Bir-iki gündür, xəbər gəzir ki, ictimai yerlərdə siqaret çəkməyi qadağan edən qanun layihəsinin müzakirəsinə hazırlıq görürsünüz. Gedişatdan belə anlaşılır ki, bir dəfə əl qaldırmaqla, bir düymə basmaqla hansısa rahat, münasib məkanda bir stəkan pürrəngi çayın, yaxud ləzzətli bir təamın üstündən bir siqaret yandırıb çəkmək, yüngülləşmək, sakitləşmək imkanını əlimizdən almaq istəyirsiniz. Amma əslində, bilirəm ki, aranızda bir çoxu Onunla uzun illərdən bəri dostluq edir, hətta bəziləriniz az qala hər gün təkcə parlament binasında yox, hava alanında, dəbdəbəli iclas salonlarında, digər ictimai yerlərdə O dostunuzla baş-başa qalmaqdan ötrü münasib guşə axtarsanız və əminəm ki, bu qanunun qəbulu heç də hamınızın ürəyincə deyil...

Dünyadakı bütün qanunlar yalnız soyuq, bumbuz ağlın gücü ilə qəbul edilməyib. Ruhun, qəlbin, hətta poetik ovqatın təsiri ilə verilən çox vacib qanunlar da az olmayıb. Bu həqiqətə inandığıma görə, siqaretlə bağlı müxtəlif illərdə yazdığım iki şerimi diqqətinizə çatdırır və ümid edirəm ki, müzakirə zamanı bu şeirlərin poetik dumanını BİR DƏRİN QULLAB KİMİ sinənizə çəkib, sonra qərar verəcəksiniz.

Bu şeir 2011-ci il oktyabrın 5-də Ankarada «Riksos» otelində, gecəyarısı, Yəsəvi Universitetinin bloknotuna yazılıb. Bu şeirin ünvanının, həqiqətən, siqaret olduğuna indinin özündə də əmin deyiləm. Amma siqaret bu və bundan sonrakı – artıq sayını da dəqiq bilmədiyim – şeirlərin yazılmasında mənə sadiq yoldaş olduğuna görə «Xilaskarım»ın ünvanını dəyişmədim.