Əli Hacıdan bir şeir
külək əsir şərq tərəfdən
üstümə,
göy üzünnən gələn yağış tanışım…
min illərdi yol çəkirəm özümə
anam-giley,atam-qarğış tanışım !
fikirləri
gün altına sərmişəm
quruduram içindəki yaşıni.
minilməyən,yolsuzluqla yüklənən
kəhər atın buraxmışam başını…
öz
günümə isindiyim ocağı,
yerə düşən sözlərimdi yandıran.
ürəyimi hər yetənə açmadım
ürəyimi öz dilimdi yandıran.
külək
əsir,yağış yağır üstümə
canım-yağış,ömrüm-külək əs yenə .
keçən günü yola verdim geyimsiz,
gələn günü bələdilər kəfənə...!
külək
əsir şərq tərəfdən üstümə,
göy üzünnən gələn yağış tanışım...