2-ci hekayət
Möhtərəm oxucularımızla ikinci görüşündə Cavanşir Musayev öz kəramətləriylə bağlı maraqlı əhvalatların ikinci hissəsini təqdim edəcəkdir. Aydınlıq üçün bir daha qısaca arayış verməyi gərəkli bilib qeyd edək ki, Cavanşir Musayev İncə köyünün Qaymaqlı kəndindəndir. Ulu kökə, soya bağlı olan Cavanşir müəllimin babası Molla Mustafa Əfəndi Türkiyədə ruhanilik təhsili almış, dövrünün ən imanı kamil din xadimlərindən biri olmuşdur. Bu baxımdan Cavanşir Musayevə əta olunmuş bu kəramətlər heç də təsadüfi deyil və ümidvaram ki, hörmətli oxucular onun səmimiyyətinə inanacaqlar.
Hissiyatımla əlaqədar rastlaşdığım qeyri-adi hadisələr
II - hissə
Bir gün minik maşınımla rəhmətlik dayım Qələndər və ailə üzvlərim Bakı şəhərindən gəlirdik. Qaradağ zonasında avtomaşının mühərrik hissəsində güclü səs yaranaraq söndü. Çox güclü külək əsirdi. Birtəhər maşından düşüb mühərrik hissəsinə nəzər yetirəndə gördük ki, tramyorun qapaq hissəsi dağılmışdır. Maşına əyləşib bir xeyli söhbət etmişdik ki, dayım dedi ki, nə vaxta qədər gözləyəcəksən düş bir maşına əyləş, qapağı al gətir. Mən dedim ki, qoy külək kəssin gedərəm. O, acıqlanıb, bəlkə külək iki gün kəsməyəcək, biz burada gözləyəcəyikmi?-dedi. Mən bildirdim ki, ay dayı, hirslənmə qoy söhbətimizi edək bəlkə elə bura gətirib verəcəklər. O mənim inamımdam xəbərdar olduğu üçün, səndə elə deyirsən ki, bəlkə Allah-Təala işini gücünü buraxıb səninlə məşğul olacaqdır, - dedi.
Mən maşından düşdüm və gələn birinci jiquli markalı maşına əl qaldırdım, rus millətindən olan sürücü nə olub soruşdu? Bildirdim ki, filan hissə xarab olub mənə köməklik et, gedək onu alaq. O maşının saxlanc yerindən qapağı çıxardıb təmənnasız mənə verdi və sağollaşıb yoluna davam etdi. Mən dayıma - gördünmü gətirib verdilər, mənimlə hesablaşmaq lazımdır, - dedim və yola düzəldik.
Allah hamının işini düzəltsin.
***
Bir gün bir qohumumla nərd oynayırdıq. O məni o qədər acıqlandırdı ki, mən zərin birini onun başına vurdum və zər açıq qapıdan o birisi otağa keçdi, nə qədər axtardıq tapa bilmədik. Bütün ailə üzvlərimiz zəri axtarsa da tapılmadı. Həmin qohum ilə yaş fərqimiz olsa da (ona görə adını yazmağı münasib bilmədim) aramızda zarafatımız çoxdur və sanılı bir yaşıdıq. Mən ona münasibətimizə uyğun tərzdə müraciət edib bildirdim ki, zəri belə tapmaq mümkün deyil. Qoy o birisinidə başına vurum o zər gedib onu tapacaq və ondan razılıq almadan belə də etdim. Zər yenə də o birisi otağa keçdi. Axtaranda gördük ki, polun kənarında vurulmuş plintusun deşiyi olub, birinci zər ora düşübmüş. İkinci zərdə gedib həmin deşiyə düşüb və üst-üstə durub, ikincini götürəndə altında həmin zər göründü və hamı buna təəccüb etdi.
Heç kimin itkisi olmasın.
***
Bir gün əmim oğlu Ariflə Saloğlu stansiyası tərəfdən gəlirdik axşam idi. Yolun kənarından bir az uzaqda heyvan gözünə oxşayan göz parladı. Mən maşını saxlayıb ona tərəf getdim. Gördüm ki, bir baş toğlu (xırdabuynuzlu heyvan) sürüdən qalıb. Dedim ki, ay Arif bunu bu gecə çöl heyvanlardan biri yeyəcək, gəl tutub apararaq soraq edərik, sahibi çıxsa verərik, çıxmasada bizimdi. Arif buna razı olmadı və biz maşına minib yola düzəldik. Maşında dedim ki, ay Arif bunu allah bizə vermişdi, bizə qismət olmağa qoymadın. Sən görəcəksən allah mənə yemək üçün öz payımı verəcək. 2-3 km yol gəlmişdik qabağımıza bir dovşan çıxdı və özünü maşına elə çırpdı ki, gəl görəsən. Mən maşını saxlayanda gördüm ki, təkcə boğazı üzülüb, qanı axır, heç kəsməyədə ehtiyac yoxdur. Beləcə də dovşanı götürüb maşına qoydum və doğrudan da allah mənə verəcəyi payı əsirgəmədi.
Həmişə paylı-puşlu olun, ruzinizi allah versin.
***
Gürcüstanda olan qohumlarımızdan birinin qızı Qazax Kənd Təssərrüfatı texnikomunda oxuyurdu. Hər 6-cı bazar günlərində Qaymaqlıya bizə gedirdi. Bir bazar kənddə gedəndə anam mənə dedi ki, qız bizə gəlmədi görünür evlərinə gedib. Mən Qazax şəhərinə qayıdanda qızı axtardım evdə olmadı, düşündüm ki, doğrudan da Gürcüstana gedib. Həmin gün qaynım Ramiz mənə dedi ki, gəl Gürcüstana -Rustavi şəhərinə gedək orada işim var. Mən qızdan narahat olduğum üçün Marneuldan getməyi təklif etdim. O razılıq vermədi dedi gec olacaq, tez gedək qaydaq işim var. Mən ona dedim ki, mən mütləq onlarla görüşməliyəm, ürəyimdə nigarançılıq var. Nə isə razılıq vermədiyindən Rüstavi şəhərinə gedəsi olduq. Şəhərə çatmamış qabaqdan gələn yük maşınının arxa təkərindən çıxan daş bizim minik maşınının qabaq şüşəsini tamamilə dağıtdı. Dedim ki, gedək şəhərdə yeni şüşə saldıraq şəhərdə saxlayıb bu işin harda baş tuta biləcəyini soruşmaq istəyirdik ki, yanımızda bir QAZ-69 markalı avtomaşın saxladı və bizim maşının qabaq şüşəsinin sındığını görüb öz dilimizdə salam verib nə kömək lazımdır? -deyə soruşdu. (Maşınımızın dövlət nömrə nişanından azərbaycanlı olmağımızı bilib). Biz maşınımıza şüşə saldırmaq istəyirik dedik də, 15-20 dəqiqə məni gözləyin gəlirəm söylədi. Belə də oldu. Tez bir vaxtda gəldi. Biriniz oturun mənimlə gedək şüşə alaq söylədi. Mən onun maşınına əyləşdim və soruşdum ki, ay qadan alım sən kimsən haralısan belə can-fəşanlıqla bizə yanaşırsan. O, bir millət deyilikmi, biz bir-birimizə nə gündə lazımıq söylədi. Dedim ki, bu sözlərinə görə çox sağol, ancaq elə bil bizim bir qohumluq, yaxınlıq əlaqəmiz var, gəl yaxından tanış olaq. Söylədi ki, mən Gürcüstanın Dümanis rayonundanam. Bildirdim ki, mən həmin rayondan heç kimi tanımıram. Bolnişdən, Marnueldən olsan tanıdığım şəxslər var idi. O, mənə Marnueldən kimləri tanıyırsan deyə soruşdu? Mən qohumlardan birinin adını demişdim ki, o mənə sən Qazax rayonundansanmı? - adınız nədir soruşdu. Mən cavabımda bəli, Qazaxdanam, adım isə Cavanşirdi söyləyəndə, maşını tez saxlayıb sən Səməd əmimin oğlu Canavşirsənmi dedi: Mən onun dediklərini təsdiq edən kimi, əmi məni bağışla sizin yanınızda qəbahət işim olub söylədi.Mən məəttəl qaldım bu nə iş idi, bu məni hardan tanıdı, nə demək istəyir?
Çox maraqlı bir görüşdür,sizə deyirəm ki, biz yaxın adamlarıq doğrudan da belə oldu. İndi de görüm qəbahətli işin nədən ibarətdir.Söylədi ki,dünən sizin qızınızı götürüb qaçmışam, məni bağışlayın.Elə bu axşam ağsaqqallarımız yığışıb üzr istəmək üçün sizin qohumlarınız gilə gedəcəklər.Donub qaldım və allah sizi xoşbəxt eləsin deyib üz-gözündən öpdüm. Məni necə tanıdığını soruşdum.Söylədi ki, qızın Qazaxda ən yaxın qohumları,ona arxa olanları siz olduğunuzu özü mənə söyləmişdi və mən sizi qiyabi olaraq tanıyırdım.O, bizim qulluğumuzda dayanaraq maşınımızı düzəltdirdi və özümüzə də bir qonaqlıq verib yola saldı.Oradan qayıdanda kəndə - Qaymaqlıya gəlib ailəmizə olduğu kimi söylədim.Mənə inam gətirsələrdə tam inanmadılar,elə bu işdə sənin əlin olub söylədilər.Gürcüstandakı qohumlarda məndən incidilər.Bu inciklik xeyli çəkdi və sonralar mənim sözümün düz olduğunu anladılar və isti münasibət bərpa olundu.
Hamıya Allahın isti münasibətini,qohumlu, əqrabalı olmağını arzulayıram.
***
1983-84-cü illər idi. Öz minik maşınımla ailəvi Yessintuki şəhərinə gedirdik.Səhər yeməyi üçün maşını Kazbekə çatmamış gözəl bir yerdə saxladım.Təbiəti bir az seyr edəndən sonra gördüm ki, elə yerlərdə evlər tikiblər ki, hər vaxt yağış suları təhlükə yarada bilər.Evlər müasir üslubda tikilsə də dam örtüklərindən görünürdü ki, 20-25 il əvvəl tikilmiş evlərdir. Hardasa 4-5 ev yan-yana həmin sahədə tikilmişdir.Dedim ki,ay allah bu ev sahiblərinin ağlı yoxdurmu belə bir yerdə tikiblər.Gec-tez bu evləri təhlükə bürüyəcəkdir.Həmin vaxtdan bir il keçir, yenədə həmin marşurutla Kurorta gedirəm.Həmin yerə həmişə olduğu kimi səhər tezdən çatanda magistiral yol bağlanmışdı. Dedilər ki,gecə güclü yağış olub yolu dağıdıb.Bir neçə saat gözləməli olduq və nəhayət yol açılanda həmin sahədən keçəndə gördüm ki, heç orada evlərin olmasının nişanəsi belə yoxdur.Həmin evlərin yeri sel sularından sonra yaranmış çaylaq yerini xatırlatmaqla qrunt suları axırdı. Sanki fida olduğum allah mənə göstərdi ki, sən düşündüyün düz imiş, hadisəyə öz gözlərinlə bax. Bu düşündüyümdə belə oldu.
Allah belə fəlakətlərdən hamını uzaq etsin.
***
Hərbi xidmətdə olanda Köçəskər kəndindən Tahir adlı bir nəfər mənimlə xidmətdə idi. Diviziyamız hərbi texnikanın nümayişinə tez-tez çıxırdı.Bir gün nümayiş sahəsində mən bir qızıl üzük tapdım.Tahir dedi ki,gəl sataq pulunu yarı bölək.Mən dedim ki, niyə satırıq.Bu mənim qismətimdir,tapan mənəm.Allah qoysa birini də sən taparsan oda sənin olar.Bu hadisədən təxminən 30-35 gün keçmişdi ki, hər ikimiz icazəli şəkildə Moskva şəhərinə gəzintiyə çıxmışdıq.Moskva çayı kənarında yerləşən M.Qorki adına parkda gəzən zaman Tahir mənim tapdığımdan çox gözəl və bahalı bir üzük tapdı.Söylədim ki,görürsənmi mən dedim səndə tapdın,indi gəl sataq, yarı bölək, deyərək bir az zarafatlaşdıq.
Hamınızın qismətinizi allah versin.
MusayevCavanşir Səməd oğlu
Məmməd Dəmirçioğlunun təqdimatında
Möhtərəm oxucularımızla ikinci görüşündə Cavanşir Musayev öz kəramətləriylə bağlı maraqlı əhvalatların ikinci hissəsini təqdim edəcəkdir. Aydınlıq üçün bir daha qısaca arayış verməyi gərəkli bilib qeyd edək ki, Cavanşir Musayev İncə köyünün Qaymaqlı kəndindəndir. Ulu kökə, soya bağlı olan Cavanşir müəllimin babası Molla Mustafa Əfəndi Türkiyədə ruhanilik təhsili almış, dövrünün ən imanı kamil din xadimlərindən biri olmuşdur. Bu baxımdan Cavanşir Musayevə əta olunmuş bu kəramətlər heç də təsadüfi deyil və ümidvaram ki, hörmətli oxucular onun səmimiyyətinə inanacaqlar.
Hissiyatımla əlaqədar rastlaşdığım qeyri-adi hadisələr
II - hissə
Bir gün minik maşınımla rəhmətlik dayım Qələndər və ailə üzvlərim Bakı şəhərindən gəlirdik. Qaradağ zonasında avtomaşının mühərrik hissəsində güclü səs yaranaraq söndü. Çox güclü külək əsirdi. Birtəhər maşından düşüb mühərrik hissəsinə nəzər yetirəndə gördük ki, tramyorun qapaq hissəsi dağılmışdır. Maşına əyləşib bir xeyli söhbət etmişdik ki, dayım dedi ki, nə vaxta qədər gözləyəcəksən düş bir maşına əyləş, qapağı al gətir. Mən dedim ki, qoy külək kəssin gedərəm. O, acıqlanıb, bəlkə külək iki gün kəsməyəcək, biz burada gözləyəcəyikmi?-dedi. Mən bildirdim ki, ay dayı, hirslənmə qoy söhbətimizi edək bəlkə elə bura gətirib verəcəklər. O mənim inamımdam xəbərdar olduğu üçün, səndə elə deyirsən ki, bəlkə Allah-Təala işini gücünü buraxıb səninlə məşğul olacaqdır, - dedi.
Mən maşından düşdüm və gələn birinci jiquli markalı maşına əl qaldırdım, rus millətindən olan sürücü nə olub soruşdu? Bildirdim ki, filan hissə xarab olub mənə köməklik et, gedək onu alaq. O maşının saxlanc yerindən qapağı çıxardıb təmənnasız mənə verdi və sağollaşıb yoluna davam etdi. Mən dayıma - gördünmü gətirib verdilər, mənimlə hesablaşmaq lazımdır, - dedim və yola düzəldik.
Allah hamının işini düzəltsin.
***
Bir gün bir qohumumla nərd oynayırdıq. O məni o qədər acıqlandırdı ki, mən zərin birini onun başına vurdum və zər açıq qapıdan o birisi otağa keçdi, nə qədər axtardıq tapa bilmədik. Bütün ailə üzvlərimiz zəri axtarsa da tapılmadı. Həmin qohum ilə yaş fərqimiz olsa da (ona görə adını yazmağı münasib bilmədim) aramızda zarafatımız çoxdur və sanılı bir yaşıdıq. Mən ona münasibətimizə uyğun tərzdə müraciət edib bildirdim ki, zəri belə tapmaq mümkün deyil. Qoy o birisinidə başına vurum o zər gedib onu tapacaq və ondan razılıq almadan belə də etdim. Zər yenə də o birisi otağa keçdi. Axtaranda gördük ki, polun kənarında vurulmuş plintusun deşiyi olub, birinci zər ora düşübmüş. İkinci zərdə gedib həmin deşiyə düşüb və üst-üstə durub, ikincini götürəndə altında həmin zər göründü və hamı buna təəccüb etdi.
Heç kimin itkisi olmasın.
***
Bir gün əmim oğlu Ariflə Saloğlu stansiyası tərəfdən gəlirdik axşam idi. Yolun kənarından bir az uzaqda heyvan gözünə oxşayan göz parladı. Mən maşını saxlayıb ona tərəf getdim. Gördüm ki, bir baş toğlu (xırdabuynuzlu heyvan) sürüdən qalıb. Dedim ki, ay Arif bunu bu gecə çöl heyvanlardan biri yeyəcək, gəl tutub apararaq soraq edərik, sahibi çıxsa verərik, çıxmasada bizimdi. Arif buna razı olmadı və biz maşına minib yola düzəldik. Maşında dedim ki, ay Arif bunu allah bizə vermişdi, bizə qismət olmağa qoymadın. Sən görəcəksən allah mənə yemək üçün öz payımı verəcək. 2-3 km yol gəlmişdik qabağımıza bir dovşan çıxdı və özünü maşına elə çırpdı ki, gəl görəsən. Mən maşını saxlayanda gördüm ki, təkcə boğazı üzülüb, qanı axır, heç kəsməyədə ehtiyac yoxdur. Beləcə də dovşanı götürüb maşına qoydum və doğrudan da allah mənə verəcəyi payı əsirgəmədi.
Həmişə paylı-puşlu olun, ruzinizi allah versin.
***
Gürcüstanda olan qohumlarımızdan birinin qızı Qazax Kənd Təssərrüfatı texnikomunda oxuyurdu. Hər 6-cı bazar günlərində Qaymaqlıya bizə gedirdi. Bir bazar kənddə gedəndə anam mənə dedi ki, qız bizə gəlmədi görünür evlərinə gedib. Mən Qazax şəhərinə qayıdanda qızı axtardım evdə olmadı, düşündüm ki, doğrudan da Gürcüstana gedib. Həmin gün qaynım Ramiz mənə dedi ki, gəl Gürcüstana -Rustavi şəhərinə gedək orada işim var. Mən qızdan narahat olduğum üçün Marneuldan getməyi təklif etdim. O razılıq vermədi dedi gec olacaq, tez gedək qaydaq işim var. Mən ona dedim ki, mən mütləq onlarla görüşməliyəm, ürəyimdə nigarançılıq var. Nə isə razılıq vermədiyindən Rüstavi şəhərinə gedəsi olduq. Şəhərə çatmamış qabaqdan gələn yük maşınının arxa təkərindən çıxan daş bizim minik maşınının qabaq şüşəsini tamamilə dağıtdı. Dedim ki, gedək şəhərdə yeni şüşə saldıraq şəhərdə saxlayıb bu işin harda baş tuta biləcəyini soruşmaq istəyirdik ki, yanımızda bir QAZ-69 markalı avtomaşın saxladı və bizim maşının qabaq şüşəsinin sındığını görüb öz dilimizdə salam verib nə kömək lazımdır? -deyə soruşdu. (Maşınımızın dövlət nömrə nişanından azərbaycanlı olmağımızı bilib). Biz maşınımıza şüşə saldırmaq istəyirik dedik də, 15-20 dəqiqə məni gözləyin gəlirəm söylədi. Belə də oldu. Tez bir vaxtda gəldi. Biriniz oturun mənimlə gedək şüşə alaq söylədi. Mən onun maşınına əyləşdim və soruşdum ki, ay qadan alım sən kimsən haralısan belə can-fəşanlıqla bizə yanaşırsan. O, bir millət deyilikmi, biz bir-birimizə nə gündə lazımıq söylədi. Dedim ki, bu sözlərinə görə çox sağol, ancaq elə bil bizim bir qohumluq, yaxınlıq əlaqəmiz var, gəl yaxından tanış olaq. Söylədi ki, mən Gürcüstanın Dümanis rayonundanam. Bildirdim ki, mən həmin rayondan heç kimi tanımıram. Bolnişdən, Marnueldən olsan tanıdığım şəxslər var idi. O, mənə Marnueldən kimləri tanıyırsan deyə soruşdu? Mən qohumlardan birinin adını demişdim ki, o mənə sən Qazax rayonundansanmı? - adınız nədir soruşdu. Mən cavabımda bəli, Qazaxdanam, adım isə Cavanşirdi söyləyəndə, maşını tez saxlayıb sən Səməd əmimin oğlu Canavşirsənmi dedi: Mən onun dediklərini təsdiq edən kimi, əmi məni bağışla sizin yanınızda qəbahət işim olub söylədi.Mən məəttəl qaldım bu nə iş idi, bu məni hardan tanıdı, nə demək istəyir?
Çox maraqlı bir görüşdür,sizə deyirəm ki, biz yaxın adamlarıq doğrudan da belə oldu. İndi de görüm qəbahətli işin nədən ibarətdir.Söylədi ki,dünən sizin qızınızı götürüb qaçmışam, məni bağışlayın.Elə bu axşam ağsaqqallarımız yığışıb üzr istəmək üçün sizin qohumlarınız gilə gedəcəklər.Donub qaldım və allah sizi xoşbəxt eləsin deyib üz-gözündən öpdüm. Məni necə tanıdığını soruşdum.Söylədi ki, qızın Qazaxda ən yaxın qohumları,ona arxa olanları siz olduğunuzu özü mənə söyləmişdi və mən sizi qiyabi olaraq tanıyırdım.O, bizim qulluğumuzda dayanaraq maşınımızı düzəltdirdi və özümüzə də bir qonaqlıq verib yola saldı.Oradan qayıdanda kəndə - Qaymaqlıya gəlib ailəmizə olduğu kimi söylədim.Mənə inam gətirsələrdə tam inanmadılar,elə bu işdə sənin əlin olub söylədilər.Gürcüstandakı qohumlarda məndən incidilər.Bu inciklik xeyli çəkdi və sonralar mənim sözümün düz olduğunu anladılar və isti münasibət bərpa olundu.
Hamıya Allahın isti münasibətini,qohumlu, əqrabalı olmağını arzulayıram.
***
1983-84-cü illər idi. Öz minik maşınımla ailəvi Yessintuki şəhərinə gedirdik.Səhər yeməyi üçün maşını Kazbekə çatmamış gözəl bir yerdə saxladım.Təbiəti bir az seyr edəndən sonra gördüm ki, elə yerlərdə evlər tikiblər ki, hər vaxt yağış suları təhlükə yarada bilər.Evlər müasir üslubda tikilsə də dam örtüklərindən görünürdü ki, 20-25 il əvvəl tikilmiş evlərdir. Hardasa 4-5 ev yan-yana həmin sahədə tikilmişdir.Dedim ki,ay allah bu ev sahiblərinin ağlı yoxdurmu belə bir yerdə tikiblər.Gec-tez bu evləri təhlükə bürüyəcəkdir.Həmin vaxtdan bir il keçir, yenədə həmin marşurutla Kurorta gedirəm.Həmin yerə həmişə olduğu kimi səhər tezdən çatanda magistiral yol bağlanmışdı. Dedilər ki,gecə güclü yağış olub yolu dağıdıb.Bir neçə saat gözləməli olduq və nəhayət yol açılanda həmin sahədən keçəndə gördüm ki, heç orada evlərin olmasının nişanəsi belə yoxdur.Həmin evlərin yeri sel sularından sonra yaranmış çaylaq yerini xatırlatmaqla qrunt suları axırdı. Sanki fida olduğum allah mənə göstərdi ki, sən düşündüyün düz imiş, hadisəyə öz gözlərinlə bax. Bu düşündüyümdə belə oldu.
Allah belə fəlakətlərdən hamını uzaq etsin.
***
Hərbi xidmətdə olanda Köçəskər kəndindən Tahir adlı bir nəfər mənimlə xidmətdə idi. Diviziyamız hərbi texnikanın nümayişinə tez-tez çıxırdı.Bir gün nümayiş sahəsində mən bir qızıl üzük tapdım.Tahir dedi ki,gəl sataq pulunu yarı bölək.Mən dedim ki, niyə satırıq.Bu mənim qismətimdir,tapan mənəm.Allah qoysa birini də sən taparsan oda sənin olar.Bu hadisədən təxminən 30-35 gün keçmişdi ki, hər ikimiz icazəli şəkildə Moskva şəhərinə gəzintiyə çıxmışdıq.Moskva çayı kənarında yerləşən M.Qorki adına parkda gəzən zaman Tahir mənim tapdığımdan çox gözəl və bahalı bir üzük tapdı.Söylədim ki,görürsənmi mən dedim səndə tapdın,indi gəl sataq, yarı bölək, deyərək bir az zarafatlaşdıq.
Hamınızın qismətinizi allah versin.
MusayevCavanşir Səməd oğlu
Məmməd Dəmirçioğlunun təqdimatında