Biz yaxın olmuşuq qədimdən, yaxın.

O qədər yaxın ki, bizim dağların

Kölgəsi düşübdür sizin dağlara.

Mən əfsus demirəm ötən çağlara.

Baxşının kamanı bizi ağladıb,

Cabbarın cəh-cəhi sizi ağladıb.

Babam baban ilə dost olub, ancaq

Dostluqdan bir kəlmə danışmazdılar.

Biri-birimizə diş qıcardaraq

Dostqludan deyirik o ki var.

Nədir bu eyhamlar, bu atmacalar,

Yenə şeytan girib araya bəlkə?

Deyirəm, kənardan barmaq basan var

Köz tutan o köhnə yaraya bəlkə?

Torpaq istəyirsən sən indi məndən,

Bu necə qardaşlıq, yoldaşlıq oldu?

Özgə torpağına göz dikdiyindən

Sənin neçə dəfə gözün oyuldu?

Sənə dərs olmadı yenə də bunlar,

Yoxsa tökülməli artıq qanın var?

Mənə üzəvari qardaş deyirsən,

Ancaq altdan-altdan iynələnirsən.

Əyyami-qədimdən sadədiləm mən,

Baş aça bilmədim hiylələrindən.

Əgər düşmənsənsə, hiylədən əl çək,

Açıqca davalıq məramın olsun.

Mənimlə min ildir kəsdiyin çörək,

Aldığın kirvəlik haramın olsun!

Hardan sənin oldu bizim Qarabağ?

Adı sahibini demirmi aşkar?

Xoşluqla verməzlər torpağı. ancaq

Qanla möhürləyib, zorla alarlar.

Hələ göz dikmisən Naxçıvana da.

Təbriz də. Sərab da bəlkə səninmiş?

Vartazar yaşayan bütün ölkələr -

Yəni bütün dünya öz vətəninmiş?..

Günahım nədir ki, qanqal kimi sən

Bütün yer üzünə səpələnmisən?..

Arxını gəl selimə bənd eləmə,

Bu, qan davasıdır, bu, qan davası.

Xəbərimiz yoxdur... yamaqmış demə

Sərçə yuvasına qartal yuvası?!

Yatır bu torpaqda əcdadım mənim.

Şərəfim,

Şöhrətim,

Öz adım mənim...

Cəddimin yatdığı ulu torpağı,

Sinəsi sərvətlə torpağı,

Mən sənə pay verim?

Mən qul, sən ərsən?

Sən məni bu qədər axmaq bilirsən?

İsa bulağının zümzüməsini,

Cabbarın, Seyidin, Xanın səsini,

Dalğalı Qarabağ şikəstəsini,

Babək türbəsini necə pay verim?

Oğuz nəslindənəm, ər oğlu ərəm,

Özgə bağçasından bir gül dərmərəm,

Doğma torpağımdan çərək vermərəm,

Əgər dardasansa, sənə "hay" verim!

"Dığalar" yenə də yolunu azmış,

Məndən yuxarıya şikayət yazmış,

Neçə yol vermişəm, görünür azmış,

İstəyir mən ona yenə pay verim!

Qürbət-Vətən

Anamız birdirsə Vətən də birdir

Nə ana, nə Vətən iki olammaz.

Qürbətdə tapdığın xeyir də şərdir

Qəlbin bu xeyirdən isıqlanammaz.

Qürbətin xeyrinə ay aldanan kəs,

Vətənin şərinə kim ortaq olsun?

Vətəni özünə qürbət sanan kəs

Sənin anan ölüb, başın sağ olsun!

Hamı həşirdədir güzəranıyla

Ceyran belindədir bir loxma əppək.

Ana yaralıysa, oğul qanıyla

Onun yaraları yuyulsun gərək.

Yediyim, içdiyim dərddi, qəmdisə

Neyləmək? Bu ocaq, bu yurd mənimdir.

Göz yaşım axan yer qürbətimdisə,

Qanım axan yerlər, öz Vətənimdir.

Harda olursan ol, qəlbin fəhmi var

Səni torpaq çəkər, səni qan çəkər.

Qürbətdə Vətənçin gözü yaşlılar

Vətənin naminə canmdan keçər.

Qəribə deyilmi?

Qəribə dünyadır, bəzən baş yarır

Ayağın dəstəyi taxta çəliklər.

Bəzən qul sahibi qula yalvarır

Dünyanı fırladır qəribəliklər.

Dünya çalxalanır yenə dəniz tək.

Bu böyük dünyanın dərdini çəkmək

Bizəmi qalıbdır?

Vallah, nə deyim?

Sənə yox, mənəsə qalıb, neyləyim?

Qəribə deyilmi?

Sən sirr, mən də sirr.

Bu sirri bilmirik necə çözməli?

Kimi övladının dərdini çəkmir,

Kimi də xalqının dərdindən dəli!

Torpaq əldən getdi, ölkə talandı,

Sənin nə vecinə, günün ağ olsun.

Səninçün dünyada hər şey yalandı

Təki damağın çağ, canın sağ olsun.

Bu boyda millətin ağır günündə

Qaşını çatmaq da sənə əzabdır.

Qardaşın döyülsə gözün önündə

Deyərsən, nə hay-küy, nə şaphaşapdır?

Ayıra bilirsən xeyirdən şəri,

Mənfəət meydanı səninçin gendir.

Nə Vətən, nə millət?

Səndən ötəri

Harda xeyrin varsa, ora vətəndir.

Xalqın naləsinə qulaqların kar,

Millətin içində millətə yadsan.

Dərddən başımıza yağdı yağışlar,

Səni islatmadı, dərddən azadsan.

Bir qırıq dəymədi xeyrin özgəyə

Quru ağacdan da meyvə dərmisən.

Xeyrinin gözüylə baxdın hər şeyə

Dünyanı cibinə yerləşdirmisən.

Qışın çovğunu da sənə yaz gəlir

Əgər mənfəətin var isə bundan.

Xeyrindən özgə şey sənə vız gəlir

Araz açığından, Kür topuğundan.

Heç demə, dünyada dünyada kənar

Zamanın çölündə yaşayan da var...

Özümdən narazıyam

Təbiətin könül açan

Min rəngi, min səsi var.

Hər könülün min arzusu,

Min rəngli nəğməsi var.

Bu arzular, bu nəğmələr,

Bu səslər bir sa kimi-

Mənim solğun sözlərimdə

Heç dil açı bildimi?

Hissim dərin, sözüm solğun,

Qəlbim geniş, sinəm dar.

Məndər əvvəl doğlubdur

Sinəmdəki duyğular.

Səhv atılan addımları

Sonradan anlayıram;

Baxıb vicdan güzgüsünə,

Özümü danlayıram.

Siz ey yanlış addımlarım,

Məni dərdə saldınız

Mən sizlə döyüşdükcə

Gün-gündən çoxaldınız.

Mən haqq-hesab istəyirəm

Gecələr gündüzümdən;

Narahatam, narızıyam

Ömrüm boyu özümdən.

Bizim sənət dünyasının

Qırıq telli sazıyam;

Bircə bundan razıyam ki,

Özümdən narazıyam.

Üçüncü göz - könül gözü

Göy üzü damar-damar,

Göydən yerə nur damar.

Ha baxdım göy üzünə,

Nuru görə bilmədim.

"Gözlərimin işığı bəlkə azalmış", - dedim,

Xalq hikməti heç zaman yanlış olammaz deyə

Bir daha baxdım göyə.

Gördüm, vızıltılarla uçan bir anaş arı

Qondu gül ləçəyinə.

Düşündüm: "bu arının məramı nə, qəsdi nə?"

Qızıl gül dilə gəldi

(Ya mənə elə gəldi):

"Göydən enən o nuru görə bilməkçün sənə

Üçüncü göz gərəkdir,

Göydən enən nur seli yerdə çiçək-çiçəkdir,

Gözəlliklər önündə bu an heyrətdəyəm mən.

Çıxmaq da mümkün deyil,

gördüyüm gözəlliyin

Sirli cazibəsindən.

Gözəlliyə heyrətim başqa göz verdi mənə,

Görmədiyim nuru da o göz göstərdi mənə,

Anladım, üçüncü göz mənim könül gözümdür.

O göz ilə baxanda gecə də gündüzümdür,

O göz ilə baxanda mən yalnız üzü deyil,

Həm də özü görürəm.

Birə baxıb o birin arxasında gizlənən

Onu, yüzü görürəm.

O göz ilə baxanda daşda da, torpaqda da,

Otda da, yarpaqda da,

Düzəndə də, dağda da,

Qarada da, ağda da

Mən özəyi görürəm.

Bu günə baxmaq ilə gələcəyi görürəm.

O göz ilə baxanda, bir gizli sirr görürəm.

Hələ misralanmamış nəğmə, şeir görürəm.

Bir nəğmədir, şeirdir bu dünya başdan-başa

Könül gözüylə baxsan.

Könül gözün yoxdusa, bu hikmətdən uzaqsan.