adalet.az header logo
  • Bakı 13°C
  • USD 1.7
27 Mart 2017 12:50
14844
ƏDƏBİYYAT
A- A+

De ki, zarafatdı, Mövlud

Adalet.az Oğuz Ayvazın "De ki, zarafatdı, Mövlud" şeirini təqdim edir:


Mövlud Mövludun əziz xatirəsinə

əzab çəkirəm aşkım
deyərdin anana,
kimin günahkar olduğunu soruşardın
gecənin bir yarısı
əli qoynunda səni gözləyən anana...

hər şey toxunardı sənə
hər şey...
filmlər, kitablar, insanlar
bir atın sınmış ayağı üçün
ağlayardın günlərlə
taleyin ümidinə atılmış
arabanı qucaqlayıb hönkürərdin

mövcud olduğum üçün
üzr istəyirəm
deyib araq şüşələrinin
arxasında gizlənərdin
kəkəlləyərdin hərdən
hərdən qəfil gülərdin
dərddən güldüyünü anlamazdı heç kim

sən hamının əvəzinə böyüdün
geridə qalan adamlar balaca qaldı
həm qoca idin sən, həm də uşaq
böyük adamlarla
böyük söhbətlər edərdin
uşaqlara qoşulub çərpələng uçurardın hərdən

Tanrını panoramalı
kişiyə bənzədərdin
hamı ilə dost olardın birdən,
bir anda da küsərdin hamıdan
uşaqlara baxıb kövrələrdin
uşaq olardın onlarla
gözünün qabağında canlanardı
atanın ananın başını dəmir darvazaya döyməyi
susardın o an, çox susardın
bu haqda çox susardın...

sən gedəndən insanlar
çox ağlayır, Mövlud
17 mərtəbəli binalara baxıb ağlayır
nifrət edirlər hündür mərtəbələrə
söyürlər, qışqırırlar, Mövlud...

sən gedəndən yurdsuz qalıb qucaqlar
bütün qucaqların ünvanı sən...
sən gedəndən anam da yuxularıma gəlib biləsən
qaranlıqda səsi gəlir bircə
səni soruşur deyəsən.

sən hər gözümü bağlayanda,
uçan Mövlud
arada anamın yanına get
sənə yemək versin, çay versin
bir az danlasın səni
niyə belə etdin deyə
sən də onun əllərindən öp,
de ki, zarafatdı,
bir azdan qayıdacam...