə Cəlil Qurbanəli bəyi aşağılamaq üçün ohekayəni yazmayıb. Həmin hekayədə Ustadın məqsədi tamamilə başqa bir məsələdir, özü də çoxciddi məsələ. Həmin hekayəni diqqətlə oxusalar, Qurbanəli bəyin qaçıb axurda gizlənməsininsəbəbini anlamaq üçün alim olmaq lazımdeyil.
Keçək ikinci məsələyə. Mirzə Cəlil sıradan bir adam deyildi ki, "kakoy-nibud" birQurbanəli bəy onun başına tapança dirəyəydi.
Həmidə xanım Mirzə Cəlilin namusu olduğu kimi, Mirzə Cəlil də Həmidə xanımınşərəfi, başının tacı idi. Kimin hünəri çatardı ki, Pənah xanın nəvəsi, həttaAğa Məhəmməd şah Qacar kimi bir sərkərdənin belə çəkindiyi Məmməd bəyCavanşirin nəvəsi Həmidə xanımın - Mircəfər Bağırov kimi bir əjdahanınqabağından qaçmayan, heç dəvətini qəbul etməyən Həmidə xanımın - başının tacına, şərəfinə silah çəkəydi.Həmidə xanım həmin adamı (bəy yox, lapxan olsun) deşik-deşik edərdi. VəQurbanəli bəyi də at axuruna yox, it damına salardı.
Sonrası.Mirzə Cəlilin qardaşı Mirzə Ələkbər Səttarxanın igid komandirlərindən biriydi. Millətinin şərəfini,qeyrətini qoruyan bir igid öz doğma qardaşına edilən həqarəti yeyə bilərdimi?Gəlib Qurbanəli bəyi ağaca keçirərdi.Özü də həmin vaxtlar xəstələndiyindən Kəhrizlidə, Mirzə Cəlilgildə yaşayırdı.Yeri gəlmişkən, elə Kəhrizlidə vəfat edib və Əhməd bəy Cavanşirin qəbrininyanında dəfn olunub.
Daha sonra.İçində bir qıça da qorxu hissi olmayan Mirzə Cəlil Qurbanəli bəyin qabağındanqaçardımı?!
Bu birhəqiqətdir ki, Qarabağ bəylərinin bir çoxu Mirzə Cəlili sevmirdi. Bilirsizniyə? Yazılarına görə yox, heç indi - XXI əsrdə bəylər yazı oxumur, ondakı XXəsrin əvvəlləri ola.
BəylərMirzə Cəlili oxusaydılar XX əsrin sonlarında Məmməd Araz yazmazdı:
Biz niyə bugünə düşdük, ay dədə?!
Qarabağbəylərinin bir çoxu Mirzə Cəlili onagörə sevmirdilər ki, Həmidə xanım onları yox, Mirzə Cəlili seçmişdi.
Bəli, Xannəvəsi bəyləri deyil, Mirzə Cəlil Xanı seçmişdi.
Qurbanəlibəy Mirzə Cəlilin başına tapança dirəmişdi?! Ay siz öləsiz!
Aqil ABBAS