Başı kəsik gözəl kötük,

bu dağı sənə kim çəkdi?

Baltanı sənə kim vurdu,

bıçağı sənə kim çəkdi?

İpək-ipək yarpaqların

Küləklərlə talandımı?

Bilək-bilək budaqların

ocaqlarda qalandımı?

Küsdünmü taleyin acılığından?

Zalımlar keçmədi qocalığından

Yıxılmış ucalığından,

başı kəsik gözəl kötük...

Bulud kimi ölmək

bir yaz yağışında.

Ümid kimi ölmək,

bir qız baxışında.

Bir yel qanadında

yarpaq kimi ölmək

Bir qəbir altında,

torpaq kimi ölmək.

Bir gül kimi ölmək,

bir güldan içində.

Bülbül kimi ölmək

bir hicran içində.

Bir səs kimi ölmək

bir kar qulağında.

Bir söz kimi ölmək,

bir lal dodağında.

Gündən günə ölmək,

Dönə-dönə ölmək.

Öldükcə dirilmək,

Sonra yenə ölmək...

Bu yerləri bu göyləri

Yağış yuyur, gün qurudur.

Bu dünyada çox şeyləri

Yağış yuyur, gün qurudur.

Gözümüzün yaşını da,

Bağrımızın başını da

Qəbrimizin daşını da

Yağış yuyur, gün qurudur.

Gələn nədi, gedən nədi?

Bələk nədi, kəfən nədi?

Bu dünya öz kefindədi

Yağış yuyur, gün qurudur.

Təkcə gücsüzlüyündən

yıxılmır, atam balası,

Arabir gücündən yıxılır adam.

Başını dik tutub gəzdiyi yerdə

içindən yıxılır adam.

İllər boyu neçə dərdə

dözüb dayanır,

Qəfil sevincindən yıxılır adam.

Dünya qaçır ayağının altından -

yıxılmır,

Bu dünyanın ən dəlisov atından

yıxılmır,

Amma bir kəpənəyin qanadından,

bir otun ucundan yıxılır adam.

gGülmə hər yıxılana,

atam balası, gülmə, -

Elə bilmə

bu dünyada təkcə gücsüzlüyündən

ya da ki, acından yıxılır adam... 

Kişilər bir olmur atam balası

Qorxağı var, igidi var,

Amma hər kişinin öləndən sonra

Qəbri üstdə ağlamağa

Bir qara paltarlı gözəl bir qadına ümidi var

Sən öləndə kim olacaq gözlərini bağlayan?

Qardaşmı olacaq, yadmı olacaq?

Bu dunyada bəlkə sənə ən çox ağlayan,

Ən çox ağlatdığın qadın olacaq?!

Göz yaşları yuduqca başdaşını

Qəbrində qurcalanıb, deyəcəksən: ilahi

İllər boyu ağlatdığım bu qadın

Görən necə saxlayıbdır bu qədər göz yaşını?!

Bircə kərə nə saçını oxşamışam,

Nə gözünü silmişəm.

Gözlərimə batır indi saçlarının hər dəni,

İllər boyu bu qadına mən axı dərd vermişəm

İndi görən niyə çəkir dərdimi?

Bu qadın başdaşımı öpüb sığallamaqdansa,

Yumruğuyla döysə-döysə yaxşıdı.

Qəbrimin üstündə ağlamaqdansa,

Məni söysə yaxşıdı.

Yeri-yeri, qara paltarlı qadın,

Kiri-kiri, qara paltarlı qadın.

Bu qəbir də min qəbirdən biridir.

Başdaşımı bəsdir basdın bağrına,

Bütün mənə ağlayanlar kiridi,

Sən də kiri, qəbrim damır, ağlama...

Dərd dərdi əridir, udur,

Dərd dərdin dibinə çökür

Dərd dərdin əlindən tutur,

Dərd dərdin ipini çəkir.

Nə uzundur dərdin ipi

Dolanır dörd bir tərəfi.

Dünyanın dərdli tərəfi

Dərdsiz tərəfini çəkir.

Dünyadan bezmir yenə də,

Şükür deyib bu günə də,

Adam lap öz dərdini də

Sevinə-sevinə çəkir.

Bu ağac öləcək,

Üzündən gözündən tökülür ölüm.

Bu ağac öləcək, bu gün, ya sabah.

Bu ağaca qonan o quş öləcək,

Üzündən gözündən tökülür ölüm.

O quş da öləcək, bu gün, ya sabah.

O quşa dən səpən o qız öləcək,

Üzündən gözündən tökülür ölüm.

O qız da öləcək, bu gün, ya sabah.

Şirin-şirin yuxudaydıq,

Bir zalım oyatdı bizi.

Anaların gucağından

Bu dünyaya atdı bizi.

Düşdük yolların ağına,

Baxtımızın sorağına,

Qatdı bizi qabağına,

Əlində oynatdı bizi.

Biz ki yol nədi bilməzdik,

Biz ki öl nədi bilməzdik,

Bilsək dünyaya gəlməzdik,

Analar aldatdı bizi... 

Bu güzgüyə bir vaxt qoşa baxardıq,-

bu güzgüdə yerin indi boş qalıb.

Bəlkə səndən bu güzgünün canında

dodaq qalıb, kirpik qalıb, qaş qalıb?

Göz yaşların canındadı, bəlkə də

damla-damla əriyəcək bu güzgü.

Bir gün sənin ayağınla dünyada

ayaq açıb yeriyəcək bu güzgü.

Bəlkə, səni axtaracaq, gəzəcək

milyon-milyon adamların içində.

Görən kimi tanıyacaq üzünü

ən qaranlıq axşamların içində.

Qaçacaqsan bu güzgünün əlindən,

Dönəcəksən o döngəyə, bu tinə.

Adamları, maşınları, evləri

Atacaqsan bu güzgünün cənginə.

Gəl əl-ələ tutub gedək

Gedək biz olmayan yerə.

Hər dərdi unudub gedək,

Dərdimiz olmayan yerə.

Burda qoyaq özümüzü,

Bu qırışan üzümüzü

Bu köhnəlmiş sözümüzü,

Gedək söz olmayan yerə.

Bir kimsə tutmasın xəbər,

Gəl çıxıb gedək birtəhər.

Bu ev, bu küçə, bu şəhər,

Bu dəniz olmayan yerə.

...Atam oğlu, az çapala

Sən deyən çətin tapıla.

Bu Ramizi kim aparar,

Bu Ramiz olmayan yerə?!

Böyüyüb bu körpə ilan balası,

gah o başa, gah bu başa sürünür.

Sevinir udduğu havaya, suya,

Torpağa sevinir, daşa sevinir.

Bir sevgi həvəsi dolur canına,

Gecələr gözünün itir yuxusu.

Çiçəyin qoxusu,

otun qoxusu,

Küləyin nəfəsi dolur canına.

  Özündən xəbərsiz,

səssiz-səmirsiz

Zəhərə çevrilir canında hər şeyg

Bu ilan balası bir vaxt

Canında

Gizlənən zəhərdən xəbər tutacaq.

Bəlkə qarğıyacaq

baxtını onda,

Bəlkə boğazını

qəhər tutacaq.

Ağlama, ağlama, ilan balası,

Baxtını qarğıma, ilan balası!

Bu da bir ömürdü,

dözəsən gərək,

Beləymiş taleyin əmri, buyruğu;

Döşünün altında -

sevən bir ürək,

Dişinin altında -

zəhər tuluğu.

Görənlər çığırar:

- İlan var, ilan!..

Qovduqca qovarlar səni dünyada.

Hər yandan kəsilər

yolun-yolağın,

Tək bircə yol qalar sənə dünyada;

Başından

quyruğunacan,

Zəhərli dişindən

Quyruğunacan

Tək bircə yol qalar, -

o yol özünsən,

Özün öz yolunsan, ilan balası.

Özün bu dünyada öz əzizinsən,

Özün öz balansan, ilan balası.

Hara qaçacaqsan

göz qabağından,

Bu zalım dünyaya neyləyəcəksən?

Yüz yol çıxacaqsan

öz qabığından,

Özündən ayrıla bilməyəcəksən.

Öyrən,

yavaş-yavaş özünə öyrən,

Dünyanın hər cürə üzünə

öyrən.

Barış canındakı zəhərli dərdlə,

iyrənmə özündən, ilan balası.

Bəlkə də, ən acı həqiqət elə

sənsən yer üzündə, ilan balası.

Sənsən haqqın yolu bu yer üzündə,

tanrı özü seçib bu yolu bəlkə.

Yüz cür sifətiylə, yüz cür üzüylə

Dünya səndən keçib durulur bəlkə

Mənim balam bu dünyayla oynama,

Sən cavansan dünya qoca dünyadı.

Düşmən nədir? Dost evini dost yıxar,

Bilən bilir dünya necə dünyadı. 

Ömrə, günə etibar yox əzəldən,

Bir də dönüb yarpaq olmaz xəzəldən,

Beşiyindən bizə tabut düzəldən

Bələyindən kəfən tikən dünyadı.

Kim nə anlar bu zalımın işindən,

Çoxlarını keçribdi dişindən,

Möhkəm yapış papağından, başından,

Başdan papaq alıb qaçan dünyadı.